Starfsmannablaðið (B.S.R.B.) - 15.09.1944, Page 8

6
STARFSMANNABLAÐIÐ
Fundurinn í sýningaskála myndlistamanna.
Fyrsti almenni fundurinn sem B.S.
R. B gengst fyrir var haldinn í Reykja-
vík föstudaginn 1. september s.l. Fund-
urinn var mjög vel sóttur af starfsfólki
ríkis og bæjar, en auk þess þágu nokkrir
alþingismenn boð vort um að mæta á
fundinum og skal hér ítrekað, að þeir
voru velkomnir, og eiga þakkir skildar
fyrir að hlýða á rök vor og frómar óskir.
Frummælandi á fundinum var for-
maður B.S.R.B. Sigurður Thorlacius,
skólastjóri og birtist ræða hans á öðr-
um stað í blaðinu. Fundarstjóri var
fyrsti forseti fyrsta þings Bandalags-
ins Ágúst Jósefsson heilbrigðisfulltrúi,
en fundarritarar þeir Ársæll Sigurðsson,
kennari og Zóphanías Pétursson fulltrúi
hjá Sjúkrasamlagi Reykjavíkur.
Fréttir af fundinum voru birtar í
dagblöðum höfuðstaðarins, en mjög
misjafnlega var frá sagt, svo sem ekki
er óvenjulegt, en vert er þó að veita
athygli í sambandi við síðari meðferð
þeirra mála, sem rædd voru og álykt-
arnir gerðar um, en samþykktir fundar
ins voru þessar:
I. Um Launamálin.
„Almennur fundur haldinn að tilhlut-
un B.S.R.B. í Listamannaskálanum í
lega síðan 1915 og margar nýjar
starfsgreinar bætzt við síðan þá. Hér-
með er ekki sagt, að verkfall hinna nýju
starfsmanna sé skaðlausara en embætt-
ismannanna, þvert á móti í ýmsum til-
fellum. Lögin frá 1915 virðast einmitt
vera fyrst og fremst miðuð við fram-
tíðina og sett til höfuðs starfsmönnum
í nýjum starfsgreinum hjá ríki og bæj-
um t. d. rafmagnsmönnum bæjanna, og
tilefni laganna var beinlínis yfirvofandi
verkfall hjá starfsmönnum -Landssím-
ans, sem þá var ung stofnun. Á undan-
förnum árum hefir ríkið og bæjarfélög-
in seilst inn á starfsvið einstaklings-
framtaksins, eins og það var skilið 1915,
og bætt við sig fjölda starfsmanna.
Ekki er útlit fyrir, að hér verði nein
breyting á fyrst um sinn, og gæti þá
svo farið, að verkfallslögin frá 1915,
sem náðu eigi til nema tiltölulega fá-
mennrar stéttar, komi til með að rýra
að verulegu leyti áhrif laganna um
stéttafélög og vinnudeilur. Að þessu
leyti stangast lögin, og löggjafinn er
sjálfum sér sundurþykkur.
Nú má hiklaust segja, að allur þorri
opinberra starfsmanna er svo þroskað-
ur, að hann veit nákvæmlega hve alvar:
legar afleiðingar verkföll opinberra
starfsmanna geta haft fyrir þjóðar-
heildina. I sumum greinum er enda
lítt hugsanlegt, að hægt sé að beita
verkfallsvopninu t. d. í löggæzlu, bruna-
vörzlu, presta- og læknisstörfum o. s.
frv. Hér kæmi því aðeins til greina tak-
markaður verkfallsréttur. Við athugun
á lögunum frá 1915 rísa upp fjölmarg-
ar vandaspurningar, sem hljóta að
verða teknar til nákvæmrar yfirvegun-
ar, en 'engin þeirra haggar við þeirri
skýlausu kröfu opinberra starfsmanna:
að þeir vilja eiga rétt til jafns við aðr-
ar launastéttir í landinu að semja um
kjör sín á þann hátt, að ekki verði æ
ofan í æ traðkað á hófsömum tillögum
þeirra og þeir hafðir að gabbi.
L. S.