Málfríður - 15.11.1991, Síða 16

I‘M GONNA SPEAK ENGLISH
IFIT KILLS ME
Námskeið enskukennara í höfuðborg Skotlands
Dagana 10. til 21. júní síðastlið-
inn var haldið námskeið fyrir
enskukennara á grunn- og fram-
haldsskólastigi í háskólanum í
Edinborg, á vegum háskóladeild-
arinnar í hagnýtum málvísindum,
Institute for Applied Linguistics.
Námskeiðið sótti 21 kennari af
báðum skólastigum víðsvegar að
af landinu. Flestir héldu utan
þann 8. júní og strax í snyrtivöru-
deild Fríhafnarinnar í Flugstöð
Leifs heppna mátti sjá að þar fór
duglegur og afkastamikill hópur!
Kynni tókust fljótt með fólki og
skapaðist góður andi sem vissu-
lega skipti máli um hvernig til
tókst.
Það rigndi mikið í Skotlandi er
við lentum og því miður átti það
eftir að vera dæmigert fyrir dvöl-
ina. Flestir kennaranna héldu til á
heimavist sjómanna- og fjöl-
brautaskóla nokkurs í útjaðri
borgarinnar. Allur aðbúnaður var
góður, en nokkuð þótti okkur
langt niður í miðborgina þar sem
háskólinn er til húsa.
Námskeiðið hófst alla daga kl.
9 og stóð til kl. 4 með fáeinum
undantekningum. Undirbúnings-
fundur hafði verið haldinn með
þátttakendum heima á Islandi þá
um veturinn. Skipuleggjendur í
Edinborg báðu um óskir okkar og
hugmyndir varðandi efni og inn-
tak. Þótt ýmsar hugmyndir kæmu
fram, svo sem um notkun mynd-
banda, kennslu blandaðra hópa
o.fl., var almenn skoðun sú að
best væri að taka sem flesta
þætti fyrir. Raunin varð því sú að
ekkert eitt viðfangsefni varð öðru
fyrirferðarmeira. Reynt var að
fjalla um alla helstu þætti ensku-
kennslu fyrir útlendinga, það er
færniþættina fjóra, hlustun, tal,
lestur, ritun, svo og málfræði og
orðaforða, auk bókmennta-
kennslu, leikrænnar tjáningar,
myndbanda- og tölvunotkunar,
og hinar margbreytilegustu
kennsluaðferðir voru kynntar.
„The communicative approach",
var sú aðferðafræði sem byggt
var á, en hún felur sem kunnugt
er í sér að litið er á tungumálið
fyrst og fremst sem tjáskiptamið-
il og áhersla lögð á það við
kennsluna að nemandinn fái sem
mesta þjálfun í að tjá sig í sam-
skiptum við aðra nemendur.
Þessar hugmyndir hafa átt miklu
fylgi að fagna undanfarin ár, svo
sumum hefur jafnvel þótt nóg
um. En þótt þessi leið væri lögð
til grundvallar héldu kennararnir
í Edinborg henni alls ekki fram
sem neinum stóra sannleik.
Kennslan var í stórum dráttum
byggð þannig upp að einn færni-
þáttur var tekinn fyrir í senn.
Fyrst vorum við kennararnir í
hlutverki nemenda og fengum
ýmis verkefni að glíma við, oftast
í pörum eða hópum. Ávallt var
byrjað á einhverju stuttu og á-
hugaverðu verkefni sem upphit-
un og til þess að ná athygli nem-
enda. Að verkefnavinnu lokinni
voru kostir og gallar kennsluað-
ferðarinnar og verkefna ræddir
fram og aftur út frá persónuleg-
um jafnt sem aðferðafræðilegum
forsendum. I lokin fengum við
venjulega skrifaða samantekt á
fræðilegri nálgun og ítarlega
bókalista.
Því næst var venjulega tekið
fyrir ákveðið efni svo sem mynd-
bandanotkun, orðaforðaþjálfun,
innsýn í félagslega þætti málsins
svo sem, mállýskur, málsnið (reg-
ister) o.s.frv. Stundum gátum við
valið milli sérsviða svo sem
tölvunotkunar, bókmennta-
kennslu og leikrænnar tjáningar.
Einnig var okkur frjálst að nota
bókasafn og tækjakost stofnunar-
innar að vild til sjálfsnáms og
kynningar. Þá er rétt að geta
þess að gestgjafar okkar kynntu
vel land sitt og þjóð og buðu til
fyrirlestra og skemmtidagskrár
um sögu Skota og bókmenntir.
Of langt mál yrði að telja upp
allt sem tekið var fyrir og verður
því að nægja að segja frá því sem
helst þótti markvert. Þá er og
rétt að ítreka að þótt einn færni-
þáttur væri tekinn fyrir í einu var
jafnan bent á og rætt um mikil-
vægi þess að flétta fleiri þætti
saman og vinna frá einum þætti
yfir í annan, eins og þegar ritæf-
ing fylgir talæfingu, hlustunaræf-
ingar og talæfingar fara gjarnan
saman o.s.frv.
Talæfingar:
Talæfingar voru ýmist para-
eða hópavinna og áttu sameigin-
Iegt að felast í því að miðla upp-
lýsingum (information gap) eða
leysa einhvers konar vanda, og
komast að niðurstöðu (con-
sensus). Eitt af eftirminnilegum
verkefnum úr þessum þætti fer
þannig fram að sex nemendur
eru teknir úr bekknum og settir á
stóla í röð fyrir framan hina.
Hver þeirra fær númer og eina
mynd úr teiknimyndasögu. Hinir
í bekknum fá myndasöguna með
sex eyðum. Fólkið á stólunum
lýsir sínum myndum og eiga hin-
ir að geta upp á hvar hver mynd
passar inn í og endurraða fólkinu
á stólnum í samræmi við það.
Bekkurinn getur beðið
,,stólafólkið“ að lýsa myndum
16