Morgunblaðið - 08.04.2021, Blaðsíða 40

40 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 8. APRÍL 2021
Harpa Heimisdóttir
s. 842 0204
Brynja Gunnarsdóttir
s. 821 2045
Kirkjulundur 19 | 210 Garðabær
s. 842 0204 | www.harpautfor.is
✝
Ingimunda
Guðrún Þor-
valdsdóttir fæddist
10. september 1929
að Hellu í Stein-
grímsfirði. Hún lést
29. mars 2021. For-
eldrar hennar voru
Sólveig Jónína
Jónsdóttir, f. 25.05.
1907 í Ólafsvík, d.
12.07. 1983, og Þor-
valdur Gestsson, f.
04.08. 1901 að Hafnarhólmi í
Strandasýslu, d. 18.12. 1933.
Systkini hennar voru Jakob Þor-
valdsson, f. 24.08. 1931, d. 30.05.
1985, og Hulda, f. 30.11. 1932, d.
31.07. 1934. Sammæðra Sveinn
Sigurðsson, f. 14.08. 1926, d.
17.08. 1926.
Fyrri eiginmaður Nói Jóns-
son frá Árbæ í Holtum, f. 09.01.
1915, d. 07.03. 1956. Börn þeirra
eru 1. Þorvaldur Nóason, f.
07.11. 1947, maki Anne Ström, f.
1948, þau eiga þrjú börn. a)
Margrét, f. 1971, hún á eitt barn.
b) Arne Jakob, f. 1974. c) Ragn-
hild, f. 1980, maki Matthew
Terje Aadne, f. 1990, þau eiga
tvö börn. 2. Ágústa Guðlaug
Nóadóttir, f. 08.12. 1949, d.
15.05. 1950, 3. Jón Sólberg Nóa-
son, f. 30.06. 1953, maki Stein-
unn Geirmundsdóttir, f. 1956,
Kristján Már Gunnarsson, f.
1959, þau eiga þrjú börn. a)
Andri Már, f. 1987, maki Ragn-
heiður Vignisdóttir, f. 1990, þau
eiga þrjú börn. b) Karen, f.
1989, maki Zenel Demiri, f.
1989. c) Aníta, f. 1992, maki
Málfríður Bjarnadóttir, f. 1991,
þær eiga eitt barn. 3) Anna
Snædís Sigmarsdóttir, f. 12.02.
1962, maki Snorri Þórisson, f.
1959, þau eiga eitt barn. a)
Anna Sólveig, f. 1995, maki Örn
Óli Strange, f. 1995, þau eiga
eitt barn.
Munda, eins og hún var alltaf
kölluð, ólst upp á Drangsnesi.
Fór ung til Reykjavíkur í vist og
til að læra klæðskerasaum. Þar
kynntist hún fyrri eiginmanni
sínum Nóa. Munda varð ekkja
27 ára með þrjú ung börn og
vann fyrir sér með saumaskap.
Hún flyst á Selfoss 1962 með
seinni eiginmanni sínum Sig-
mari en þau bjuggu þar í tæp 60
ár. Munda vann ýmis störf
ásamt saumaskapnum, lengst
vann hún á Ljósheimum. Hún
starfaði með Verkalýðsfélaginu
Þór og Kvenfélagi Selfoss bæði í
stjórn og nefndum. Munda söng
m.a. með Samkór Selfoss.
Útför Mundu verður frá Sel-
fosskirkju í dag, 8. apríl 2021,
kl. 15. Í ljósi aðstæðna verður
aðeins nánasta fjölskylda við-
stödd útförina. Streymt verður
frá athöfninni:
https://selfosskirkja.is
Virkan hlekk á streymi má
finna á:
https://www.mbl.is/andlat
þau eiga þrjú börn.
a) Nói, f. 1977, fyrr-
um maki Jóhanna
Magnúsdóttir, f.
1978, þau eiga tvö
börn. b) Ásta Rún,
f. 1981, maki Krist-
ófer Ómar Em-
ilsson, f. 1973, þau
eiga þrjú börn. c)
Finnur, f. 1992,
maki Silja Stefáns-
dóttir, f. 1993, þau
eiga eitt barn. 4. Hulda Björk
Nóadóttir, f. 27.02. 1956, maki
Eiríkur Jónsson, f. 1953, þau
eiga tvö börn. a) Emelía Guðrún,
f. 1976, hún á tvö börn. b) Hauk-
ur Brynjar, f. 1980.
Seinni eiginmaður Sigmar
Karl Óskarsson frá Dísukoti í
Þykkvabæ, f. 01.07. 1932, d.
04.10. 2018. Börn þeirra eru 1)
Katrín Sigmarsdóttir, f. 13.10.
1958, maki Örn Tryggvi Gísla-
son, f. 1961, þau eiga þrjú börn
a) Sigmar Örn, f. 1981, maki
Þórey Harpa Þorbergsdóttir, f.
1984, þau eiga alls fjögur börn.
b) Berglind, f. 1987, fyrrum
maki Daníel Sæberg, f. 1991,
þau eiga tvö börn. c) Gísli, f.
1989, maki Hafdís Hilmars-
dóttir, f. 1991, þau eiga tvö
börn. 2) Sólveig Sigmarsdóttir,
f. 13.01. 1961, fyrrum maki
Elsku mamma.
Þú varst ekki lengi að yfirgefa
þessa tilvist sem að mörgu leyti
einkenndi þig sem manneskju,
þú dvaldir ekki við verkin heldur
laukst þeim af á þinn hátt.
Þegar ég hugsa til baka um
þau 60 ár sem ég og þú höfum
fylgst að þá get ég ekki annað en
glaðst í hjarta mínu. Þú varst
mín fyrirmynd í lífinu og af þér
lærði ég margt sem ég hef notað
í lífi mínu sem manneskja og
móðir. Þú varst sterk kona sem
stóðst áföll í lífinu, fordómalaus
og réttlát. Þú stóðst þétt við mig
þegar ég stóð á móti storminum í
lífi mínu og varst alltaf tilbúin
með höndina til að leiða mig
áfram og minna mig á að enginn
gengur í gegnum lífið óstuddur.
Þitt hlutverk í lífinu var marg-
þætt og þú minntist stundum á
að þú hefðir þurft að sinna hlut-
verki kennara, hjúkrunarkonu,
sálfræðings og uppalanda, allt í
þessu eina hlutverki sem móðir.
Þegar pabbi dó fyrir tveimur
og hálfu ári var sannarlega kom-
ið að mér að rétta þér hjálpar-
hendur og vera þér innan handar
með allt sem hægt var. Ég vissi
hvernig þér leið, hvað þig van-
hagaði um og hvað þig langaði að
gera. Næstum daglega lá leið
mín í Grænumörk 2 til að vitja
þín og eiga með þér stundir
hvort sem þær voru við elda-
mennsku, spjall við eldhúsborð-
ið, göngutúra, bíltúra eða eitt-
hvað annað. Þegar ég var með
prjónana með mér þá minntist
þú oft á handavinnureynslu mín í
grunnskóla þar sem þú kláraðir
stykkin fyrir mig og við hlógum,
því þannig varstu, þú gerðir ekki
mál úr hlutunum. Þú varst einn-
ig sannfærð um að amma Solla
væri í mér vegna þess að það var
svo margt í mér sem minnti þig á
hana. Það fannst mér ekki leið-
inlegt að heyra.
Þú gladdist yfir litlu lang-
ömmubörnunum þínum og þegar
þú fréttir að það væri von tvíbur-
um í litlu fjölskyldunni minni
varstu spennt og áköf því þetta
var einsdæmi í fjölskyldunni.
Ferðirnar sem við fórum á Ei-
ríksgötuna til Andra og Ragn-
heiðar að hitta ömmubörnin mín
og langömmubörnin þín voru
ófáar og þær virkuðu eins og
vítamínsprauta á þig og gáfu þér
gleði í hjartað sem entist lengi.
Þú spurðir alltaf um stelpurnar
mínar, hvað væri að frétta af
þeim þó svo þú hefðir hitt þær
nýlega og hvort uppáhaldið þitt
Zenel væri ekki væntanlegur til
landsins bráðlega.
Þessar minningar eru mér
ómetanlegar og dýrmætar, þær
gleðja hjarta mitt og fylla upp í
það tómarúm sem þú skilur eftir
þig hjá mér.
Að hafa fengið að fylgja þér í
þessi ár eftir fráfall pabba hefur
gefið mér nýja sín á lífið, hvernig
það er að ná háum aldri og að
skilja, að máltækið „Tvisvar
verður gamall maður barn“ er
hverju orði sannara.
Elsku mamma, takk fyrir
samfylgdina og takk fyrir að
hafa verið mamma mín.
Ég veit að núna ertu frjáls
eins og fuglinn og laus við elli-
kerlinguna sem þú varst ekki
alltaf sátt við.
Lífsins tré með fallin lauf
er liggja á kaldri jörð
mett af lífi og ljúfri sýn
vindurinn bar til mín.
Seytlar tíminn og styttist ótt
sú stund er þér var léð
og tímaglasið fyllist fljótt
af frelsi handa þér.
Ég kveð þig með kveðjunni
okkar
„Lov jú inn við bein.“
Þín dóttir
Sólveig (Solla).
Í dag kveðjum við dásamlegu
móður mína, hana Mundu. Saga
hennar byrjar þegar hún fæðist
á heimabæ ömmu sinnar Norður
á Ströndum með kastaníubrúnt
hár og móbrún augu. Ung að ár-
um missir hún föður sinn og
systur úr berklum og bróður
hennar var vart hugað líf. Seinna
þegar hún svo stofnar sína eigin
fjölskyldu þá hefði hana ekki
grunað að hún myndi upplifa
sömu hluti og móðir hennar. Í
seinni tíð þegar við mamma áttu
spjall og ég spurði hana hvernig
það væri að missa maka og barn
þá svaraði hún „ ég man það
ekki“ en hálfri mínútu síðar
sagði hún „auðvitað man ég það
allt, ég læri bara að lifa með því“.
Mamma lærði ung klæðskera-
saum og saumaði á okkur fjöl-
skylduna alla ævi, ásamt því að
sérsauma á fólk allt frá drögtum
yfir í galakjóla. Hún fylgdist vel
með allri tísku og eitt sinn sagði
hún við mig „ætlar þú ekki að
láta mig sauma á þig stretsbuxur
eins og stelpurnar“? Ég var ekki
til í það og óskaði eftir reiðbux-
um. Það var minnsta málið
mamma saumaði eitt stykki reið-
buxur því hún var alltaf til í að
prufa eitthvað nýtt og studdi mig
um leið í því að hafa minn eigin
stíl.
Mamma var fagurkeri og
smekkmanneskja, allt sem hún
gerði var eitthvað svo fallegt,
bara hvernig hún raðaði blómum
í vasa eða puntaði hjá sér. Þetta
skilaði sér líka í hennar daglega
lífi, að klæða sig og hafa sig til,
allstaðar þar sem hún kom var
tekið eftir henni og það geislaði
af henni. Hún var félagslynd,
sýndi fólki áhuga og hafði gaman
að ræða málin. Hún átti það til
að heilsa fólki, s.s. leikurum eða
sjónvarpsfólki, því henni fannst
hún þekkja það svo vel og veigr-
aði sig ekki við að hrósa þeim og
þakka fyrir skemmtunina.
Það eru forréttindi að hafa
fengið að eyða tæplega 60 árum
með móður minni, henni Mundu.
Hún var ekki bara móðir, heldur
var hún líka kokkur, kennari,
sálfræðingur og uppalandi. Hún
var hreinskilin, hafði sterka rétt-
lætiskennd og var lausnarmiðuð,
hún kenndi mér muninn á réttu
og röngu og var um leið besti
vinur minn. Alltaf tók hún vel á
móti mér, vinum mínum og fjöl-
skyldunni minni með bros á vör
og heitt á könnunni.
Ég kveð þig elsku mamma
með söknuð í hjarta og óska þér
góðrar ferðar heim í Sumarland-
ið.
Þín dóttir
Anna Snædís
Sigmarsdóttir.
Elsku hjartans dúllan mín, nú
er tíminn á enda, spólan er búin.
Þvílíkt líf sem ert búin að lifa, ég
gæti skrifað margar síður um
þig, því við áttum samleið í 65 ár.
En ég vil þakka þér fyrir ást
þína, vináttu, hjálpsemi og gleði,
já þú varst gleðigjafi af guðsnáð,
hvar sem þú komst aðal partí-
pæjan. Því vil ég þakka þér fyrir
samveruna, sjáumst síðar glæsi-
lega Strandakona.
Þín dóttir,
Hulda Björk.
Elskuleg tengdamóðir mín
hún Munda er fallin frá á 92. ald-
ursári.
Munda var einstök kona, fal-
leg, skemmtileg, góð og einstak-
lega smekkleg. Hún kenndi mér
margt um lífið, sem fór ekki allt-
af góðum höndum um hana. Það
var alltaf gaman að hitta Mundu
og spjalla um heima og geima og
sagði hún skemmtilega frá. Síð-
ustu ár gátum við spjallað saman
um gamla tíma t.d. um Nóa heit-
inn og lífið þeirra saman og fékk
ég mikið út úr því.
Munda og Sigmar komu
stundum ásamt foreldrum mín-
um í bústaðinn til okkar Jóns og
eru þær stundir sem við áttum
saman ógleymanlegar.
Elsku tengdamamma, ég mun
halda minningu þinni á lofti og
segja mínum börnum og barna-
börnum skemmtilegar sögur af
þér.
Ég vil þakka þér allt, elsku
Munda mín.
Þín tengdadóttir,
Steinunn (Steina).
Elsku amma.
Núna þegar þú ert farin og ég
hugsa til baka þá er eitt sem sit-
ur sterkt eftir og það er þessi til-
finning að mér finnst ég hafa
verið óendanlega heppinn að þú
hafir verið amma mín. Það er svo
margt hægt að segja um þig
amma, þú varst ótrúleg kona,
sterk, kjörkuð, hreinskiptin en
líka hlý, mjúk og umhyggjusöm.
Ég á hafsjó af minningum frá
Grænuvöllum þar sem þið afi
bjugguð lengst af og þar var ég
alltaf velkominn. Saumaherberg-
ið þitt var spennandi staður til að
vera á og ég man hvað mér
fannst gaman að læðast þar inn
til að leika mér, sérstaklega
fannst mér gaman að festa títu-
prjóna undir ysta lagi fingur-
gómanna og þykjast vera með
klær. Ég minnist líka stundanna
við eldhúsborðið þar sem við
spiluðum rommí en þær voru
meira en það, þar á ég mína
fyrstu minningu af okkar mörgu
samræðum í gegnum árin. Og
núna þegar ég hugsa til baka þá
eru það samræðurnar og sam-
veran sem stendur upp úr.
Það var alltaf svo auðvelt að
tala við þig amma, alveg sama
hvert umræðuefnið var. Þú tal-
aðir alltaf við mig af hreinskilni
og sýndir því áhuga sem ég tal-
aði um og það breyttist aldrei
sama hvort ég var 7 ára eða 27
ára. Fyrir það er ég þakklátur,
því þú lést mér alltaf líða eins og
ég væri mikilvægur í þínu lífi og
að sama skapi varst þú mikilvæg
í mínu lífi og það er besta gjöfin
sem þú hefur gefið mér. Ég sá
líka hvernig þú áttir þessar sömu
stundir með dóttur minni þegar
hún kom til þín, þó svo að hún
hafi verið pínu hrædd við þig á
tímabili þá náðir þú að vinna
hana yfir á þitt band með um-
hyggju en sælgætið hjálpaði líka
til.
Ég á eftir að sakna þessara
stunda með þér, að tala við þig,
vera nálægt þér og finna fyrir
gleðinni sem var alltaf í kringum
þig. Á sama tíma er ég svo glað-
ur og óendanlega þakklátur fyrir
að hafa fengið allan þennan tíma
með þér og hvað hann kenndi
mér. Það sem þú gafst mér í
gegnum okkar samband lifir
áfram innra með mér og í því
hvernig ég ver tíma með minni
eigin fjölskyldu.
Lovjú innvið bein.
Andri M. Kristjánsson
Ég kveð í dag með söknuði
ömmu Mundu.
Amma var jákvæðasta og kát-
asta mannvera sem ég hef
kynnst. Alltaf var stutt í bros og
hlátur og ekki hægt annað en að
gleðjast í kringum hana. Við
upplifðum saman skondinn at-
burð fyrir nokkrum árum úti í
guðsgrænni náttúrunni. Í hvert
sinn sem við hittumst hlógum við
að atburðinum og án þess að
nefna hann leit hún á mig og
sagðist vita nákvæmlega um
hvað ég væri að hugsa og svo
skelltum við upp úr.
Amma var alltaf smart,
smekklega klædd, vel greidd og
með varalit. Eitt sinn þegar ég
heimsótti hana misbauð henni
greinilega útgangurinn á mér og
spurði mig hvort ég hefði nokkuð
farið svona víða. Þessu gátum við
hlegið að.
Ég mun hugsa til þín í hvert
sinn þegar ég set á mig varalit-
inn og punta mig.
Elsku amma, þín verður sárt
saknað.
Ásta Rún.
Elsku amma mín og nafna,
það sem ég minnist þín með
miklum hlýhug. Ég hef alltaf
hugsað fallega til þín því þú varst
alltaf svo góð við mig, hjartahlý
og skemmtileg kona. Ég held að
fáir hafi sagt mér eins oft hvað
þeim finnst vænt um mig og þú
gerðir, amma, þú sagðir það að
minnsta kosti einu sinni í hverju
símtali og það vermdi alltaf
hjarta mitt og mér fannst ein-
staklega gott að segja það sama
við þig. Í seinni tíð áttaði ég mig
líka á því hvað þú varst ótrúlega
sterk, þú hafðir tekist á við mörg
áföll og erfiðleika um ævina en
stóðst alltaf teinrétt og barst þig
vel, varst ánægð með þig og
geislaðir oft af sjálfstrausti. Þú
varst alltaf áberandi flottust í
samkomum, oftast í litríkum flík-
um sem þú saumaðir sjálf og
með hatt og leist út eins og hefð-
arfrú. Við barnabörnin nutum
oft góðs af saumaskapnum, feng-
um til dæmis apaskinnsgalla og
flíspeysur og gátu allir leitað til
þín með efni til að sauma úr eða
flíkur sem þurfti að breyta eða
bæta. Það var ekkert sem þú
gast ekki saumað; sumir eru
bara „meðedda“.
Mér fannst ofsalega gaman að
koma til þín og afa, sérstaklega
þegar ég var lítil, enda dekruðuð
þið bæði við mig; ég var virkilega
heppin að eiga ykkur að og ég
hef vitað það alla tíð. Við mynd-
uðum þessi góðu tengsl strax í
byrjun en ég bjó fyrstu þrjá
mánuði ævi minnar hjá þér og
afa á Grænuvöllunum og þú kíkt-
ir alltaf á litla kjúklinginn í kjall-
aranum áður en þú fórst í vinn-
una. Þú hélst mér undir skírn á
Grænó, ég hef ekki tölu á því
hversu oft þú hefur lýst þessari
skírn fyrir mér enda hafðir þú
gaman af að segja mér sögur af
mér.
Ég fann alltaf fyrir stuðningi
frá þér og mér fannst þú alltaf
vera ánægð og stolt af mér, sama
hvað ég gerði. „Ég elska þig al-
veg jafn mikið,“ sagðir þú og
tókst U-beygju með skoðanir
þínar á samkynhneigð þegar ég
kom út úr skápnum.
Þú og afi pössuðuð alltaf upp á
að heimsækja mig á afmælisdag-
inn minn upp í sveit hjá ömmu og
afa í Vorsabæ, ég hlakkaði alltaf
til að þið kæmuð. Þið komuð
meira að segja á Hornafjörð einn
afmælisdaginn þegar ég var þar í
sveit. Og það var yndislegt að fá
þig í tvær heimsóknir til Stokk-
hólms þegar ég var í námi þar;
þá var sko mikið hlegið og spil-
aður kani út í eitt.
Dætur mínar hafa líka alltaf
fílað þig í ræmur, fundist þú
meinfyndin svindlandi í spilum
(þú fórst ekkert leynt með það)
og syngjandi upp úr þurru. Sein-
ustu ár hafa þær mörgum sinn-
um sungið heima „Drangsnes er
dýrðarstaður, þar drepst ekki
nokkur maður,“ og skellt upp úr
en þetta sönglaðir þú fyrir þær
fyrir nokkrum árum og þær geta
hreinlega ekki gleymt þessu. Og
þegar Anna Eir átti að skrifa um
fyrirmynd sína í lífinu fyrir
tveimur árum í skólanum skrif-
aði hún um þig og sagði meðal
annars að hún vildi verða svona
skemmtilega klikkuð eins og
langamma Munda þegar hún
yrði stór.
Það er ýmislegt í þínu fari sem
ég hef og ætla að taka mér til
fyrirmyndar. Takk fyrir mig og
sjáumst síðar, elsku amma mín,
og svo ég noti einkunnarorðin
þín: „Lov jú inn við bein.“
Emelía Guðrún.
Elsku amma mín.
Það er kannski skrítið að
segja það, en mér finnst eins og
sálir okkar hafi sameinast. Ég
finn fyrir auknum styrk og ég vil
trúa því að þetta sért þú.
Við vorum nánar og svo líkar á
margan hátt. Þú varst kvenskör-
ungur og lést ekkert stoppa þig.
Þú varst svo hress og kát, alltaf.
Þú varst alltaf vel til höfð og al-
gjör skvísa. Þitt jákvæða viðhorf
til lífsins og æðruleysið, þú varst
einstök manneskja.
Þú varst orðin þreytt og við
búin að undirbúa okkur að einn
daginn myndi þetta gerast. En
mikið svakalega á ég eftir að
sakna þín, elsku amma mín.
Ég er svo ánægð að hafa varið
tímanum mínum með þér síðustu
vikur, allur fíflagangurinn og
samveran setti bros á andlit þitt
sem gerði mig ánægða. Við döns-
uðum, sungum, spiluðum, fórum
í göngutúra og lásum saman. Ég
elskaði að vera í kringum þig.
Elsku amma, ég mun varð-
veita allar okkar minningar og
segja sögur af þér, þú magnaða
kona. „Love you inn við bein,“
eins og við sögðum alltaf.
Hvíldu í friði. Elska þig að ei-
lífu.
Þín vinkona,
Berglind ( Bella).
Ingimunda Guðrún
Þorvaldsdóttir