Starfsmannablaðið (B.S.R.B.) - 15.09.1944, Blaðsíða 10

8
STARFSMANNABLAÐIÐ
og hjúkrunarkvennastétt, en um lækna-
stéttina fórust honum m. a. orð á þessa
leið:
Stéttir þær, sem fulltrúa eiga hér i
kvöld, eru allar bráðnauðsynlegar við
rekstur ríkis og bæjarfélaga. Þær eru
eins konar uppistaða, og myndi ríkis-
heildin fljótt hrynja í mola, ef þeirra
nyti ekki við. Nú er svo komið að byr jað
er að hrikta í uppistöðunum. Vér heyr-
um í útvarpi og lesum í blöðum:
Kennarastaðá laus til umsóknar, um-
sóknarfrestur um áður auglýstar kenn-
arastöður framlengdur, hjúkrunarkonu
vantar á þetta. eða hitt sjúkrahúsið,
læknishérað laust til umsóknar, héraðs-
læknir í A-héraði hefir verið settur til
að gegna B-héraði til bráðabirgða ásamt
sínu eigin.
Vér sjáum af þessu, að mikil vand-
ræði eru á ferðinni. Einhver orsök er
til þeirra, væntanlega margar orsakir, en
fyrst og fremst má nefna launakjörin.
Það þarf enginn að furða sig á því, þó
að fólk nú á tímum athugi í tíma, hvort
þessi eða hin staðan veiti þeim lífvænleg
kjör að afloknu námi, enda hikar hver
maður við að undirbúa sig til að taka
við illa launuðum stöðum, stöðum sem
fylgir meiri og minni ábyrgð, alltaf
talsverð. Og þurfi viðkomandi auk
ábyrgðarinnar að hafa áhyggjur vegna
sinna eigin efnalegu afkomu verður
starfið margfalt erfiðara og lítt þolandi.
Kröfur þjóðfélagsins til læknanna
eru miklar. Engin stétt þarf eins langan
undirbúningstíma áður en farið er að
vinna sjálfstætt. Læknisfræðin er lang
erfiðasta fræðigrein, sem kennd er við
Háskólann, enda er námstíminn 7 ár að
afloknu stúdentsprófi. Þar við bætist
eins árs spítalavinna. (Kaupið þá 150
krónur á mánuði auk fæðis og hús-
næðis). Þrír kandidatar komast að ár-
lega við spítala hér, ef fleiri útskrifast
verða þeir annað hvort að bíða eða fara
til útlanda. Loks er sex mánaða þegn-
skylduvinna sem eins konar aðstoðar-
héraðslæknir við lítið kaup. Að aflokn-
um öllum þessum undirbúningi, er svo
ætlazt til þess, að við tökum að okkur
embætti, þar sem grunnkaupið er ca:
200-400 krónur á mánuði. Aukatekjur
eru að vísu meðfylgjandi, en þær eru
mjög misjafnar í hinum ýmsu héruðum,
í sumum hverjum sáralitlar, og alltaf er
talsverður tilkostnaður við starfið.
Gjaldskrá sú, sem héraðslæknum er
skylt að fara eftir, er mjög lág yfir-
leitt, en útyfir tekur þó tímakaupið í
ferðalögum. Það er 2 krónur á klukku-
stund fyrir fyrstu 6 tímana 1 króna
fyrir næstu 6 tímana og úr því 50 aurar.
I fyrra var læknum leyft að taka
helmingi meira, — svo að tímakaupið
varð 4 kr. 2. kr. og 1. kr. Dagkaup
reiknast frá kl. 7 að morgni til kl. 11
að kveldi en hækkar þá um 50%. Fari
læknir t. d. í 24 stunda samfellt ferðalag
fær hann samtals kr. 56,00, en veldi
hann sér þann kostinn að gista á leið-
inni, fengi hann kr. 48,00 fyrir tveggja
daga ferðalag. Verði læknirinn vegna
staðhátta að fara fótgangandi eða á
skíðum á hann heimtingu á 50% hærra
gjaldi eða sem sagt í þessu dæmi kr.
24,00, eða kr. 36,00 á dag fyrir 12 tíma
vinnutíma.
Afleiðing þessa er sú, að alltaf eru
fleiri og færri héruð læknislaus, og
náttúrlega fyrst og fremst þau lökustu
og erfiðustu. Hugsið yður aðstæður
fólksins, sem á þessurri stöðum býr. Á
þessu er hægt að ráða bót, og það þolir
ekki lengur neina bið. Það verður að
leysa launamálið áður en allt er komið
/