Bæjarins besta - 10.01.1996, Blaðsíða 4

Útgefandi:
H-prent h.f. Sólgötu 9,
400 ísafjörður
■s 456 4560 Q456 4564
Ábyrgðarmenn:
Sigurjón J. Sigurðsson
og Halldór Sveinbjörnsson
Ritstjóri:
Sigurjón J. Sigurðsson
Blaðamaður:
Jóhanna Eyfjörð
Bæjarins besta er aðili að samtök-
um bæjar- og héraðsfréttahlaða
Eftirprentun, hljóðritun, notkun
ljósmynda og annars efnis er
óheimil nema heimilda sé getið
Netfang: hprent@snerpa.is
Vaxtaverkir, einokun
og örlög Búnaðar-
banka
„Ég er út af fyrir sig á móti þessari vaxtahcekkun. Vextir
hér eru of háir og kannske töluvert mikið of háir á sumum
bréfum. Ég sé enga ástœðu til þess að hœkka vexti. Hitt er
svo annað mál að Seðlabankinn rœður því miður miklu
minna við vaxtahœkkanir en margir haláa."
Hver er sá er þannig mœlir út af nýgerðri vaxtahœkkun
Seðlabankans; í fyrstu í samúðarfullum tón með þeim sem
bera þurfa drápsklyfjar vaxtaokursins og síðan fullur
afsökunar á því, sem hann er að gera í nafni þeirrar
stofnunar, sem hann sfýrir? Man einhver eftir fyrrum
forsœtisráðherra, sem orðþungur kvað það eymdarskapinn
uppmálaðan að stjórnenáur banka skyldu ekki verða við
kröfum stjórnvalda um vaxtalœkkun og krafðist handafls til
þeirrar iðju ef ekki vildi betur til? Svarið við þessum
spurningum er of auðvelt til að hœgt sé að nota þcer í
spurningarleik. En þau segja meira en mörg orð um
ábyrgð frammámanna í þjóðfélaginu.
Á sama tíma og Seðlaþankinn gefur tóninn í vaxtamálum
kraumar undir kjötkötlum Búnaðarbankans, sem hina „nýríku
menn í þjóðfélaginu, sem hafa verið að eipnast allt," eins
og alþingis- og bankaráðsmaðurinn Guðni Agústsson orðar
það, fýsir að setjast að. Guðni segir að hinir nýríku eigi að
fá að eignast bankann í fyllingu tímans þegar búið sé að
breyta honum í hlutafélag. Sjálfur forscetisráðherra hefur
staðfest að hann hafi átt í óformlegum viðrceðum við
menn, sem hefðu áhuga á að kaupa Búnaðarbankann,
Það fer því ekkert á milli mála hvað er á seiði.
Af ummcelum manna og því sem fyrir augu almennings
hefur komið má cetla að það hlaupi ekki hver sem er til og
kaupi Búnaðarbankann, líkt og að skreppa í Björnsbúð eftir
einhverri nauðsynjavöru. Það hlýtur að vera meira. Sjálfur
auglýsir bankinn sig sem traustan banka og skulu þar
engar brígður bornar á. Eignir bankans og viðskiptavild
verða ekki skráðar með tölum, sem almenningur hefur
áags daglega fyrir augum. Það þarf áreiðanlega marga
frystitogara á vogina á móti bankanum, svo notaður sér
samanburður sem vinscelt er að grípa til þegar geta skal
sér til um himinháan kostnað.
Kannske eru örlög Búnaðarþankans nú þegar ráðin.
Kannske ekki. En hvort heldur er þá er ncesta víst að hinn
almenni starfsmaður bankans kemur ekki til með að hafa
þar hönd á né heldur sá hluti þjóðfélagsþegnanna, sem
orðið hafa undir í launaskriðinu undanfarið. Þar munu aðrir
sitja í stafni.
„Samruninn" sem nú fer sem eldur um sinu um allt
athafnalífið er nauðsyniegur í mörgum tilfellum og kann að
vera nauðvörn. En menn mega gceta sín. Leiði samruni
fyrírtcekja af sér hringamyndun og einokun er verr farið en
heima setið. Velflestir sjá hvert stefnir í sjávarúlvegi og
landbúnaði. í þessum tveimur atvinnugreinum er í nafni
hagrœðingar margvisst stefnt að yfírráðum fárra og stórra
aðila. Haldi svo áfram sem horfir er hœtta á að frelsi og
möguleikar einstaklingsins til athafna verði orðin tóm. Og
það er áreiðanlega ekki það, sem við þurfum á að haláa.
s.h.
Grýla teit á börnin en mörg þeirra voru ekkert hrifin af keriingu.
Jólin kvödd á
hefóbundinn hátt
Álfadans á síð-
asta degi jóla
Hin árlega Þrettánda-
gleði fór fram á laugar-
daginn var við gamla
sjúkrahúsið á ísafirði og
tókst í alla staði vei enda
veður til slíkra gleðihalda
eins og best verður á
kosið. Að þessu sinni var
gleðin í umsjón Kven-
félagsins Hlífar og skáta-
félaganna Einherja og
Valkyrjunnar á ísafirði.
Gleóin hófst með
hefðbundnum álfadansi
og tóku þátt í honum
konungur og drottning
ásamt miklu fylgdarliði. Þá
voru ýmsar furðuverur á
ferð s.s. Grýla og Leppa-
lúði, Skrattinn og púkar
hans að ógleymdum
jólasveinunum. Félagar úr
Sunnukórnum sungu við
undirleik félaga úr Har-
monikkufélagi Vestfjarða,
en hátíðinni lauk með
mikilli flugeldasýningu
sem Hjálparsveit skáta sá
um.
Mikill fjöldi fólks, bæði
frá ísafirði og nágranna-
byggðunum mættu til
gleðinnar og hefur sjaldan
verið eins mannmargt við
gleði þessa. Ljósmyndari
blaðsins var að sjálfsögðu
við hátíðina og tók þá
meðfylgjandi myndir.
Konungur og drottning í hásætum sínum.
Og ekki heidurþegar Leppaiúði tók upp þann ósið
að reyna að taka börnin, þá var hart barist á móti.
Jóiasveinarnir vöktu meiri athygii enda höfðu þeir
meðferðis sæigæti ípoka.
Ljósagangur við Poiigötu.
4
MIÐVIKUDAGUR 10. JANUAR 1996