Vorblær - 01.04.1933, Blaðsíða 13

, y o r b 1 æ r
11
tftileguma'ðurinn.
í
Narfi á Brekku var úti á túni að slá.Hann var um svo margt að
hugsa,að hann gætti J>ess ekk:i,að hann var hættur að slá.. og studdi
sig fram á orfið. Állt í einu kipptist hann við. Jón brððir hans kall--
aði til bans og Narfi íótrnú aftur að slá.
Dagurinn leið og nóttin kom,þá skreið Narfi út og bafði með sár |
eins mikið af dóti og hann gat borið. /Narfi stefndi til f’alls.Hanni
ætlaði að leggjast út,pví áð honum leiddist. Þegar Narfi var kominn !
upp á fjall,gróf hann sór holu inn í moldarbarð. Síðan lát hann allt\
dótio inn og sjálfan sig á eftir og svaf þarna,pað sem eftir var næt-;
i
urinnar. Um morguninn skaut hann fugl sór til matar og steikti hann I
síðan. Þegar hann var að borða,fór barðið allt í einu áð hristast
svo mikið,að Narfi hólt, að kominn væri heimsendir og hrópaði því:
"Heimsendir! Hjálp,h3álp!"
!
En nú færðist hristingurinn ofan af' barðinu og inn í holuna og
kom nú Jón,bróðir Narfa í ljós og hafði hann verið að leita að Narfa,
Eóru bræðurnir síðan heim með dótic,sem Narfi hafoi haft með sór
og gerði hann aldrei aftur tilraun til að leggjast úl ,
í
í
Einar Jónsson, Draghálsi,11 íáaj
!
í
Myrkfælni.
Myrkfælnin er systir drauganna og er því ekki gott að hafa hana
hjá ser. Eg veit ekki við hvað eg er hræddur. Ekki getur þáð verið,
i
ao eg só hræddur við sjálft myrkrið,því að það er eins litt og sfcaf-í
j
irnir á bókunum mínum. En bæði myrkrið og stafirnir hafa ljótan lit. ;
Eg er oft að stríða sjálfum mór með því að lesa draugasögur. I fyrr-. ;
kvöld vorum við Ingi að lesa draugasögur og þorðum svo hvorugir nið- ;
ur,fyr en eftir dálitla stund. Þegar myrkfælnir menn exu úti í byl,
geta þeir stundum orðið svo hræddir,að þeir hlaupa áfram eins og vit--
lausir menn og fram hjá klettum,sem þeir þekktu,ef þeir væru I rótt- ;
um ham.
Einar Jónsson, Draghálsi, 11 ára,
Monn eru mjög misjafnlega myrkfælnir,sumir ekkert,sumir mikið.
I Þeir,sem eru mjög myrkfælnir,eiga bátt með að vera einir á ferð í