Bæjarins besta - 18.02.2016, Blaðsíða 9

fimmtudagur 18. febrÚAr 2016 9
Almennt útboð
Fjarðarstræti 2–6.
Endurbætur innan- og utanhúss
Tækniþjónusta Vestfjarða ehf, fyrir hönd
verkkaupa óskar eftir tilboðum í endurbætur
innan- og utanhúss á Fjarðarstræti 2–6, Ísafirði.
Verkkaupar: Húsfélagið Fjarðarstræti 2–4.
Húsfélagið Fjarðarstræti 6.
Helstu verkþættir eru múrviðgerðir, háþrýsti-
þvottur og málun utanhúss, endurnýjun þak-
klæðningar og endurbætur á stigagöngum
innanhúss.
Helstu magntölur eru:
• Endurnýjun þakklæðningar 520 m2.
• Málun innanhúss 580 m2.
• Málun gluggakarma innanhúss 165 m.
• Gólfefni á stiga og stigagang 148 m2.
• Eldvarnarhurðir á stigagöngum 37 stk.
• Háþrýstiþvottur 1550 m2.
• Málun utanhúss 1550 m2.
• Málun gluggakarma utanhúss 2050 m.
Verkinu skal að fullu lokið eigi síðar en 15.
september 2016.
Útboðsgögn verða afhent hjá Tækniþjónustu
Vestfjarða, Aðalstræti 26, 2.hæð frá og með 18.
febrúar n.k.
Tilboðin verða opnuð hjá Tækniþjónustu
Vestfjarða, Aðalstræti 26, 2. Hæð, föstudaginn
4. mars n.k. kl: 11:00 að viðstöddum þeim
bjóðendum sem þess óska.
á hverju við lifum, og að muna
helgi hins smáa, hins hversdags-
lega og samfélags okkar við dýr,
menn og náttúru.“
Draumur um námskeið
verður að veruleika
Elín Agla segist hafa alið með
sér þann draum er hún hóf nám
hjá Jenkinson að hann myndi
koma í Árneshrepp einn daginn.
En hann ferðast um allan heim og
kennir. Nú er það svo að hann er
á leiðinni í sumar, ásamt Daniel
Stermac-Stein, lærlingi hans
sem sér um búskapinn í Kanada
á meðan Stephen ferðast um og
kennir.
„Daniel hefur sérhæft sig í
náttúrulegri sútun þar sem engin
kemísk efni er notuð og að sauma
úr skinnum. Ég á einmitt eitt
gæruvesti sem hann sútaði og
saumaði í höndunum. Þeir koma
hingað á sólstöðum og það verður
boðið upp á fjögurra daga nám-
skeið með þeim. Það má segja
að það sé tvíþætt, eins og tveir
hestar, sem á vel við því hér í
Árneshreppi eru nýkomnir tveir
hestar, og eru þeir einu hestarnir
í öllu sveitarfélaginu. En sumsé,
annar hesturinn er að vinna með
höndunum, að læra að súta gærur,
kannski hreindýrsskinn og refa-
skinn, og hinn hesturinn er að
vinna með hjartanu, að horfast í
augu við það að hið smáa er að
deyja út í samtíma okkar, þessi
ævaforna þorpsvitund sem hefur
haldið í okkur lífinu í rúm þúsund
ár og auðvitað miklu lengur en
það. Þessi þorpsvitund er í út-
rýmingarhættu á Vesturlöndum.
Ekki hvað síst á stöðum þar sem
iðnaðarferðamennska er stunduð.
Við munum vinna saman
að því að muna, eða rifja upp,
hvað fólst í þessari vestrænu
þorpsvitund, eða þorpslífi. Það
minni verður byggt á sögu og
staðreyndum, ekki tilgátum
um hamingjuna. Við skoðum
hvernig við getum núna skapað
og iðkað þannig menningu og
hvernig við getum tekið upp þann
þráð, jafnvel í þeim aðstæðum
sem við nú stöndum frammi fyrir,
í Árneshreppi, en líka annars
staðar, hér á landi sem og í öðrum
löndum.“
Elín Agla skipulagði heimsókn
Stephen og konu hans hingað til
lands í desember síðastliðnum.
Þá var sýnd heimildamyndin
Griefwalker um störf hans sem
líknarráðgjafi og hann svaraði
svo spurningum á eftir og talaði.
Viðburðurinn tókst afbragðsvel
og var húsfyllir í Tjarnarbíói.
Stephen starfar ekki lengur sem
líknarráðgjafi en byggir margt á
því sem hann fjallar um á því sem
hann lærði í því starfi, sérstaklega
vestræna dauðafóbíu og áhrif
hennar á umhverfi okkar og líf.
„Margir hafa sóst eftir kennslu
hans og bókum vegna dauða ást-
vinar eða síns eigin yfirvofandi
dauða. Það var ekki þess vegna
sem ég fór í skólann hans úti,
heldur yfirvofandi dauða heils
samfélags. Og þar hef ég í raun
lært mest um hvernig ég get
komið orðum að því sem hér á sér
stað og hvað er í húfi. Með því að
búa hérna núna, einmitt á þessum
viðsjárverðum tímum, er ég ekki
bara að uppfylla minn lífsdraum,
heldur er ég líka að vinna að því
að vera vitni um hvað á sér stað
hér, og verð þá kannski reiðubúin
ef svo ólíklega vildi til að ungt
fólk framtíðarinnar vilji grafast
fyrir um það, þá get ég borið
vitni um þá sögu og þar verður
ekki talað um malbikið sem
áhrifavald.“
Engar heilagar kýr
„Mér finnst mikilvægt að við
hættum að upphefja menningu,
sérstaklega framandi menningu
eða tyllidaga menningu. Sumum
finnst ég vera með rembing gagn-
vart Árneshreppi, að vegna þess
að ég elska hann og vil veg hans
sem mestan um alla framtíð, þá
sé ég þar með að segja að hann sé
betri en aðrir staðir. Og stundum
heyrir maður þetta í fólki sem vill
berjast fyrir að „vernda“ samfé-
lagið hérna, eins og að fólkið hér
séu helgar kýr. En það er auðvitað
alls ekki þannig. Við erum ósköp
venjuleg, stundum breysk og
ósamlynd, og sérlunduð, rétt
eins og aðrir.
Það er til dæmis ekki einhugur
um það í þessu litla samfélagi
hvort eigi að krefjast bættra
samgangna, það skiptist nánast
í tvö lið þar um. Sumum finnst
okkur við ekki eiga að fara fram
á slíkt á meðan öðrum finnst
það forsenda byggðar hér til
framtíðar og réttlætismál. Ég
hef heyrt sögu af því að á einum
af framboðsfundum sínum hafi
Steingrímur Hermannsson sagt
að þjóðfélagið væri nú betra ef
fleiri væru eins og Árneshrepps-
búar, sem aldrei krefðust neins!
En í sambandi við rembinginn,
þá finnst mér allt í lagi að elska
einn án þess að það þýði að halli á
einhvern annan. Og stundum þarf
þessi stuðning, og stundum hinn.
Það er vinsæl sú kenning að við
séum í raun hvernig við komum
fram við okkar minnsta bróður.
Árneshreppur er að mörgu leyti
minnsti bróðirinn, eða systirin.
Og hér eru engar heilagar kýr,
hér eru í reynd engar kýr, punktur
– og enginn golfvöllur heldur ef
út í það er farið!“
Iðkun menningar í
hversdagsleika sínum
Elín Agla segir námskeiðið
The skin of the world fyrir alls
konar fólk. Fyrir þá sem hafa
áhuga á Árneshreppi sérstaklega,
eða málefnum jaðarbyggða, fyrir
þá sem vilja iðka þorpsvitund
hvar svo sem þeir búa, og fyrir
þá sem vilja læra að súta með
náttúrulegum aðferðum.
„Allir koma saman hér í þessari
ógurlega fegurð innan um fjöllin,
á ströndinni, með þessu fólki
hér sem eru ennþá fulltrúar
þessarar þorpsmenningar sem
ég held að sé það eina sem geti
snúið menningu heimsins af leið
þeirrar tortímingar lífsins sem
hún er á. Þessi þorpsmenning
er ekki bundin við Árneshrepp,
hún er lífstíll eða iðkun menn-
ingar sem forfeður okkar lifðu í
hversdagsleika sínum.
Þetta er í mínum huga lifandi
þjóðmenning. Þjóð stendur fyrir
forfeður og þá sem á eftir koma.
Því við erum ekki ein þjóðin,
sem göngum um núna. Þjóð er
svo miklu stærra en það og nær
í allar áttir í tíma.“
Elín segir enga tilviljun að
Stephen velji að halda þetta nám-
skeið í Árneshreppi. Þar sjáist svo
greinilega áhrif þess sem hann
fjallar um, hrun hins sérstaka eða
staðbundinnar menningar og svo
afleiðingar þess. En þar séu líka
tækifærin til að muna hvað gerir
þorp að þorpi og hvernig hægt er
að endurvekja þá menningu og
hvernig má vinna saman að því
í þeim aðstæðum sem ríkja núna.
Elín Agla segir Árneshrepp
hafa gefið henni pláss og tækifæri
til að iðka svona menningarvefn-
að, þar sem hún þræðir líf þeirra
Jóhönnu Engilráðar saman við
Árneshrepp og söguna þar, á
stað þar sem hún heyri enduróm
þorpslífsins, með sínum kostum
og göllum, sem ríkt hefur um
aldir alda.
-------
Fyrir þá sem áhuga hafa á nám-
skeið Stephen Jenkinson í sumar,
má nálgast frekari upplýsingar
inn á Fésbókarviðburðinum, The
skin of the world – Árneshreppur
Iceland sem og inn á www.arnes-
hreppur.is. Einnig má kynna
sér störf Stephen betur á www.
orphanwisdom.com.
annska@bb.is
Útsýnið út um stofuglugga Elínar Öglu er ekki af lakari
endanum.