Skákblaðið - 01.10.1936, Síða 6

18
SKAKBLAÐIÐ
Lasker og' í öðru einvíg'i 1896 beið hann ennþá meir ósig'ur.
Þetta hafði mjög mikil áhrif á Steinitz, sem var að eðlisfari
viðkvæmur, og þegar á eftir veiktist hann al' þeim sjúkdómi,
sem seinna varð honum að bana. En þó að heilsu hans væri
svo hætt, þá tók hann þó samt þátt í skákþingum í Wien og
Köln 1898 og London 1899. En skákir hans frá þessum þingum
sýna ljóslega að hann var ekki vaxinn þeirri áreynslu, sem
slík þing krefjast, hvorki á líkama né sál. Stuttu eftir þingið í
London fór Steinitz aftur til New-York, en þá var heilsa hans
svo farin, að hann varð að leggjast á geðveikraliæli og' dó þar
12. ágúst 1900.
Taflmenska Steinitz var heilbrigð, vísindaleg' og stærðfræðileg,
i rauninni varnarlegs eðlis, lagði ekki út i neitt sem ekki var
skarplega hugsað og nákvæmlega útreiknað. Hann sóttist ekki
eftir skjótum úrslitum, heldur varanlegu gildi stöðunnar. I
opnum stöðum er alt skjótum breytingum undirorpið en i lok-
uðum töflum eru óhreyfanleg peð varanlegu stöðueinkennin.
Og það var einmitt rannsókn og skilningur þessarar stöðu-
einkenna sem er aðal skákverk Steinitz og grundvöllur alls
hins nýja skákstíls.
SFÁNSKI LEIKURINN.
Havanna 1892.
Hvítt: Steinitz.
Svart: Tschigorin.
1. e2—e4 e7—e5
2. Rgl—f3 Rh8—c6
3. Bfl—bo Rg8—fti
Hin svonefnda Berlínarvörn
við Spánska leiknum. Svartur
hefur mótsókn á e t, í staðinn
fyrir að hugsa um vörn á e5.
Ef hvítur teflir spánska leik-
inn með það fvrir augum, sem
venjulegast er, að opna taflið
sjer í vil með d2—d4, þá er
auðsætt að 4. d2—d3 er ekki
rjetta áframhaldið hjá hvítum.
Um 4. Rbl—c3 er heldur ekki
að gera, þar eð svartur getur
með Bf8—b4 haldið mótsókn-
inni á e4 áfarm og að lokum
neitt hvítan til að láta sér
næg'ja varnarleikinn d2 d3.
Með 4. Ddl—e2 er heldur ekki
hægt að mæla, ef hvítur vill
leika d2—d4, því að þá
missist eitt vald af reitnum
d4. Nei, ef hvitur vill fá opið
spánskt tafl með d2—d4, þá
valdar hann fyrst peðið óbeint