Bæjarins besta - 26.05.2004, Side 8

MIÐVIKUDAGUR 26. MAÍ 20048
Hamingjan er viðhorf
Hún er þekkt sem Anna
Sigga og þá stundum Annska.
Segist ekki einu sinni ansa
þegar hún er kölluð Anna, því
hún tengi það ekki við sig.
Hún fór að heiman 14 ára göm-
ul til að setjast á skólabekk í
Reykjanesi, því hún var að
eigin sögn vandræðaunglingur
og uppreisnargjörn. Síðan hef-
ur hún komið víða við og hefur
nú slegið sitt persónulega met
í viðveru á einum stað, því nú
eru árin orðin þrjú sem hún
sennilega það erfiðasta sem
ég hef unnið við“, segir Anna
Sigga og hlær dátt. „Þannig
var nefnilega að það eru næst-
um engar lyftur í Danmörku.
Ég var á þeim tíma 90 kíló og
stundum þurfti ég að rogast
með dönsku blöðin, sem eru
eins og símaskrár, upp einar
sex hæðir.
Ég er eiginlega „frílansari“
eða í lausamennsku af lífi og
sál. Það hentar mér mjög vel
að takast á við ný verkefni og
geta lært og þroskast af þeim.
Nú virðast skipulagsstörfin
sækja að mér. Til dæmis var
ég framkvæmdastjóri Skíða-
vikunnar um páskana. Það er í
raun mjög spaugilegt því að
ég er ekki þessi skipulagða
týpa að eðlisfari og þarf virki-
lega að leggja mig fram við að
vera öguð og skipulögð.
Annars ólst maður upp við
það að fara strax út að vinna
12 ára gömul með skóla – það
var bara raunveruleikinn þá.
Meðan vertíðin stóð yfir áttu
allir sem vettlingi gátu valdið
að drífa sig niður í fiskvinnslu
til að salta fisk. Þó að mér
finnist ég hafa verið unglingur
í gær er ótrúlega margt breytt
fimm dögum, geri aðrir betur
– það var mjög gaman að ferð-
ast með Dimmu.
Þegar tækifærið bauðst að
taka þátt í Ísuðum gellum, þá
ætlaði ég nú ekki að nenna því
alveg strax. Sem betur fer sló
ég nú til á endanum og það var
mjög góð og skemmtileg lífs-
reynsla enda eru stúlkurnar
góðar vinkonur mínar. Ingrid
Jónsdóttir sem leikstýrði sýn-
ingunni var vel með á nótunum
enda lék hún eina persónuna
þegar leikritið var sett upp í
Iðnó 1989.
Ég rétt náði í skottið á ver-
búðalífinu sem fjallað er um í
leikritinu. Það var heima í
Ólafsvík frá 12 til 15 ára aldurs
og þegar ég kom til Bolungar-
víkur 16 ára gömul til að vinna
í fiski. Leikritið er ekki svo
fjarri lífsstílnum sem var hjá
fólkinu sem bjó í verbúð hér í
denn.“
Blaðaburður
erfiðastur
„Ég hef komið víðs vegar
við á lífsleiðinni og unnið við
næstum hvað sem er. En blaða-
burður í Kaupmannahöfn er
hefur búið á Ísafirði. Anna
Sigga er ófeimin að ræða skoð-
anir sínar og lífssýn. Hún hefur
líka frá heilmörgu að segja.
Blaðamaður Bæjarins besta
skrapp í kaffi til glaðlyndu
fjöllistakonunnar og fékk inn-
sýn í brot af viðburðaríku lífi
Önnu Siggu.
Ætlaði að
verða leikkona
„Þegar ég var lítil ætlaði ég
alltaf að verða leikkona. Ég
starfaði aðeins með leikklúbb-
um í Ólafsvík og í Bolungarvík
en þegar ég varð eldri fann ég
að þetta yrði ekki atvinna mín.
Það er mjög skemmtilegt að
geta gripið í leiklistina af og
til en nú er það bara áhugamál.
Ég setti nú samt upp einleik
sem ég ferðaðist með um land-
ið. Hann heitir Skilaboð til
Dimmu, eftir Elísabetu Jökuls-
dóttur. Mér bara datt í hug
einn morguninn að ráðast í
svona verkefni og hringdi í
Elísabetu til að spyrja hvort
að hún ætti ekki einleik í han-
draðanum. Hún átti Dimmu
og kom til mín á Snæfellsnes.
Við settum leikritið upp á
Anna Sigríður Ólafsdóttir er merkileg
kona. Þrátt fyrir ungan aldur hefur hún öðl-
ast lífsreynslu sem gæti vel rúmast á mörg-
um æviskeiðum. Hún hefur ferðast um heim-
inn og heimsótt um 50 lönd. Henni er margt
til lista lagt og hún er óhrædd að takast á við
ögrandi verkefni. Hún er opinská, lífsglöð og
nýaldarsinni – kona sem nýtur lífsins til
fulls. Virkur nemandi í skóla lífsins og
heimsborgari sem fann sér samastað á Ísa-
firði þar sem hún býr ásamt sambýlismanni
sínum Úlfi Úlfarssyni.
Þrátt fyrir að hafa slitið barnsskónum í
Ólafsvík lítur hún á sig sem Vestfirðing enda
á hún ættir að rekja til Vestfjarða. Ísfirðing-
ar ættu að vera farnir að þekkja Önnu Siggu
ansi vel því hún hefur verið áberandi í
menningarlífi bæjarins. Meðal annars lék
hún í leikritinu Ísuðum gellum, sem vakti
mikla lukku á nýárinu, var framkvæmda-
stjóri Skíðavikunnar og margt, margt fleira.
síðan þá. Nú er ekki sjálfsagt
að 12 ára krakkar fari að vinna,
nema síður sé. Þetta er svo
fljótt að breytast.“
Æskudraumur
að rætast
„Þegar ég var stelpa langaði
mig alltaf í hest og ég grét
fögrum tárum af því að pabbi
og mamma vildu ekki gefa
mér hest“, segir Anna Sigga
hláturmild að vanda. „Nú er
ég að láta drauminn rætast og
er með hest í hesthúsunum úti
í Hnífsdal. Hann heitir Nói og
er æðislegur. Ég missi allt
tímaskyn þegar ég fer í hest-
húsið. Mér finnst ég vera ný-
komin inn úr dyrunum og er
bara að dunda mér við að
kemba Nóa, gefa og moka skít
og allt í einu eru fjórir tímar
liðnir. Mér finnst æðislegt að
finna slíka jarðtengingu, bara
það að vera inni í hesthúsi og
anda að sér lyktinni – þetta er
svo mikil nálægð við náttúr-
una.“
Menning og náttúra
„Í sumar verð ég meðal ann-
21.PM5 12.4.2017, 10:118