Jólablaðið - 20.12.1957, Side 14

14
JÓLABLAÐIÐ
eiga hinnar snörpustu hríðar von
heldur en við berum lægri hlut.
Tosti jarl bað konung ráða þessu
sem öðru; lézt og vera eigi gjarn
að flýja.
Haraldur konungur lét setja upp
merki sitt, Landeyðuna. Merkið
bar maður sá er Frírekur hét.
Fylkti konungur svo liði sínu, lét
fylkinguna vera langa og ekki
þykkva. Sveigði fylkingararmana
aftur á bak, svo saman lukust. Var
fylkingin þá víður hringur og
þykkur og jafn öllum megin utan
skjöld við skjöld, og svo fyrir of-
an, en konungssveitin var fyrir ut-
an hringinn og bar merki. Það var
valið lið. Tosti jarl var í öðrum
stað með sína sveit. Hann hafði
annað merki.
Því var þannig fylkt, að kon-
ungur vissi, að riddarar voru van-
ir að ríða að í riðlum og víkja þeg-
ar aftur. Konungur segir að hans
sveit og jarlssveit skuli fram
ganga sem mest þarf, en bogmenn
okkar skulu þar vera með oss. Þeir
sem fremstir standa, skulu setja
spjótshala sína í jörðina, en setja
oddana fyrir brjóst riddurum, ef
þeir ríða að. Þeir, sem næstir
standa skulu setja sína spjótsodda
fyrir brjósti hestum riddaranna.
Hófst síðan orustan. Haraldur
konungur Guðinason var kominn
með óvígan her, bæði riddara og
fótgöngulið. Haraldur Sigurðsson
reið fram með fylkingu sinni og
skynjaði hvernig fylkt var. Hann
reið svörtum hesti blesóttum.
Hesturinn féll undir honum og
konungur skutlaðist fram af á
jörð niður. Stóð hann skjótt upp
og mælti: Fall er farar heill. Har-
aldur konungur Guðinason mælti
til Norðmanna er. með honum
voru: Kennduð þér þann mikla
mann, er féll af hestinum, á blá-
um kyrtli og með fagran hjálm.
Það er konungurinn sjálfur, sögðu
þeir. Haraldur Guðinason svaraði:
Mikill maður og ríkmannlegur, og
þó vænna, að farinn sé að ham-
ingju.
Tuttugu riddarar riðu nú fram
fyrir fylkingu Norðmanna og voru
albrynjaðir og svo hestar þeirra.
Einn af riddurum kallaði. Hvort
er Tosti jarl í liðinu? Tosti svar-
ar: Ekki er því að leyna, hér munu
þér hann finna. Þá mælti riddar-
inn: Haraldur bróðir þinn sendir
þér kveðju og þau orð með, að þú
skyldir hafa grið og Norðimbra-
land allt. Og heldur en eigi viljir
þú til hans hneigjast þá vill hann
gefa þér þriðjung ríkis alls með
sér. Jarl- svarar: Þá er nokkuð
annað boðið en ófriður og svívirð-
ing sem í vetur. Hefði þá verið
þetta boðið, þá væri margur maður
sá á lífi, er nú er dauður, og betur
myndi þá standa ríki í Englandi.
Nú ef ég tek þenna kost hvað vill
hann þá bjóða Haraldi konungi
Sigurðssyni fyrir sitt starf? Sagt
hefir hann þar nokkuð frá, hvers
I
hann mun honum unna af Eng-
landi, sjö fóta rúm eða því lengra,
sem hann er hærri en aðrir menn.
Tosti jarl sagði: Farið þér nú og
segið Haraldi konungi að hann bú-
ist til orustu. Annað skal satt að
segja með Norðmönnum en það að
Tosti jarl fari frá Haraldi kon-
ungi Sigurðarsyni og í óvinaflokk
hans, þá er hann skyldi berjast í
Englandi vestur. Heldur skulu vér
allir taka eitt ráð, deyja með
sæmd eða fá England með sigri.
Riddaramir riðu þá aftur. Har-
aldur konungur mælti þá við jarl:
Hver er þessi málsnjalli maður?
Jarl svaraði: Það var Haraldur
konungur Guðinason. Þá sagði
Haraldur konungur: Of lengi vor-
um vér þessu leyndir. Þeir vom
svo komnir fyrir lið okkar, að eigi
myndi þessi Haraldur kunna að
segja banaorð vorra manna. Jarl
mælti: Satt er það herra. Óvarlega
fór slíkur höfðingi, og vera mætti
svo sem þér segið. Sá ég það, að
hann vildi mér grið bjóða og ríki
mikið, en ég væri banamaður hans,
ef ég segði til hans. Vil ég heldur,
að hann sé minn banamaður en
ég hans. Haraldur konungur mælti
til sinna manna: Lítill maður var
þessi og stóð steigurlega í stigreip.
Svo segja menn, að Haraldur kon-
ungur kvað vísu þessa:
Fram göngum vér
í fylkingu;
brynjulausir
und bláar eggjar.
Illlilllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllilllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllll
Frá bankaútibúunnm
á tsafiröi
Engin afgreiðsla í almennum spari-
sjóði frá 24. desember 1957 til og með
2. janúar 1958.
Ennfremur verða útibúin lokuð
2. janúar 1958.
Landsbanki Islands
Útibúit) d Isafirði.
ITtvegsbanki íslands
Útibúit) á ísafirbi.
-!l!lllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllll!llllllllllllllllllllillllllllllllllllllllllllll!lllilllllllltllll!lllllllll!lllll!IUII;ll!im
Hjálmar skína |
hef ég mína |
Nú liggur skrúð vort f
að skipum niðri.
Emma hét brynja Haraldar. Hún §
var síð, svo að honum tók á mitt =
bein, og svo sterk, að aldrei hafði |
vopn á fest. Þá mælti hann: Þetta 1
er illa kveðið, og mun verða að |
gera aðra vísu betri. Þá kvað hann |
þetta: I
Krjúpum vér fyrir vopni =
valteigs, hrökum eigi, |
svo bauð Hildur að hjaldri, |
haldorð, í bug skjaldar. |
Heildverzlun ÁRNA JÓNSSONAR, Reykjavík
hefir jafnan fyrirliggjandi:
Úrval af margbreyttum vörum með nýtízku sniði.
Ágætar gjafavörur.
GLEÐILEG JÓL! FARSÆLT NÝTT ÁR!
Þökkum viðskiptin á líðandi ári.
Þjóðólfur kvað: |
Skálka, frá, þótt fylkir |
„ m^I!■ 11111■ 11■ 11■ 11■ 11■ II■ 11■ 111íI■ 11■ IIIIIIII■ 111!I■ 1!■ 11111■ 11111111■ I!I!I■ 11■ 11■!1111■!1111■;!■!I■ 11■!I■ 11111■ JI■ 111!I■ I.■ i11 ■. I:lll!l a I !1 II!
falli s]alfur til vallar,
gengur sem goð vill, ungum
grams erfingjum hverfa.
Skín á sól að sýnni
snarráðs, en þá báða.
Haralds eru haukar gervir
hefnendur, konungsefni.
GLEÐILEG JÓL! FARSÆLT NÝTT AR!
Þökkum viðskiptin á líðandi ári.
Vátrygging h.f.
Hátt bað mig þar mætist
menskorð bera forðum,
hlakkar íss og hausar,
hjálmstafn í gný málina.
Nú hefur upp orustu. Veita
enskir áreið Norðmönnum. Viðtak-
llllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllll!llllllll!lllllllllllllllllllllllllll!llll 111111111111111 llllll li IG11111!!!
lll!llllllllllllllllIlllllllllllilllllllllllllll!lllllllilllll!llTTllllllll!lllBlllllllllllllllllinilllllllIIIIIIIII|||ll|l|l|BII|,||||||||l||ll|!|lllll,||ll,llll|! |:l|:!|llllll^"*>,ll,lllll,lllllll,ll,,llll,,l|llllll,llllllllllllllll,IIIIIIIIIII,lll,ll,BI,ll,llllllll,l,llllllllllllllllllllllll,ll|li:lilll,ll,llll,l|,lllllllllll,,l,lll|l|!llllllllll,ll'IB !*■ H,l■,,■,,■ll■l*■*l,ll,l,*,llll,lll,■,ll,ll,ll,ll,,l,,lllllll,