Stefnir - 01.04.1995, Blaðsíða 19

S J Á L F S
ar konur söfnuðust saman aftan
við kröfugöngu verkalýðsins og
báru styttu með borða sem á var
letrað, „Manneskja, ekki mark-
aðsvara,“ svo og kröfuspjöld.
En vinstrisinnaður málflutn-
ingur er ekki eina einkenni
kvennahreyfmgar undanfarinna
ára. Þrenns konar áherslur aðrar
hafa verið þar áberandi.
í fyrsta lagi - áherslan á konur
sem einsleita heild. í öðru lagi -
áherslan á konur sem fómar-
lömb. Og í þriðja lagi - áherslan
á konur sem mæður fremur en
einstaklinga.
„...konur eru kúgaðar í sam-
einingu og verða því að iáta til
skarar skríða í sameiningu. í
okkur brennur ævinlega reiði og
niðurlæging,“ er haft eftir kven-
réttindakonunni kunnu Gloriu
Steinem. Þetta viðhorf um kon-
ur sem einsleita heild sem
standa þurfi saman, - kemur
einnig fram í stefnu Kvennalist-
ans og vinnubrögðum - og hugs-
unarháttur fómarlambsins er
ríkjandi. í fyrmefndri stefhu-
skrá er því haldið fram að konur
njóti skemmri skólagöngu en
karlar, sem geri þær efnahags-
lega ósjálfstæðar og áhrifalausar
við mótun þjóðfélagsins. Þvi er
lýst yfir að ofbeldi gegn konum
TÆÐAR KONUR
verði æ sýnilegra og marg-
slungnara og farið er fram á að
spomað verði við því að tölvu-
notkun verði til þess að draga úr
atvinnumöguleikum kvenna. Þá
er talað um ríkisstofnanir sem
miðstýrðar einingar þar sem
flokkspólitísk ráð og nefndir ráði
ríkjum - áhersla lögð á að rödd
kvenna sé þar veik og hagsmunir
þeirra fyrir borð bornir.
Mæðrahyggjan - sú stefna að
skoða móðurhlutverkið sem
meginhlutverk kvenna og skil-
greina þátttöku þeirra í félagslífi
út frá því - hefur einnig verið
áberandi. Lögð hefur verið
áhersla á að konur séu mótaðar
af því hlutverki að ala böm og
annast - séu og búnar tilteknum
eiginleikum, svo sem nærgætni,
[ næmni, tillitssemi og góð-
mennsku. Konur séu þannig betri
en karlmenn og hæfari til að
sinna þeim störfum sem að heim-
ili og bömum snúa - og ekki nóg
með það - heldur séu þær, vegna
umræddra eiginleika, sérstakir
málsvarar friðar, - eða eins og
það er orðað i stefnu Kvennalist-
ans: „Konur vernda líf og við-
halda því og þess vegna höfum
við næma skynjun á þeirri ógn
sem mannslifmu stafar af síauk-
inni söfnun tortímingarvopna.
Okkur konum ber því frum-
skylda til þess að sporna við
þessari geigvænlegu þróun.“
Er ekki hugsanlegt að ffaman-
greind viðhorf séu einmitt skýr-
ingin á þvi að við höfum aðeins
þokast á veg en náum ekki settu
marki?
Getur verið að jafnréttisbar-
áttan sé stödd í öngstræti vinstri-
sinnaðrar hugsunar um konur
sem einsleitan, undirokaðan hóp
mæðra?
1 9