Bæjarins besta - 16.10.1991, Side 4

4
BÆJARINS BESTA • Miðvikudagur 16. október 1991
Óháð vikublað
á Vestfjörðum.
Útgefandi: H-prent hf.
Sólgötu 9,
400 ísafjörður
ST 94-4560. Ritstjóri:
Siguijón J. Sigurðsson
© 4277 & 985-25362
Ábyrgðarmenn: Sigurjón J. Sigurðsson og
Halldór Sveinbjörnsson S 4101 & 985-31062.
Blaðamaður: Gísli Hjartarson S 3948.
Útgáfudagur: Miðvikudagur. Upplag: 3800 eintök.
Ritstjórnarskrifstofa og auglýsingamóttaka að
Sólgötu 9, ® 4570 • Fax 4564.
Setning, umbrot og prentun: H-prent hf.
Bæjarins besta er aðili að
samtökum bæjar- og héraðsfréttablaða.
Eftirprentun, hljóðritun, notkun Ijósmynda og
annars efnis er óheimil nema heimilda sé getið.
I---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------1
Leiðarinn:
Heimsmeistarar
Þegar KR-ingar höfðu fengið á sig tveggja stafa
markasúpu á móti rússneska liðinu Dynamó, hér um
árið, án þess að geta svarað fyrir sig, stóð Egill nokkur
rakari á fætur í stúkunni á gamla Melavellinum í
Reykjavík og hrópaði: Áfram KR, þið eigið leikinn!
Lengst af hefur þátttaka íslendinga f alþjóðakeppn-
um byggst á skopskyni rakarans og gamla slagorðinu,
að vera með, sem á dögum peningaveldis í íþróttum er
rykfallið og flestum gleymt.
Uppfullir af rakarahúmornum hafa fjölmiðlar búið til
flestar tegundir meistara áður en á hólminn var komið.
Eftir á, þegar meistararnir okkar höfðu ekki orðið
meistarar, bjargaði rakarinn okkur á nýjan leik: Þetta
gengur betur næst!
Þegar íslendingar héldu til Japans í úrslit heimsmeist-
arakeppninnar í bridge voru þeir svo orðvarir, að fyrir-
sagnameistarar fjölmiðlanna gleymdu bumbum sínum.
Þögnin varði þó ekki lengi, þar sem fréttir bárust senn
um afburða frammistöðu spilamannanna. Fjölmiðlarnir
tóku kipp, en rósemi keppenda varð ekki haggað.
Hvert spil og hver lota var viðfangsefni út af fyrir sig og
fyrr en hverjum áfanga lyki yrði ekki spurt að leikslok-
um.
Jesse Owens, hlauparinn heimsfrægi, þótti á ýmsan
hátt ímynd hins sanna íþróttamanns. Þegar þjóðverjinn
Lutz Long náði sömu stökklengd og Owens í langstökk-
skeppni Olympíuleikanna 1936, varð Jesse fyrstur
manna til að óska honum brosandi til hamingju. Svo
stökk hann bara lengra en þjóðverjinn í næsta stökki.
íslensku keppendurnir sýndu það í Yokohama að
þeir voru vel undirbúnir. Brosið var aðalsmerki þeirra.
Þeim þótti að sjálfsögðu vænt um hvatninguna að heim-
an, en þeir létu ekki eftirvæntinguna og spenninginn
heima fyrir hafa áhrif á spilamennskuna.
Leiðtogar ríkisstjórnarinnar tóku að vonum á móti
heimsmeisturunum við komuna til landsins. Samlíking
á bridge og pólitík er góð. í báðum tilfellum má segja
að menn hafi spil á hendi. Stjórnmálamaðurinn og
bridgespilarinn geta spilað „hasar“. Það heppnast í und-
antekningum. íslendingar urðu ekki heimsmeistarar á
þannig spilamennsku. Sjálfsstjórn frá upphafi, með
langtíma markmið að leiðarljósi, skilaði þeim að lokum
á tindinn. íslendingar hefðu ekki orðið heimsmeistarar
ef þeir hefðu talið sér til framdráttar háttu stjórnmála-
manna, sem telja sig þjóna best hagsmunum lands og
lýðs með vinnubrögðum og málflutningi í spaug-
stofustíl.
íslenska þjóðin er og má vera stolt af heimsmeistur-
unum sínum. Þess vegna taka allir undir heilla og ham-
ingjuóskir þeim til handa.
s.h.
BÆJARINS BESTA
- blað sem treystandi er á
Lesendur:
Nokkur orð um grein Tryggva
Guðmundsson hdl.
— eftir Jónmund Kjartansson, aðstoðaryfirlögregluþjón
ANN 9. október sl. birt-
ist í þessu blaði grein
eftir Tryggva Guðmunds-
son, hdl. varðandi hraða-
mælingar lögreglu á vega-
köflum þar sem Vegagerð
ríkisins vann við lagningu
vegklæðningar og hafði af
þeim sökum fært umferðar-
hraða úr 70 km/klst í 30 km/
klst. Undirrituðum þykir
nauðsynlegt að fara
nokkrum orðum um grein
lögmannsins til frekari upp-
lýsinga fyrir lesendur blaðs-
ins, því sitt sýnist hverjum í
þessum málum sem öðrum.
Lögmaðurinn segir m.a:
„Á þessu tímabili virðist lög-
reglan hafa talið nauðsyn-
legt að stunda hraðamæling-
ar með hina nýju viðmiðun
að leiðarljósi og voru all-
margir stöðvaðir fyrir of
hraðan akstur á hraðatíma-
bilinu frá 30 til 70 km“.
Einnig viðrar lögmaðurinn
þá skoðun sína, að það liggi
alls ekki á hreinu hvort sekt-
arheimild sé fyrir þessu.
Það er alveg rétt hjá lög-
manninum að lögreglan
lagði sérstaka áherslu á
hraðamælingar á þessum
vegaköflum, enda ekki van-
þörf á, vegna umferðarör-
yggis og þeirra starfsmanna
sem þarna voru við störf.
Mjög margir ökumenn
komu á lögreglustöð og
kvörtuðu, eftir að hafa mætt
öðrum bifreiðum sem komu
á móti 4 mjög mikilli ferð, á
nýlagðri klæðningunni.
Framrúður bifreiða brotn-
uðu í tugatali en ekki nóg
með það, dæmi eru um að
hliðarrúður hafi brotnað og
einnig var mikið um lakk-
skemmdir. Hugsanlega
mætti skilja grein lögmanns-
ins þannig, að ökumenn á 30
km/klst hraða hafi verið
kærðir en svo var auðvitað
ekki. Nákvæmlega 12 öku-
menn voru kærðir á um-
ræddum vegaköflum á
hraðabilinu frá 53 km/klst til
74 km/klst. Sá sem hægast
ók, og var kærður, ók því á
23 km/klst hraða yfir þeim
mörkum sem umferðar-
merki, sem þarna voru, gáfu
til kynna sem hámarks-
hraða.
í Bæjarins Besta þann 4.
september 1991 er frétt á
baksíðu og er yfirskrift
hennar „Óvenju mikið um
framrúðubrot - menn aka of
hratt á nýju slitlagi". Þar er
haft eftir umboðsmanni
Sjóvá-almennra og umboðs-
manni VIS, að mikið hafi
verið tilkynnt af framrúðu-
brotum vegna aksturs á ný-
lögðu slitlaginu. Umboðs-
maður Sjóvá-almennra
giskaði á, að á degi hverjum
á þessu tímabili væri líklega
um 10 - 15 framrúðubrot til-
kynnt til tryggingafélaganna
á staðnum. Þann 10. þ.m.
• Jónmundur Kjartansson.
fékk ég þær upplýsingar á
skrifstofu VÍS hér á ísafirði,
að um 40 framrúðutjón hafi
verið tilkynnt þangað, sem
rekja mætti beint til lagnin-
ar umrædds slitlags. Ég geri
ráð fyrir því sjálfur, að tölur
þessar hefðu verið miklu
hærri, hefði lögregla ekki
verið við mælingar eins og
gert var en læt almenningi
eftir að dæma þar um. Þó tel
ég öruggt mál, að þeir sem
lentu í þeirri óskemmtilegri
reynslu, að bifreiðar þeirra
urðu fyrir skemmdum, séu
ekki sammála lögmanninum
um að lögregla hafi gerst
offari þarna, eins og skilja
má af lestri umræddrar
greinar.
Lögmaðurinn talar um,
að hann telji vafasamt að
beita sektum í tilvikum sem
þessum þar sem um tíma-
bundnar hraðatakmarkanir
er að ræða. Brot þessi séu
ekki framin af ásetningi
heldur afsakanlegu gáleysi
vegna þess mannlega eigin-
leika að haga sér samkvæmt
hinu daglega lífi. Ég get tek-
ið undir það hjá lögmannin-
um að það er manninum
eiginlegt að haga sér sam-
kvæmt venju í hinu daglega
lífi og það tel ég að hafi
einmitt verið að gerast
þarna.
Það er nefnilega stað-
reynd, því miður, að nokkur
hluti ökumanna virðir ekki
að jafnaði auglýstan há-
markshraða, og gildir þá
einu hvort um er að ræða
hinn hefðbundna hámarks-
hraða eða hraða sem færður
er niður af Vegagerðinni í
samræmi við reglur þar um.
Það er því ekki nýr sann-
leikur fyrir lögregluna, að
sumir ökumenn virði ekki
hámarkshraða, þó svo flest-
ir geri það, sem betur fer.
Frá áramótum til 10. þ.m.
hafa 314 ökumenn verið
kærðir fyrir of hraðan akstur
í umdæmi lögreglunnar á
ísafirði. Með hliðsjón af
þessum tölum get ég tekið
undir orð lögmannsins um
að ökumenn þeir, sem
kærðir voru fyrir of hraðan
akstur á umræddum vega-
köflum, hafi ekið samkvæmt
venju, þ.e. ekki virt þann há-
markshraða sem umferðar-
merki gáfu til kynna um að
gilti á þessum tíma.
Það liggur fyrir að merk-
ingar Vegagerðarinnar á
þessum köflum voru mjög
áberandi og til fyrirmyndar
og gátu ekki farið fram hjá
ökumönnum. Einnig vakti
Svæðisútvarp Vestfjarða, að
beiðni lögreglu, sérstaka at-
hygli á þessum framkvæmd-
um og beindi þeim tilmælum
til ökumanna að virða þann
hámarkshraða sem þarna
var tilgreindur. Ég er því
ósammála lögmanninum um
að þetta hafi verið illa aug-
lýst og ef hann á við það, að
þetta hafi ekki verið auglýst
í Lögbirtingablaðinu þá full-
yrði ég, að enginn ökumað-
ur ekur eftir sérstökum til-
kynningum í Lögbirtinga-
blaði, heldur einungis þeim
umferðarmerkingum sem til
staðar eru við þann veg, sem
ekið er um hverju sinni.
Þá kem ég að þeirri rök-
færslu lögmannsins að sið-
ferðilega sé mjög vafasamt
að sekta við þessar aðstæð-
ur. Þetta er auðvitað skoðun
lögfræðingsins en þar sem
skilja mætti á greininni að
þetta sé einstök geðþótta-
ákvörðun lögreglunnar á
ísafirði skal það upplýst, að
ríkissaksóknari hefur ákært
í málum sem þessum hafi
sektarboði lögreglustjóra og
dómsátt verið hafnað. Það
er því alveg ljóst, að skoð-
anir yfirmanna lögreglu á
Isafirði og ríkissaksóknara
fara þarna saman. Ekki veit
ég þó til að reynt hafi á mál
sem þetta hjá Hæstarétti, þó
svo geti vel verið. Einnig
liggur það fyrir að lögregla
víðs vegar um landið hraða-
mælir og kærir vegna hrað-
aksturs á köflum sem hér er
um rætt. Við störf sín hlýtur
lögregla að fara eftir þeim
reglum sem gilda um umferð
um veg hverju sinni, ekki síst
miða vinnu sína við þann
hámarkshraða sem settur er
um veg. Það má einnig vera
öllum ljóst, að lögreglustjóri
myndi ekki bjóða viðkom-
andi ökumönnum að Ijúka
máli með greiðslu sektar,
teldi hann ekki að um brot
væri að ræða. Það er hins
vegar mál hvers og eins hvort
hann hafnar sektarboði lög-
reglustjóra og kjósi frekar að
mál hans hljóti hefðbundna
dómsmeðferð.
Lögmaðurinn talar um
það í grein sinni að fólki hafi
verið „sendir gíróseðlar
með háu sektargjaldi og í
kjölfar þess ítrekun með
óbeinni hótun um hand-
töku“. Einnig talar hann um
að „lögreglan hafi að nætur-
lagi klippt númer af óskoð-
uðum bifreiðum án þess að
reynt hafi verið að hafa
samband við viðkomandi
Víkurbær um helgina
Föstudasskvöld:
Lokað.
Lausardasskvöld:
Pöbbinn opinn frá kl. 23 til 03.
Kalli Hallgríms og Bjami Ketils
sjáumfjörið Víkurbær
SKEMMTISTAÐUR
Bolungarvík - Sími 7130
Verið velkomin