Bæjarins besta - 19.05.1993, Blaðsíða 4

4
BÆJARINS BESTA • Miðvikudagur 19. maí 1993
Óháð vikublað
á Vestfjörðum,
Útgefandi:
H-prent hf.
Sólgötu 9,
400 ísafjörður
8 94-4560
1 94-4564.
Ritstjóri:
Sigurjón J.
Sigurðsson
8 4277 &?
985-25362.
Ábyrgðarmenn:
Sigurjón J.
Sigurðsson og
Halldór
Sveinbjörnsson
8 5222 &?
985-31062.
Blaðamaður:
Hermann Þór
Snorrason.
Útgáfudagur:
Miðvikudagur.
Prentvinnsla:
H-prent hf.
Bæjarins besta
er aðili að
samtökum
bæjar- og
héraðsfrétta-
blaða.
Eftirprentun,
hljóðritun,
notkun ljós-
mynda og
annars efnis er
óheimil nema
heimilda sé
getið.
„Ég læt bara hjólið duga þangað til ég fæ bilpróf!” sagði
Davíð, ánægður bíleigandi.
Ljósleiðarakrefið á Vestfjörðum:
Vestfirðir:
Blessað barnalánið!
ÞAÐ var heldur glaðlegt
bros sem færðist yfir andlit
tíu ára drengs á Isafirði, sem
í síðustu viku vann nýjan bíl
í Pepsi-leik Rásar 2. Nokkrum
mínútum seinna var annar
Vestfirðingur, 4 ára, dreginn
út og fékk sá vinningshafi
þriggja vikna utanlandsferð.
Síðastliðinn föstudag var á
Rás 2 dregið úr innsendum
miðum sem bárust í Pepsi-
leik útvarpsstöðvarinnar og
Ölgerðarinnar hf. Tveir vinn-
ingshafanna voru Vestfirð-
ingar, Davið Helgason á Isa-
firði og Sigríður Lína Viðars-
dóttir á Bíldudal.
„Það var bara allt í einu hringt
í mig á föstudaginn og sagt að
ég hefði unnið nýjan bíl í
Pepsi-leiknum! Eg safnaði
nefnilega Pepsitöppum og
sendi þá með útfylltum spurn-
ingalista á mínu nafni - Svo
bara vann ég nýjan Renault
Clio”, sagði Davíð, tíu ára í
samtali við BB. Aðspurður
sagðist hann ætla að geyma
hann þangað til hann fengi bíl-
próf.
Ekki náðist í Sigríði Línu, 4
ára sem vann þriggja vikna
utanlandsferð fyrir tvo til
Mexíkó í sama leik. En móðir
hennar, Rut Ingvadóttir sagði
að sú stutta hefði nú ekkert
kippt sér upp við svona smá-
muni, en sjálf sagðist hún vart
trúa þessu ennþá. Stóri bróðir
Sigríðar, Ulfar Þór safnaði
mörgum töppum og miðum,
og setti nafn litlu systur á einn
miðanna, bara svo að hún
fengi að vera með. Hann varð
þannig af sinni utanlandsferð,
en vinningurinn fór þó allavega
ekki langt!
Þess má einnig geta, að í gær
vann Haukur Magnússon, 12
ára ísfirðingur, ferð til Dyfl-
innar á írlandi á tónleika hjá
Bruce Springsteen. Hann er
einn vinningshafa sem dreginn
var út í svokölluðum Bylgju-
leik á samnefndri útvarpsstöð
í Reykjavík. Flogið verður út
í fyrramálið með hóp annarra
vinningshafa undir hand-
leiðslu fararstjóra Bylgjunnar,
verslað í um sex klukkutíma í
stórverslunum og farið á
meistara Springsteen um
kvöldið. Að tónleikum lokn-
um verður flogið til baka og
lent sólarhring eftir flugtak að
heiman.
-hþ.
Sérstakur lagningarprammi smíðaður
EINS og sagt var frá hér í blaöinu fyrir stuttu er búid aö leggja ljósleiðara frá
Iíeykjavík til ísafjardar og er mikilii tengivinnu vegna þessara framkvæmda enn
ólokið. I»á á eftir að leggja ljósleiðarann í sjó við nokkrafirði hér vestra ogeinnslíkur
var lagður í gærdag. Sá var lagður frá Hafrafellshálsi í Skutulsfirði og yfir á
suðurenda flugbrautarinnar á ísafirði, samtals um 800 metra langur. Það er Kjartan
Haukssonkafari sem sér um Iagningu leiðarans og tilverksins hefur hann smíðað sér
pramma, tvíbytnu, scm létta mun honum verkið til muna. Meðfylgjandi mynd var
tekin af prammanum í slippnum í Suðurtanga á sunnudag. .s.
Upp með skóna!
Þcssi áhugahópur um skokk var í miðjum upphitunaræfingum, fyrir utan
Stjórnsýsluhúsið þegar ljósmyndari BB átti leið þar hjá. Þarna hittast þau á
fimmtudögum, klukkun sjö og skokka saman í u.þ.b. 50 mínútur, og ijúka hringnum
með teygju«;fingum Þau hvetja alla sem hafa áhuga, að mæta næsta fimmtudag og
taka þátt. Þar að auki er þetta tilvalin leið fyrir þá sem ætla að taka þátt í
Kvennahlaupinu eða Bæjahlaupinu að komast í form. .þþ.
Leiðarinn:
Skilaboó Clintonstjómarinnar bandarísku til íslenskra stjórn-
valda um að íslendingar skuli halda sig á mottunni og gleyraa
fyrirætlunum sínum um hvalveiði í ábataskyni, ella hljóta verra af,
taka af öll tvímæli um að þar telur sig fara herraþjóð sem sé þess
umkomin að segja smáþjóó fyrir verkum.
Þetta er svo sem ekki í fyrsta sinn sem bandarísk stjómvöld
hyggjast beita íslendinga viöskiptaþvingunum í sambandi víð
hvalveíðar. Þegar Islendingar stunduðu hvalveiðar til vísinda-
rannsókna gaf bandaríska viðskiptaráóuneytið út staðfestinga-
kæru um viðskíptabann á hendur Islendingum. Bush, þáverandi
forseti, hunsaði málið og kom nieð því í veg fyrir átök, sem hefðu
skaðað samskipti þjóðanna.
Heldur er talió ólíklegt að Clinton muni taka á málinu á sama
hátt og forveri hans á forsetastóli, komí hann til með að standa í
sömu spomm og Bush á sSnum tíma. Kerour þar einkum tvennt til.
I fyrsta lagi er Clintonstjómin miklu umhverfissinnaóri en stjóm
Bush var. I öðru iagi er hvalveiðibannið fjarska ódýrt umhverfis-
mál fyrir bandaríska stjómmálamenn. Heima fyrir eru þeir upp fyrir
haus í umhverfisvandamálum, sem kosta ntíkla peninga. Þess vegna
eru fyrirhugaðar hvalveiðar íslendinga þeim himnasending. til-
valin ti! að fá bandaríska kjósendur til að gleyma eigin vanda.
Þá skulum við ekki gleyma að varaforsetinn, Alberí Gore, er
umhverfissinni af þeírri gráóu. að honum er tíl alls trúandi í slíkum
málum. Slikum möntium er einkar lagiö að sjá flísina í auga
náungans, þótt bjálkinn i þeina eigin sé þcint ekki til trafala.
1 hvalamálinu eru Bandaríkjamenn margfaldir í roðinu. Það
virðist ekki skipta þá neinu máli þótt þeir þverbrjóti alþjóðalög og
samninga sem þeir hafa skrifað undir. í krafti herradóms síns, scm
birtist í veldi hins stóra gagnvart hinum smáa, líta þeir á sig sem
sjálfskipaða alheims lögreglu, sem setur sér leíkreglur að eigin
geðþótta.
Hvaladýrkunin í Amcríku er fyrirbæri, verðugt rannsóknar. Það
er sjálfsagt að böm á skólaaldri séu frædd um þcssa risa hafsins. Og
látum vera þótt rcynt sé að stilla á hrifnæmi bama til að þeim þyki
vænt um þessar stóra skepnur, sem sögur hemta að hafi gleypt
menn og hafi afl til að brjóta skip. En þegar rooldríkir einstaklingar,
sem aldrei hafa migið í saltan sjó telja sig þess umkomna að
fordæma frumslæða þjóðflokka, sem eiga allt sitt undir gjöfum
hafsins, er mælirinn fullur. Og svo keppist jretta sama fólk við að
ættieiða hvali og greiðír stórfé fyrir myndband af þéim eínu slnni
í mánuði!
Hvalveiðar hafa verió stundaðar öldum saman. í dag ntælir
enginn því I móti, að áðuren orðeins og umhverfisnefndog fríðun
urðu til bar kappió forsjálnina ofurliði í þessum veiðum, sem
öörunt. Nú eru aðrir tímar. Takmörk lífríkisins á láði og t legi eru
mönnunr ljósarí. Astæðan fyrir hvalveiðibanninu á sínum tíma var
aö vísindalegar upplýsingar um stærð hvalastofna lægu ekki fyrir.
Því bæri að fríða hvalina. Það var gert. Nú þegar þessar upp-
lýsingar liggja fyrir þá skipta þær ekki lengur máli. Voldugasta
þjóð heim, sem hingað til hefur talið sig í fylkíngabrjósti máls-
svara réttlætis í heiminum, blæs nú á vísindin af því það hentar
stjómmálamönnum í vanda.
Það er öllum ljóst að íslenska efnahagskerfið stendur hvorkí né
fellur með hvalveiðum. En það er ekki Bandaríkjamanna að
ákvarða hvort Islendingar veióahval eða ekki. Til þeirra hluta hafa
þeir ekkert vaJd, ekki iagalegt og þaðan af síður siðferðislegt.
Hvaó sem hver segirþá erþað Islendinga að taka ákvörðun um
h vort og þá hvenær skuií aftur hafnar. Sá réttur verður ekki af okkur
tekinn. Hvalveiðiráðið er að verða eitt af þessum óleysanlegu
heimsmálum, þar sem skynsemin er látin lönd og leið. Það eykur
vissulega vanda okkar íslendinga.
-s.h.