Víðförull - 06.03.1937, Blaðsíða 4

-4-
TÖBAKSFAUTN.
Þegar vér athugum,hvað er að gerast í kringum oss
í þjóðfélaginu,þá komumst vér ekki hjá því,að sjá þau niðurrifs- og
spillingaráhrif,sem vindlingareykingar hafa á leikhræður vora og
aðra félaga. Stórlaxarnir,sem eiga verksmiðjurnar,er framleiHa
vindlingana,vita vel,hvaða áhrif vindlingarnir hafa á æskuna.
En eymd og spilling æskunnar er þeirra matur. Þeir kýla vömhina
af þeim peningum,sem fátækir feður vinna inn,í 'sveita síns andlit-
is,og hugsunarlausir synir og dætur eyða fyrir vindlinga.r
Sg veit vel,hvað ég er aðsegja. Eg_veit einnig,hve nikótínið £
vinölingunum hefur ægileg áhrif í för með sér. Um það er hægt að
fá upplýsingar í fjölda hóka eftir marga merka vísindamenn.
Eg hefi lesið hók eftir þýzkan lækni,doktor Otto Gotthilf.
t þeirri hók er lýst,hve ill áhrif tóhakið hefur á__líkamann.
Þegar unglingar reykja,en_eru óvanir þvx,fá þeir höfuðverk,sviða
í hálsinn og jafnvel uppsölu. Á því getum vér séð,að menn hyrja
ekki að reykja af löngun í tóhakið,heldur til þess að tolla í
tízkunni. En þegar tóhakseitrið (nikótínið) fer að hafa sín eyði-
leggjandi áhrif,verða menn sólgnir í tóhakið. Unglingar vilja
vera sem allra líkastir fullorðna fólkinu,það er að segja,þeir
apa ósiðina eftir því,en síður hitt,sem gott er. Athugum drengi,
sem eru farnir að reykja. Þeir geta í hvoruga löppina stigið fyr-
ir monti,en sperra sig eins og hanar. Slíkir menn eru einskis
virði.
Lesendur.’
Vér skulum öll taka höndum saman og segja
vindlingahengilmænunum og öllum þeirra ósiðum strxð á hendur.
Sigurjón M.Ingihergsson.
FERUASAGA.
Það eru nú liðin rúm þrjú ár síðan ég fór
frá Canada. Það var lö.ágúst 1933. Systkini mín höfðu farið héð-
an og til Canada á unga aldri,en ég er fædd þar. Áttum við,eins
og eðlilegt er,marga góða vini,sem okkur leiddist að skilja við,
enda var mikill fjöldi fólks saman kominn við járnhrautarlest-
ina í Winnipeg,til þess að kveðja okkur.
Lestin var 36 klukkustundir þaðan til Mon-
treal. Var sú ferð eigi mjög skemmtileg sökum þess að svæðið,
sem farið er um,er nokkurs konar evðimork,sem skilur Vestur-
Canada frá Austur-Canada. Komum við til Montreal um mxðjan dag.
Borp’in er miös stór og fögur,og munu íhúar hennar vera um eina
miíión Því miður fékl e'g ek£i tíma til að skoða.horgxna.sokum
?esHh við vorum flutt,Sndir eins,niður að skxpxnu,er het-.The
DutcÁess of Atholl". Skipið.var mjög stórt,og fyrsta stóra skipið,
sem ég hafði séð á æfinni,sökum þess að Winnipeg er^einsþg kunn-
ugt er,langt inni í landinu. Hafði ég áður,aðeins,seð sma skip
sigla á Winnipegvatninu. Þótti mér þetta merkileg sjon ogvorum
við ekki fyr komin á þilfar,en við krakkarnir logðum í leiðangur
um skipið,til þess að skoða það. En svo fór að eg tyndxst,asamt
svstur minni.og vorum við um halfa stund að fmna folkx aftur.