Málfríður - 15.11.1991, Qupperneq 12

FRAMTIÐ OG STAÐA
DÖNSKUKENNSLU Á ÍSLAND
13. apríl s.l. gekkst Félag
dönskukennara fyrir ráðstefnu
um dönskukennslu. I tengslum
við ráðstefnuna voru haldnir
deildarstjóra- og fagstjórafundir
12. apríl. Ráðstefnan var haldin í
Rúgbrauðsgerðinni og hana sóttu
um 80 manns. Flutt voru sjö
framsöguerindi og á eftir sátu
fulltrúar frá menntamálaráðu-
neytinu og Námsgagnastofnun
fyrir svörum. Hér á eftir verður í
stuttu máli gerð grein fyrir því
helsta sem fram kom á ráðstefn-
unni.
Ráðstefnan hófst kl. 9 um
morguninn með því að Michael
Dal, formaður Félags dönsku-
kennara setti ráðstefnuna og
bauð gesti velkomna. Fyrsti frum-
mælandinn var Ólöf Guðmunds-
dóttir, kennari við Egilsstaða-
skóla, sem ræddi um samstarf
kennara úti á landi, sem oft væri
erfitt vegna mikilla vegalengda.
Fræðsluskrifstofur væru tengilið-
ur kennara og ættu að boða til
funda fagkennara af og til. Hún
benti jafnframt á að engin tengsl
væru milli kennara og yfirvalda
núna þar sem staða námsstjóra í
dönsku hefði verið lögð niður.
Ólöf ræddi lítillega um það náms-
efni, sem hún hefur notað, m.a.
ýmis þemaverkefni um jólin, ást-
ina og unglingana sem hún telur
hafa gefist vel. Oft hafa þessi
þemaverkefni verið unnin í sam-
vinnu við kennara í öðrum grein-
um. Ólöf lagði áherslu á að mikil-
vægt væri að kennarar nálguðust
viðfangsefni sitt með jákvæðu
hugarfari, ekki síst vegna þess að
töluverðrar neikvæðni gætti hjá
nemendum gagnvart þessari
námsgrein. Ólöf hvatti ráðstefnu-
gesti til þess að kenna dönsku
með bros á vör.
Lovísa Kristjánsdóttir, kenn-
ari við Menntaskólann við
Hamrahlíð, reifaði tengsl grunn-
skóla og framhaldsskóla. Hún
benti á að engin tengsl væru milli
dönskukennara á þessum skóla-
stigum. Margir framhaldsskóla-
kennarar héldu að nemendur
lærðu ekki neitt í grunnskóla en
gleymdu þvi hve margþætt starf
fer þar fram. Lovísa lagði áherslu
á að setja þyrfti skýr markmið
um hvaða færni nemendur ættu
að hafa náð í grunnskóla, of al-
gengt væri að nemendur byrjuðu
aftur á 0-punkti við upphaf náms
í framhaldsskóla. Til þess að
þetta megi ná fram að ganga þarf
að koma til náið samstarf kenn-
ara milli skólastiganna. Jafnframt
varpaði hún fram þeirri hugmynd
að námsefnisnefnd á vegum Fé-
lags dönskukennara gæti stuðlað
að slíku samstarfi.
Bryndís Siguijónsdóttir,
kennari við Réttarholtsskóla, og
Anna Sigríður Amadóttir, kenn-
ari við Menntaskólann í Kópa-
vogi, ræddu um fornám og
dönskukennslu. Bryndís gerði
grein fyrir mismunandi orsökum
þess að nemendur Ienda í for-
námi, þær mætti ýmist rekja til
námsgetu eða ytri aðstæðna.
Hún fjallaði almennt um for-
námsnemendur og hvernig þeim
hefur vegnað eftir fornámið og
nefndi í því sambandi könnun,
sem gerð var á hópi fornámsnem-
enda í Réttarholtsskóla. (Sjá Ný
Menntamál 1. tbl. 9. árg. 1991).
Anna Sigríður ræddi einnig um
orsakir þess að nemendum er
vísað í fornám og fræddi fundar-
gesti í því sambandi um ýmis ein-
kenni lesblindu sem er ein af á-
stæðum skertrar námsgetu
margra nemenda í fornámi. Hún
gerði grein fyrir skipulagningu
dönskukennslu í fornámshópum
við Menntaskólann í Kópavogi. I
upphafi námsins eru notaðir létt-
ir aðgengilegir textar þar sem
fæstir þessara nemenda hafi les-
ið heila bók á íslensku.
Önnu Sigríði hefur reynst vel
að þýða heimavinnuna með þeim
áður en þau undirbúa sig heima,
því regla nr. 1 er að þau fari
aldrei neim með heimavinnu sem
ekki hefur verið undirbúin með
þeim. Nemendur glósa sama kafl-
ann heima, æfa sig í að þýða
hann og Iesa á dönsku, og þýða
síðan sama kafla fyrir kennarann
í næsta tíma. Þannig fara þau
a.m.k. þrisvar í gegnum sama
textann, sama orðaforðann, fá
þjálfun í að lesa og skrifa orðin,
sem smám saman festast i minni.
Með þessu er strax tekist á við
,,dyslexiu“ vandamálið, en sam-
kvæmt áliti þeirra sérfræðinga
sem rannsakað hafa og unnið
með börn sem eiga við lesblindu
að stríða, er slík endurtekning
nauðsynleg. Þeir telja þetta hina
réttu leið í tungumálakennslu.
Sárlega vantar námsefni fyrir for-
námið sérstaklega þunnar bækur
með léttum textum að sögn Önnu
Sigríðar.
Auður Hauksdóttir, kennari
við Flensborgarskóla, skýrði frá
vettvangsnámi — nýjum leiðum í
endurmenntun tungumálakenn-
ara. í upphafi máls síns sagði
Auður að hún hefði tekið þátt í
vettvangsnámi tungumálakenn-
ara á framhaldsskólastigi, sam-
starfsverkefni menntamálaráðu-
neytis, HÍ og HÍK. Um var að
ræða nýjar leiðir í endurmenntun
tungumálakennara, þar sem
kennslan fer að hluta til fram á
starfsvettvangi. Markmið nám-
skeiðsins var að kynna nýjustu
aðferðir í tungumálakennslu á
framhaldsskólastigi. Tveir skólar
voru valdir til þess að taka þátt í
þessu verkefni þ.e. Flensborgar-
skóli í Hafnarfirði og Fjölbrauta-
12