Starfsmannablaðið (B.S.R.B.) - 15.09.1944, Side 12
10
STARFSMANNABLAÐIÐ
lífsframfæri á hverjum tíma. Framan af
var litið á starf talsímakvenna sem
nokkurs konar aukastarf og launin
miðuð við,að þærgætu búið ódýrt heima
hjá foreldrum sínum Ekki laust við að
eimi eftir af því ennþá, þeim launað
verr en skrifurum, enda þótt starfið
slíti þreki og heilsu þeirra, sem gera
það að lífsstarfi sínu, ótrúlega fljótt,
ogværi hægt að nefna þar til ýmis dæmi.
Til viðbótar hinum lágu launum ríkis
starfsmanna, má benda á að þeir hafa
sjálfir þurft, að kaupa sér ellilífeyri
og aðrar tryggingar, auk þess hafa
skattgreiðslur til ríkis og bæja oft
komið þungt niður á þeim, sérstaklega
á krepputímabili því sem fór á undan
þessari styrjöld. Þeir hafa alltaf verið
fúsir að taka á sig þær byrðar sem
þjóðfélagið hefir af þeim krafizt
(gengislækkunin 1939).En síðastir allra
hafa þeir uppskorið ávextina af vel-
gegni atvinnuveganna og þjóðarbú-
skaparins, svo sem verðlagsuppbót og
ófullnægjandi grunnkaupshækkanir.
Launafrumvarpið, sem fyrir liggur,
hefir auðvitað ýmsa annmarka, en hjá
því verður aldrei komizt, þar sem svo
margir ólíkir starfshópar eiga í hlut.
Þykir mér launastiginn í heild of lágur
ef miðað er við grunnkaup ýmissa ann-
arra stétta. Ávinningur er þó mikill
að fá frumvarpið fram, vegna tillagna
um samræmingu milli ýmissa starfs-
hópa ríkis og ríkisstofnana, og vegna
þeirra hækkana sem þann veg nást ber
oss að taka höndum saman um að
knýja fram lokaafgreiðslu launalaga á
þessu þingi.
Við viljum endurskoðun á'lögum um
verkföll opinberra starfsmanna, Við
höfum orðið reynsluna af því hvernig
Alþingi og ríkisstjórnir hafa notfært
sér nefnd lög til þess að halda niðri
launagreiðslum til ríkisstarfsmanna,
bæði beint og óbeint síðastliðin 25 ár.
Fyrir því óskum við eftir endurskoðun
á lögum þessum til samræmis við það
sem öðrum stéttum er veitt í þessurn
málum. Má til fyrirmyndar benda á,
hvað nágranna þjóðir vorar hafa veitt
opinberum starfsmönnum ólíkt meiri
íhlutun um sín eigin mál, heldur en hér
á sér stað.
Leggjumst því öll á eitt um það,
Bandalagsfélagar, að skapa þá bylgju,
sem hrindir þessum málum vorum í
höfn, og við skorum á Alþingismenn að
hrista af sér þau álög, sem á þeim
hafa legið undanfarið, þegar átt hefir
að afgreiða ný launalög og afgreiða
nú launalög fyrir ríkisstarfsmenn, sem
hæfa hinu unga íslenzka lýðveldi.
Frú Sigríður Eiríksdóttir, forni. Félags
íslenzkra hjúkrunarkvenna komst
nieðal annars þannig að orði:
Hjúkrunarkvennastéttin íslenzka er
ung að árum, tæplega 25 ára. Hún hefir
þó þegar tekið töluverðan þátt i bættri
aðbúð sjúklinga og heilsuvernd hér á
landi. Stéttinni hefði þó getað orðið
meira ágengt í starfi sínu, ef henni
hefði ekki frá byrjun verið skorinn
mjög þröngur stakkur af hálfu hins
opinbera, hvað snertir menntun, laun
og alla aðbúð.
Hún hefir jafnan átt undir högg að
sækja með hverskonar kjarabætur sér
til handa, — styttan vinnutíma, híbýla-
kost, launakjör og námsskilyrði. Þetta
er í rauninni skiljanlegt, þegar haft er
í huga, að það er tiltölulega stutt síðan,
að farið var að líta á starf hjúkrunar-
konunnar öðruvísi en sem þjónsstarf
fyrir náungann. Enn er það líka svo, að