Málfríður - 15.11.1991, Page 17

sínum eins oft og það vill þar til
það hefur komið sér saman um
niðurstöðu. Þessi æfing hentar
vel til að æfa orðfimi (fluency),
en er einnig ágæt til að æfa sam-
setta nútíð (she is sitting; she is
walking; she is crying o.s.frv.). I
framhaldi af þessari æfingu
mætti síðan láta nemendur segja
söguna alla, munnlega eða skrif-
lega eftir atvikum, geta sér til um
hvað hafi gerst á undan
(prequel) eða hvað gæti komið á
eftir (sequel) og æfa háttarmynd-
andi hjálparsagnir (modals) í því
sambandi. Myndaröðin sem not-
uð er getur verið af ýmsum toga.
Fyrir byrjendur er mikilvægt að
myndirnar séu ekki flóknar, en
fyrir þá sem langt eru komnir er
sjálfsagt að svo sé, og oft getur
svona æfingu verið stýrt til þess
einmitt að æfa ákveðinn orða-
forða.
í umræðum að þessu verkefni
loknu kom fram að þegar talæf-
ingar eru valdar er stundum (alls
ekki alltaf) rétt að segja nemend-
um frá því hvers vegna ákveðin
verkefni eru lögð fyrir (við könn-
umst öll við hvað nemendur geta
stundum verið tregir til að taka
þátt í „einhverri vitleysu" sér-
staklega þegar þeir eru á
„erfiðum aldri“.) Oft er rétt að
rifja upp eða kenna ákveðinn
orðaforða og málfræðiatriði áður
en verkefnið er lagt fyrir, og/eða
leggja fyrir stutta upphitunaræf-
ingu. Ein upphitunaræfing sem
við gerðum var þannig að okkur
var skipt upp í pör og pörunum í
A og B. B lokaði augunum á með-
an A fékk að sjá helminginn af
einfaldri mynd (plakat með mynd
af Snata og Bíbí úr „Smáfólkinu").
Eftir örstutta stund lokaði A aug-
unum og B sá hinn helminginn af
myndinni. Að lokum áttu A og B í
sameiningu að lýsa því sem þeir
sáu og teikna myndina og var út-
koman hin kostulegasta. Þessa
æfingu mætti líka útfæra betur
og nota sem aðalverkefni og það
með flóknari myndum.
Annar þýðingarmikill þáttur
sem rætt var um í sambandi við
talæfingar voru leiðréttingar, það
er spurningin um hvenær, hvað
og hver eigi að leiðrétta villur í
talmáli. Helstu niðurstöður voru
þær að kennari leiðrétti alvarleg-
ar villur, það er villur sem geta
valdið misskilningi eða heft skiln-
ing, einkum framburðarvillur,
orð og málfræði með öllum
bekknum sameiginlega að talæf-
ingu lokinni þegar ástæða er til.
Framburðarkennsla kom
einnig til umfjöllunar og gerðum
við nokkrar skemmtilegar æfing-
ar til að æfa áherslur og hljóm-
fall. Ein var þannig að við unnum
í pörum og fengum örstutt sam-
tal á blaði, til dæmis eins og það
sem hér fer á eftir:
A: Come in./B: Got it./A: But yes./
B: From him./A: Yes he had it.
Síðan áttum við að búa til tvenns
konar ólíkar aðstæður þar sem
þetta samtal gæti komið til og
leika það með viðeigandi áhersl-
um. Hinir áttu síðan að geta sér
til um hverjir væru að tala saman
og hverjar aðstæðurnar væru.
Þetta var mjög skemmtilegt verk-
efni sem margir nemendur ættu
að geta haft gaman af. Einnig
fengum við að leika örstutt há-
dramatískt „útvarpsleikrit“ með
tilheyrandi leikhljóðum (sem við
áttum sjálf að framleiða) og var
það ekki síður fjörugt.
Að lokum hvað snertir þennan
þátt læt ég fylgja hér rapp-texta,
„The Determination Rap“, en
rapp er vel til fallið til að æfa á-
herslur og hrynjandi.
I’m gonna speak English if it kills
me! (2x)
I’ll exercise my jaw till it drops
off on the floor
I’m gonna speak English if it kills
me!
I’m gonna speak English if it kills
me! (2x)
I’ll talk and talk and keep talking
even in my sleep!
I’m gonna speak English if it kills
me!
I’m gonna speak English if it kills
me! (2x)
I’ll practise day and night till I
know I’ve got it right
I’m gonna speak English if it kills
me!
I’m gonna speak English if it kills
me! (2x)
I’ll learn to use the „schwa“ then
I’ll be our class’s star!
I’m gonna speak English if it kills
me!!
Hlustun
Hlustunarefni var að sama
skapi fjölbreytt. Til þess að ná at-
hygli nemenda og láta þá bókstaf-
lega sperra eyrun byrjaði kennar-
inn á því að hvísla...
Eitt af góðum hlustunarverk-
efnum var svo kallað „jigsaw
listening" sem fólst í því að fjórir
nemendur saman í hóp hlustuðu
á eina útgáfu af ferðaáætlunum
nokkurra manna og fylltu út eins
17