Bæjarins besta - 24.07.2002, Síða 9

MIÐVIKUDAGUR 24. JÚLÍ 2002 9
Þorsteinn Másson, vélstjóri
Hundrað hestafla gumpur
„Þetta Benz merki fékk
ég mér undir áhrifum áfeng-
is veturinn 1998, þegar lista-
smiðstöð Andrúms var enn
við lýði í Hlíðarskjólshús-
inu sælla minninga. Þannig
var að ég var eitthvað að
sniglast í kringum fólk sem
var að fá sér húðflúr og lista-
konan Gugga, sem hafði
málaraaðstöðu í húsinu,
vildi endilega fá að prófa tattó-
græjurnar. Ég bauð mig fram
eins og sannur herramaður og
valdi Benz merkið vegna þess
að ég hef alltaf verið dyggur
aðdáandi bifreiða af þeirri
gerð. Þegar ég tók þátt í Djúpu
lauginni á Skjá einum nokkru
síðar fékk alþjóð síðan að sjá
tattóið og ég var í langan tíma
eftir þekktur sem „strákurinn
með benz merkið á rassinum“
meðal fólks sem vissi ekki
hvað ég hét.
Ég sé lítið eftir því að hafa
fengið mér þetta húðflúr,
finnst það reyndar fínt og svo
er það líka á þannig stað að ég
þarf sjaldan að horfa á það
sjálfur. Ég myndi hinsvegar
aldrei gera þetta í dag, orðinn
eldri og reyndari maður“
Flúraðir Ísfirðingar
Undanfarin ár og
áratugi hefur sá forni
ættbálkasiður að skreyta
hörund sitt varanlega
með aðstoð nála og bleks
farið sigurför um hinn
vestræna heim og skarta
sífellt fleiri borgarar
einhverskonar táknum á
furðulegustu stöðum á
líkamanum, sér og öðrum
til yndisauka. Húðflúr eru
ekki lengur aðeins fyrir
siglda sjóara, mótor-
hjólatöffara og indíána,
heldur má finna þau meðal
fólks af öllum stéttum og
stigum þjóðfélagsins og
gildir þá einu hvort rætt er
um húsmæður á besta
aldri eða bankastjóra.
Ísfirðingar eru ekki síður
glysgjarnir en aðrir. Með
þá staðreynd í huga fór
blaðið á stúfana og fékk að
skoða nokkur athyglisverð
húðflúr sem ýmsir bæjar-
búar hafa komið sér upp.
Lárus Daníelsson, kraftakappi
Öl er aldrei böl
„Ég fékk mér þetta húð-
flúr fyrir nokkrum árum síð-
an og hef ósjaldan kneyft
frían mjöð eftir það, enda
er þetta fyrirtaks auglýsing
fyrir Egils öl og varanleg í
þokkabót.
Þannig var að umboðs-
maður Egils á Ísafirði var á
þeim tíma Rúnar nokkur
Rafnsson, sem starfaði líka
með mér í Sjallanum. Ég
spurði hann eitt sinn af rælni
hvort að hann gæfi mér ekki
kassa af bjór ef ég tattóver-
aði Egils lógóið á kálfann á
mér og hann tók því furðu
vel og sagðist til í tuskið.
Ég hafði nú bara verið að
grínast við hann, en fyrst
hann sór að standa við
samninginn vildi ég ekki
minni maður vera og
ákvað að slá bara til.
Kassann fékk ég vita-
skuld og síðan þá hefur
mér nokkrum sinnum
tekist að sníkja fríar Egils
vörur út á húðflúrið.
Ég sé ekki vitund eftir
að hafa látið tattóvera
lógóið á legginn á mér,
ég hugsa að ég drekki nú
bjór þegar ég verð eldri
og Egils gerðin er í miklu
uppáhaldi hjá mér.“
Ísak Benjamínsson, kerfisstjóri
Hentar vel til
ýmissa athafna
tattó á þessum stað
og ég kvaldist mik-
ið meðan húðflúr-
arinn lauk sér af. Ég
nenni ekkert að
velta mér upp úr
fortíðinni og sé
þess vegna lítið eft-
ir þessu. Svo finnst
mér líka bara flott að sjá
þetta í speglinum þegar ég
er búinn í sturtu, flúrið er
eiginlega orðið hluti af mér.“
„Þetta húðflúr er þannig
tilkomið að ég sat við
drykkju ásamt félaga mín-
um og horfði á meðan á
kvikmyndina „Mars at-
tacks“, en í henni ganga ill-
skeyttar geimverur um og
tuldra „I come in peace“
milli þess sem þær skjóta
jarðarbúa með geislabyss-
um. Okkur félögunum
fannst þetta eitthvað sniðugt
og eltum stelpur niðri í bæ
síðar um kvöldið með þess-
um sömu orðum, án nokk-
urs árangurs reyndar. Þetta
sat í mér og nokkrum árum
síðar fékk ég vin minn til þess
að tattóvera þessa setningu
rétt neðan við mittið á mér.
Tattóið hefur vakið nokkra at-
hygli síðan þá og fyrst eftir að
ég fékk það voru allir voða
forvitnir að vita hvað stæði
þarna. Ég hélt því lengi fram
að það þyrfti að koma með
mér upp í rúm til þess að kom-
ast í raun um það, en þar sem
ég er ráðsettur maður þessa
dagana get ég varla haldið því
áfram.
Það er sérlega sárt að fá sér Sigurvin Samúelsson, beitningamaður
Hentug aðferð til að
muna börnin heita
„Ég lét tattóvera nöfn
barnanna minna á hand-
legginn fyrst og fremst til
þess að undirstrika hve vænt
mér þykir um hvert og eitt
þeirra, þó ég segi stundum í
gríni að þetta sé til þess að
muna hvenær grislingarnir
eiga afmæli og hvað þau
heita. Það vantar reyndar
tvö nöfn þarna á, því ég hef
eignast tvær stelpur síðan,
en ég á von á því að ég bæti
þeim þarna á fyrr en síðar
því ekki þykir mér minna
vænt um þær.
Ég hef alltaf verið mikill
áhugamaður um húðflúr og
er með ein sjö slík dreifð
um líkamann. Það fyrsta
fékk ég í jólagjöf frá kon-
unni minni árið 1995.“
Heiðrún Björnsdóttir, sjúkraliði
Gamall draumur rættist
„Ég var komin á fimm-
tugsaldurinn þegar ég fékk
mér mitt fyrsta og eina húð-
flúr. Árið 1993 var ég stödd
í Newcastle á Englandi
ásamt eiginmanni mínum
og áhöfn rækjutogarans
Skutuls í helgarferð sem var
farin fyrir hákarlasjóð
skipsins. Einhverjir af sjóur-
unum höfðu ákveðið að fá sér
húðflúr á stofu sem var í bæn-
um og þar sem mig hafði allt-
af dreymt um að skarta einu
slíku ákvað ég að skreppa bara
með þeim. Þegar þangað var
komið bað ég um að fá að
vera síðust í röðinni, þar sem
ég átti eftir að ákveða hvernig
mynd ég vildi fá. Þegar komið
var að mér að setjast í stólinn
rak ég síðan augun í þessa
mynd af stjörnumerkinu mínu
og mér leist einna best á hana.
Þarna gat ég látið gamlan
draum rætast og þetta tók stutt
af og var ekkert sérstaklega
sárt. Því er ég sérstaklega
ánægð með vatnsberann minn
og er um þessar mundir að
spá í því að fá mér jafnvel
annað húðflúr.
Húðflúrið vekur nokkra
athygli vegna þess hve gömul
ég var orðin þegar ég fékk
mér það, en fólk er ekkert
hneykslað. Ég held samt að
einhverjir úr fjölskyldunni
hafi átt erfitt með að kyngja
þessu fyrst um sinn, þó að nú
hafi allir sætt sig við þetta og
flestum þyki þetta bara nokk-
uð flott.“