Tónamál - 01.12.1976, Qupperneq 9

Sigmundur Lúðvíksson - Minning

Fceddur 10. des. 1932. Dáinn 21. nóv. 1976.
Það var í hádeginu 22. nóv. s.l. sem ég hélt að ég
hefði heyrt andlátstilkynningu Sigmundar Lúðvíksson-
ar. Eg hringdi til fyrrverandi eiginkonu hans, Dag-
bjartar Elíasdóttir, sem sagði mér að þetta væri rétt.
Eg sat hugsi og lét hugann reika um farinn veg,
yfir öll þau ár sem við spiluðum og vorum saman, já
öll þau ánægjulegu tímabil sem við hjónin áttum með
þeim Döggu (Dagbjörtu) og Bóbó. Á slíkri stundu er
erfitt að hugsa sér að strengirnir séu brostnir og þagn-
aðir fyrir fullt og allt.
Við Bóbó, en svo var hann kallaður í daglegu tali,
kynntumst af tilviljun árið 1949. Við höfðum gaman
að hljóðfæraleik en lékum þá aðeins fyrir okkur sjálfa,
hann lék á gítar og ég á harmonikku. Síðar stilltum
við saman við þá Friðrik Friðriksson og Vilhelm Ing-
ólfsson. Eftir nokkrar æfingar stofnuðum við S.O.S.
kvartettinn sem lék í mörg ár fyrir austan fjall. Kvart-
ettinn varð brátt svo eftirsóttur og vinsæll að við gát-
um engan veginn fullnægt eftirspurn og urðu margir
þeir sem vildu ráða okkur að fresta skemmtunum sín-
um vikum saman, enda takmörkuðum við okkar spila-
mennsku við þrjú kvöld í viku. Þriðju hverja skemmt-
un héldum við sjálfir. Við seldum allar veitingar, önn-
uðumst dyravörzlu en bændur, austan fjalls, önnuðust
löggæzlu. Þess vegna var í kringum okkur ákaflega
stór hópur, venjulega um 10 til 20 manns, bílstjóri,
dyraverðir, miða- og ölsalar, rótarar, söngkonur, eigin-
konur og kærustur hljómsveitarinnar. Allur þessi fé-
lagsskapur, allir þeir einstaklingar og allt það sem kom
fyrir, skildi eftir ánægjulegar minningar.
Kynni okkar af hljóðfæraleikurum voru engin í
mörg ár þar til Denni á Akranesi (Sveinn Jóhanns-
son) og síðar Hallur Símonarson komust í kvartettinn.
En litlu seinna en þeir komu, urðum við að leggja nið-
ur S.O.S.-nafnið að beiðni Ríkisútvarpsins, þar sem
erlendir hlustendur misskildu yfirleitt auglýsingarnar.
Veldissólin lækkaði er við gáfum hljómsveitinni nýtt
nafn, H.B. kvintettinn. Undir því nafni lékum við í
tvö ár í Selfossbíói. Þá urðu oft mannaskipti í hljóm-
sveitinni, sérstaklega seinna árið. Þeir sem urðu lengst
með okkur voru þeir Sverrir Garðarsson og Guðjón
Ingi Sigurðsson. Því næst lékum við í Alþýðuhúsinu
í Hafnarfirði og Félagsheimilinu að Garðaholti í
nokkur ár. Því næst í Leikhúskjallaranum og svo sam-
an í tríói þar til leiðir okkar skildu fyrir nokkrum
árum.
Þeir sem léku með okkur eitthvað að ráði fyrir utan
þá sem hér að ofan eru nefndir voru: Haraldur Jós-
efsson, Ásgeir Sigurðsson, Olgeir Jóhannsson, Markús
Framh. á bls. 14.
TÓNAMÁL
9