Félagstíðindi Starfsmannafélags ríkisstofnana - 15.09.1991, Blaðsíða 5

5
Jarmíla
Hermannsdóttir
hjá Rannsóknar-
stofnun
fiskiðnaðarins
-Það vita allir þeir sem
vilja vita að ekki er hægt að
lifa af þeim launum sem
meirihluti félaga í SFR hefur
í dag. Að fara fram á 70.000
krónur sem lágmarkslaun er
engin frekja. Mér finnst und-
arlegt að heyra ráðamenn
þessa lands tala um að ekki
sé hægt að auka kaupmátt-
inn núna. Þegar svokölluð
þjóðarsátt var samþykkt var
gengið út frá því að kaup-
rýrnunin sem við höfum
orðið fyrir yrði bætt upp.
Þetta sagði Jarmíla Her-
mannsdóttir varamaður
tæknihóps í samninganefnd
SFR. í samtali við Félagstíð-
indi. Hún benti á að á sama
tíma og ráðamenn boðuðu
áframhaldandi láglauna-
stefnu væri lítið sem ekkert
gert til að draga úr alls lags
bruðli sem viðgengist hjá
hinu opinbera.
-Það eru til peningar í
þessu þjóðfélagi til að
hækka launin til þeirra lægst
launuðu. Það skortir bara
vilja hjá þeim sem ráða til að
færa til fjármagnið. Ég trúi
ekki öðru en að opinberir
starfsmenn komi til með að
standa fast fyrir í komandi
samningum og hvika hvergi
frá kröfum um hærri laun.
Það er ekki hægt að líða það
á sama tíma og opinberir að-
ilar ætla sér að leggja á ýmis
ný gjöld og hækka önnur, að
kaupið verði ekki hækkað,
sagði Jarmíla.
Jarmíla hefur starfað í
tuttugu ár hjá Rannsóknar-
stofnun fiskiðnaðins. Hún
sagði að mikil óánægja ríkji
á sínum vinnustað með kjör-
in og hún hafi þá trú að opin-
berir starfsmenn komi til
með sýna fulla hörku í kom-
andi samningum, ekki síst ef
ætti að fara að skerða lífeyr-
isréttindi þeirra.
-Við höfum í gegnum ár-
in búið við að fá lægri laun,
en verið hefur á hinum al-
menna markaði. Það hefur
verið réttlætt með því að
segja að við höfum svo góð-
an lífeyrissjóð. Að ætla núna
að fara að gera breytingar á
honum, það finnst mér ekki
koma til greina. Ég vona að
við stöndum hörð á því að
engar breytingar verið
gerðar á lífeyrisréttindum
okkar sem skerða væntaleg-
an lífeyri, sem við höfum
þegar borgað fyrir.
-Aðalmálið í þessum
samningum er að sjálfsögðu
launin, þau verða að hækka
og einnig verður að ganga
þannig frá samningum að sú
launahækkun verði ekki
strax tekinn aftur. Við verð-
um að fá inn í þessa samn-
inga ákvæði sem tryggir að
sú kaupmáttaraukning sem
við ætlum okkur haldi, sagði
Jarmíla Hermannsdóttir.
á bilinu fimmtíu til sextíu
þúsund á mánuði.
-Það segir sig sjálft að
þessi laun verða að hækka,
það lifir enginn af þeim. Hér
á þessum vinnustað höfum
við engin tækifæri til að að
hækka útborguð laun með
yfírvinnu, hér vinna flestir
aðeins dagvinnu. Mér er það
hulin ráðgáta hvemig t.d.
einstæðar mæður sem vinna
hér ná endum saman, sagði
Guðrún.
-Ráðamenn þessa lands
er iðnir við að koma fram í
fjölmiðlum og tjá sig um
minnkandi þjóðartekjur,
samdrátt í afla og aðra óáran
sem virðist alltaf gera vart
við sig þegar kemur að því að
semja við launafólk. Ráða-
menn gera hins vegar sjaldan
að umtalsefni þau vandamál
sem fólk stendur frammi fyr-
ir þegar það þarf að láta enda
ná saman. Þeir virðast ekki
spyrja sig þeirra spuminga
hvort launafólk hafi efni á
því að borga meira fyrir kjöt-
ið, bensínið, rafmagn og
síma, hvað þá hvort peningar
séu aflögu til að borga skóla-
gjöld eða sjúkahúsgjöld,
sagði Guðrún og lagði
áherslu á að ekki væri nóg að
auka kaupmáttinn heldur
einnig að tryggja að sú hækk-
un verði ekki tekin aftur með
nýjum álögum.
Um samningstímann
sagði Guðrún að erfitt yrði að
gera samning við núverandi
aðstæður til langs tíma, en þó
færi það eftir því hvemig
gengið yrði frá ákvæðum
sem tryggðu kaupmáttinn.
Um þá umræðu sem verið
hefur í gangi um lífeyrissjóð
opinberra starfsmanna sagði
Guðrún að sér fyndist sú um-
ræða undarleg. Ráðherrar
töluðu um að borga þyrfti
svo og svo mikið með sjóðn-
um en það gleymdist í þeirri
umræðu að ríkið sparar mikil
úgjöld þar sem sá lífeyrir
sem opinberir starfsmenn fái
er dreginn frá þegar kæmi til
þess að borga út ellilífeyrinn
úr almannatryggingakerfinu.
-Sé það vilji ráðamanna
að gera einhverjar breytingar
á lífeyrisréttindum okkar þá
finnst mér eðlilegt að við
tökum þessi mál til gagngerr-
ar athugunar og könnum
hvort ekki sé ástæða til að
finna lífeyrissjóðsmálum
okkar annan farveg. Eins og
staðan er í dag notfæra
stjómvöld sér þennan sjóð að
vild. Ef skerða á hann á ein-
hvem hátt er spuming hvort
ekki sé ástæða til að lífeyri
sjóðsmálin verið gefinn
frjáls, sagði Guðrún Sigur-
geirsdóttir
■sg