Bæjarins besta - 10.01.1996, Blaðsíða 5

■i wm^gm 1 ®„
aMláSjíiirf1
lýtt tofftMíimal>II
ú
LEGGUR
OG SKEL
fataverslun barnunna
Ljóninu, Skeiði, sími 456 4070
Utsalan
hefst
kl. 13.00 á morgun
Mikil
verðlækkun
Komið og gerið góð kaup
Lokað frá
10 til 12
Nýtt kortatímabil
Skutull í land vegna bilunar í aðalspili
SpHgertað
rennlKkk
Rækjutogarinn SkutulI ÍS-
180 kom til hafnar á ísafirði
um hádegisbil á laugardag með
bilað aðalspil. Tromla í spilinu
hafði brotnað er skipið var að
veiðum út af Vestfjörðum og
því var ekki hættandi á annað
en að leita til land til viðgerða.
Að sögn Sigurðar Jónssonar,
framkvæmdastjóra Skipa-
smíðastöðvarinnar á Isafirði,
en fyrirtækið hefur lagt dag
við nótt að undanfömu við að
gera við spilið, er tjón á spilinu
mun minna en hefði getað orðið
og þakkar hann athugulum
skipverjum að ekki fór verr.
„Það komu sprungur í troml-
una og ef haldið hefði verið
áfram að nota spilið, hefði
getað farið verr. Við suðum í
sprunguna og síðan var tromlan
tekin í sundur og styrking sett
innan í liana. Það er töluvert
mikið mál og við erum nánast
búnir að breyta spilinu sjálfu í
stóran rennibekk. Við settum
lítinn rafmótor við og notum
spilið sjálft til að renna troml-
una. Ég held að það sé ekki til
það stór rennibekkur á landinu
sem tekur tromlu sem þessa og
því varð að grípa til einhverra
annarra ráða,” sagði Sigurður.
Hann sagði ennfremur að
unnið hefði verið við verkið
allan sólarhringinn frá því á
laugardag og vonaðist hann til
að viðgerð myndi Ijúka í dag
og að skipið kæmist á sjó á
morgun, fimmtudag.
Starfsmenn Skipasmíðastöðvarinnar hf. við viðgerð á spiiinu í gærdag.
Tilfjnningahiti og trúarbrögð BId
Ekki er ofsögum sagt af
Islendingum. Við erum gott
fólk og kunnum að sýna
samúð, ekki síst þegar mikið
liggur við. Síðast og gleggst
kom það í Ijós eftir náttúru-
hamfarirnar á Flateyri. Þjóð-
in lét ekki sitt eftir liggja.
Samhugur í verki kom þar í
Ijós með eftirtektarverðum
hætti. A sama tíma og deilt
var um kaup og kjör skilaði
söfnunin að minnsta kosti
rúmum 200 milljónum til
þeirra sent höfðu orðið fyrir
tjóni og áttu um sárt að binda.
Þá var ekki kvartað yfir
lágum launum, kröppum
kjörum og vonlausum inn-
flutningshöftum. Hátt verð
á landbúnaðarafurðum hvarf
eins og dögg fyrir sólu í um-
ræðunni. Verkföll, kjara-
deilur og dómar Félagsdóms
voru ekki til umræðu. Kirkj-
urfylltust af fólki sem leitaði
sér huggunar í guðsorði.
Bænastundir voru fólki því
svölun sem á þurfti að halda
þegar hörmulegar slysfarir
dundu á litlu fiskiþorpi á
Vestfjörðum. Kirkjan og
þjónar hennar, prestar safn-
aðanna áttu hljómgrunn hjá
alþýðu landsins. Skipti þáengu
hver þjóðfélagsstaða manna
var. Sama kom í ljós fyrir tæpu
ári, eftir snjóflóðið í Súðavík.
Þversagnir í þjoðarsálinni
Fjöldi fólks leitar í kirkju
þegar á bjátar. Kirkjan sem
stofnun hefur lengsta samfellda
sögu stofnanna á Islandi.
Vissulega hefur hún tekið
breytingum um aldirnar. En
hún hefur notið trausts sóknar-
barna sinna í öllum sóknum
um allt land. þótt misjafnt sé
eftir aðstæðum eins og oft vill
verða. Sést það vel á þeirri
staðreynd að þótt trú fólks sé
ekki borin á torg, leggja margir
mikið upp úr því að guðshúsin
séu vönduð og vegleg. Is-
firðingar misstu gömlu sóknar-
kirkjuna sína í bruna árið 1987.
Þrátt fyrir miklar deilur um
það hvernig standa skyldi að
því að byggja upp guðshúsið
að nýju var eitt augljóst. Allir
sem létu sig málið varða vildu
að það yrði gert með myndar-
skap.
Sumir vildu endurreisa
gömlu kirkjuna, sem byggð var
1866 og stóð í 121 ár. Uppi
voru hugmyndir um það að
endurreisa í óbreyttri mynd.
Þær breyttust og teiknuð var
ný útgáfa af upprunalegu Eyrar-
kirkjunni, sem var stærri og
átti að geta þjónað fleirum en
áður. Teiknuð var myndarleg
kirkjubygging, sem reisa átti á
Torfnesi. Hún var nýstárleg
hringlaga bygging sem að vísu
þurfti rými. Sú lausn hefði gert
það að verkum að gamla Eyrar-
kirkjan þurfti ekki að vfkja
vegna nýrrar.
Miklar deilur hófust um
kirkjubyggingu og endurreisn
þeirrar sem brann. Safnað var
á níunda hundrað undirskrift-
um. Nýju kirkjunni var mót-
mælt. Undirskrifendur vildu
hana ekki. Hópurinn sem vildi
endurbyggingu hafði ýmsar ó-
líkar ástæður fyrir vilja sínum.
Um var að ræða hreinræktaða
húsafriðunarmenn, þá sem voru
afkomendur kirkjusmiðsins og
þá sem vildu ekki breyta ásýnd
Isafjarðarkaupstaðar. Vissu-
lega er þetta mikil einföldun,
en margt er samt t'ullgilt í
þessari skoðun.
Það sem var athyglisvert var
að fólkið sem stóð að safnaðar-
starfinu og virtist sækja kirkju
einna best vildi nýtt guðshús
en varð að sætta sig við af-
stöðu meirihlutans, þeirra sem
skrifuðu undir staðlaða lista.
Allar forsendur breyttust og
sóknarnefnd var mikill vandi á
höndum og engin lausn auð-
veld á þeim tíma sem deilt var.
Engum duldist að tilfinn-
ingar réðu öllu meira en trúar-
hiti þegar sóknarböm mynduðu
sér skoðun á málinu. Um var
að ræða mjög sterkar til-
finningar. Nú eru þessi til-
finningaátök að baki þótt enn
kunni að eima eftir af þeim.
Ný og glæsilega ísafjarðar-
kirkjaerrisin. Sóknarnefndinni
tókst að sigla fyrir þau sker
sem blöstu við í stórsjóum
þessa liðna tíma. Enginn kvart-
ar undan nýju kirkjunni, að
minnsta kosti ekki opinberlega.
Klofinn söfnuður umjnl
Enn koma þverbrestirnir í
ljós. I Langholtssókn í Reykja-
víkurprófastdæmi eru uppi
deilur. Ekki er alveg ljóst fyrir
utanaðkomandi hvort prest-
urinn er að deila við sóknar-
nefndina, organistann, sem
hann vill reka eða söfnuðinn
allan. Deila þessi hefur því
miður sett fremur leiðinlegan
blett á jólahald íslensku þjóð-
kirkjunnar. Skylt er þó að taka
fram að auðvitað er við fyrstu
sýn unt einkamál safnaðarins
að ræða. Þannig ætti það
auðvitað að vera. Gagnstætt því
sem var þegar sóknarböm í Isa-
fjarðarsókn skiptust í tvær
fylkingar, þá hefur deilan nú
borist inn á vettvang allrar
þjóðarinnar. Biskup lýsir því
yfir að hann sé orðinn þreyttur
á formanni Prestafélagsins í
Reykholti. Prófastafélagið lýsir
yfir stuðningi við biskup sinn.
Formaðurinn í Reykholti segir
að trúnaðarbrestur sé kominn
upp á milli presta og biskups.
Vígslubiskupinn í Skálholti,
sr. Sigurður Sigurðarson, hetur
hins vegar slegið algerlega á
þá umræðu að um kirkju-
pólitískt mál sé að ræða. Þetta
gerði hann í útvarpsviðtali.
Hann lét þess getið að um mál-
efni Langholtssafnaðar væri að
ræða. Þar af leiðandi ætti
kirkjumálaráðherra ekki að
Ijalla um málið. Það ætti að
leysast innan kirkjunnar og
fyrst og fremst innan safnað-
arins. Fjölmiðlar hafa hins

vegar í gúrkutíðinni nú gert
sér mat úr þessu máli.
Um hvað snýst þessi upp-
blásna deila? Eftir því sem best
verður séð að þessu sinni, um
tónlistina sem flytja skyldi í
jólaguðsþjónustu. Trúariðkun
í hinum kristna heimi er svo
samofin tónlistarflutningi að
ekki verðurámilli skilið. Nema
ætlunin sé að breyta algerlega
um stefnu í þeim efnum. Lang-
holtskirkja er vafalaust þekkt-
ust fyrir það meðal þjóðarinnar
að þar stendur tónlistarlíf með
miklum blóma. Auðvitað er
ekkert sem bannar breytingu í
þeim efnum. En er það skyn-
samlegt?
Trúarleg tónlist er svo stór
þáttur í guðsþjónustu kristinna
manna að hún verður vart burt
tekin án þess að sóknarbörn
muni missa mikils. Er önnur
lausn en sú að söfnuðurinn taki
af skarið? Þannig getur hann
hlíft þjóðinni. Þúsund ára af-
mæli kristnitöku er kirkjunni
verðugra verkefni en deilur
sem þessar.
-Stakkur.
MIÐVIKUDAGUR 10. JANÚAR 1996
5