Morgunblaðið - 08.04.2021, Blaðsíða 44

44 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 8. APRÍL 2021
✝
Ólafur Páll
Jónsson fædd-
ist í Reykjavík 27.
maí 1977. Hann lést
á krabbameins-
deild Landspítalans
27. mars 2021. For-
eldrar hans eru Jón
Haukur Ólafsson, f.
20.2. 1948, og Hel-
ene Pampichler
Pálsdóttir, f. 31.7.
1953. Systir Ólafs
Páls er Linda Björk Jónsdóttir,
f. 19.9. 1973. Eiginmaður henn-
ar er Sveinn Páll Sveinsson, f.
27.4. 1974. Saman eiga þau
dótturina Heklu, f. 12.3. 2008.
Þau eru búsett í Danmörku.
Fyrir á Linda Björk dótturina
Birtu Rúnarsdóttur, f. 26.4.
1996.
Ólafur Páll ólst upp í Reykja-
vík. Eftir barnaskóla fór hann í
Verslunarskóla Íslands. Eftir
útskrift þaðan lauk hann námi á
tölvubraut í Iðn-
skólanum í Reykja-
vík.
Hann vann ýmis
störf á sviði mennt-
unar sinnar, auk
þess vann hann
meðfram námi sínu
í versluninni Gít-
arnum, þar sem
tónlist var eitt af
stóru áhugamálum
hans. Undanfarinn
rúman áratug hefur hann unnið
sem kerfisfræðingur hjá tölvu-
deild Stjórnarráðsins. Útför
Ólafs Páls fer fram í dag, 8. apr-
íl 2021, kl. 13 í Fossvogskapellu.
Í ljósi aðstæðna verða nán-
ustu ástvinir viðstaddir.
Streymt verður frá útför
(stytt slóð):
https://tinyurl.com/nuszf2ew.
Virkan hlekk á streymi má
finna á:
https://www.mbl.is/andlat.
Elsku bróðir, það er átakan-
legt og erfitt að hugsa til þess að
sjá þig ekki aftur.
Nóttina áður en þú fæddist
dreymdi mömmu King Kong, þá
sögu þekkjum við vel. Svo komst
þú í heiminn, stór og sterkur
með risastórt bros, ég þá orðin
stóra systir, fjögurra ára.
Alltaf varstu eitthvað að
dunda þér, í Lego, Playmo eða
úti á BMX-hjólinu, byggja kofa
eða moka skurði með eplarauðar
kinnar og ég man að flestar bux-
urnar þínar, nema sparibuxurn-
ar, var mamma búin að bæta á
hnjánum.
Ég minnist útilega okkar fjöl-
skyldunnar saman og sumarbú-
staðaferða og áttum við fallegar
og góðar stundir saman. Sér-
staklega minnist ég þess þegar
amma Ásta kom með í eina tjald-
ferðina með okkur, það var svo
gaman hjá okkur og gaman að
hafa ömmu Ástu með. Í sveitinni
fékkstu líka að keyra bílinn með
pabba sem var toppurinn á til-
verunni.
Við töluðum oft um hvað við
áttum góðar minningar hjá
ömmu Ástu á Grettó á jóladag,
frændur og frænkur, allir sam-
an að spila og borða besta snit-
zel í heimi. Það eru ljúfar minn-
ingar.
Þér gekk vel í skóla og áttir
auðvelt með að læra og áttir
marga góða og trausta vini.
Tónlist og hjólreiðar áttu hug
þinn allan og þú áttir ótal hljóð-
færi og þó nokkur mismunandi
reiðhjól. Varst í hljómsveit og
þeystir um á hjóli eins og vind-
urinn til Þingvalla og til baka án
þess að blása úr nös.
Þú varst einstaklega ljúfur og
góður, alltaf glaður og brosandi
með góða nærveru og áttir al-
veg sérstaklega gott samband
við mömmu, þið voruð svo náin
og góðir vinir.
Þú varst svo góður og örlátur
við frænkur þínar Birtu og
Heklu og því munu þær aldrei
gleyma.
Elsku Óli bróðir, það er svo
sárt að þurfa að kveðja þig,
minning þín mun alltaf lifa í
hjarta mínu.
Þín systir,
Linda Björk Jónsdóttir.
Óli kenndi mér mikið í lífinu
og það er erfitt að hugsa til þess
að ég muni ekki hitta hann aftur
í þessu lífi. Við lékum okkur
mikið saman sem börn og eitt af
því skemmtilegasta sem ég
gerði var að fara að hitta Óla
frænda.
Ótal minningar koma upp í
hugann þegar ég minnist Óla.
Við höfðum báðir gaman af tölv-
um og við eyddum dágóðum
tíma í að spila tölvuleiki í
Commodore 64 tölvunni hans. Á
yngri árum fórum við einnig í
margar útilegur saman þar sem
við kynntumst íslenskri náttúru
og spjölluðum um lífið og til-
veruna. Í einni útilegunni í
Skorradal vorum við að labba
við vatnið og fundum þar karl-
mannsföt á bakkanum. Okkur
fannst fötin heldur of þurr og
ákváðum að bleyta aðeins í
þeim, best væri að fleygja föt-
unum í vatnið svo þau myndu
ekki þorna upp í sterkri ís-
lenskri sólinni. Við héldum svo
áfram að labba við vatnið í leit að
öðrum verkefnum sem við gæt-
um tekið okkur fyrir hendur.
Stuttu seinna kemur maður að
okkur, sem hafði verið á bátun-
um sínum á vatninu, og spyr
hvort við höfum séð fötin hans.
Ég þagði eins og einn af stein-
unum á bakkanum en Óli tók það
að sér að segja manninum frá
því að við hefðum hent fötunum
hans út í vatnið. Maðurinn var
ekkert sérstaklega þakklátur
fyrir þetta „góðverk“ en hann
skildi að við vorum ungir og vit-
lausir. Í stað þess að skamma
okkur ákvað maðurinn að bjóða
okkur að koma með á bátinn
hans til að veiða fisk í vatninu.
Ekki tókst okkur að veiða fisk
en maðurinn var líka með net í
vatninu og hann tók tvo fiska úr
netinu og gaf okkur. Eftir báts-
ferðina fórum við aftur upp á
tjaldsvæðið og sögðum foreldr-
um okkar að við hefðum veitt
fisk. Það sást augljóslega að það
voru netaför á fiskunum en það
var einungis aukaatriði sem ekki
þurfti að taka fram.
Við Óli fylgdumst að í gegn-
um lífið með hléum en alltaf þeg-
ar við spjölluðum saman var það
eins og við hefðum nýlega heyrt
í hvor öðrum. Óli var einstaklega
hjálpsamur vinur og frændi. Það
skipti engu máli hvað það var,
Óli var alltaf til í að hjálpa. Óli
var frábær persóna og hans
hlýja nærvera töfraði fram það
besta í öllum.
Það var erfitt og sárt að fylgj-
ast með baráttu Óla við krabba-
meinið. Hann sýndi aðdáunar-
vert æðruleysi og ótrúlegan
styrk í sinni baráttu.
Með hlýju í hjarta og miklum
söknuði kveð ég frábæran
frænda. Takk fyrir góðu stund-
irnar og alla hjálpina kæri
frændi, þú munt alltaf lifa í
hjarta mínu.
Ég votta ykkur innilega sam-
úð, elsku Helene, Nonni, Linda
og fjölskylda. Ég sendi ykkur
mitt hlýjasta faðmlag á þessum
erfiðu tímum.
Andrés Ingibergsson.
Óli, frábær vinur minn, er lát-
inn allt of ungur eftir skamm-
vinna baráttu við krabbamein.
Ég kynntist honum í Versló og
við náðum strax mjög vel saman.
Við höfum brallað ýmislegt sam-
an í gegnum tíðina. Eftirminni-
legastar eru fjölmargar hjóla-
ferðir sem við fórum í víða um
land. Það gafst því miður ekki
tími til að komast í síðasta hjó-
latúrinn sem við vorum búnir að
áætla.
Hann var algjört gull af manni
og vildi allt fyrir mann gera. Ég
hef ekki tölu á því hversu oft
hann gerði við hjólin mín og gaf
mér ráðleggingar því tengdar,
jafnvel áður en ég vissi að ég
þyrfti á því að halda. Ég á eftir
að sakna þess mikið að eyða tíma
með þér en eftir sitja dýrmætar
minningar sem ég mun aldrei
gleyma.
Bless elsku Óli.
Ragnar Þórisson.
Við Óli vorum 16 ára þegar við
kynntumst í sumarvinnu hjá
Gatnamálastjóra. Við vorum
fljótir að tengjast og komast að
því að við áttum mörg sameig-
inleg áhugamál og við höfðum
sama tónlistarsmekk. Við urðum
nánast óaðskiljanlegir upp frá
því og brölluðum margt saman í
frítíma okkar. Óli var alltaf eins
og klettur og það var auðvelt að
leita til hans ef ég þurfti hjálp.
Að sama skapi reyndi ég að vera
til staðar fyrir hann í veikindum
hans. Það er afar erfitt að kveðja
vin svona ungan og svona snögg-
lega en Óli lést aðeins tveimur
mánuðum eftir að hann greindist
með krabbamein í annað sinn.
Óli var einstakur vinur og hans
verður sárt saknað.
Friðfinnur Gunnarsson.
Á vinnustað, þar sem einstak-
lingar starfa saman, hver með
sitt hlutverk, en með sameigin-
leg markmið að leiðarljósi, er
mikilsvert að geta treyst á fag-
mennsku, útsjónar- og hjálpsemi
samstarfsfélaga. Þegar hugsað
er um slíka mannkosti kemur
Ólafur Páll Jónsson upp í hug-
ann. Við hjá Umbru vorum lán-
söm að eiga Óla Palla fyrir sam-
starfsmann og góðan félaga, sum
okkar á annan áratug. Við minn-
umst hans glaðværðar, léttleik-
andi húmors og góðu nærveru.
Óli færði birtu inn á vinnustað-
inn. Hans er sárt saknað. Fyrir
hönd samstarfsfélaga hjá
Umbru – þjónustumiðstöð
Stjórnarráðsins færi ég fjöl-
skyldu Óla okkar dýpstu samúð-
arkveðjur.
Viktor J. Vigfússon.
Ólafur Páll Jónsson, sá glæsi-
legi ungi maður, er fallinn frá
langt um aldur fram og öllum
sem hann þekktu mikill harm-
dauði. Hann kom inn í líf okkar
þegar börnin okkar voru ung-
lingar og hús okkar var fullt af
ungu og kátu fólki. Í vinahópn-
um voru nokkrir aðrir Ólar og
þess vegna og líka vegna mikilla
tónlistarhæfileika var hann allt-
af kallaður Óli Bassi eða einfald-
lega Bassi. Hann hafði alla þá
kosti sem ungan mann mega
prýða. Einstök prúðmennska,
hjálpfýsi og lítillæti ásamt órofa
tryggð voru hans aðal. Þegar
sonur okkar veiktist hastarlega
af ólæknandi sjúkdómi fyrir
rúmum tíu árum kom í ljós hvern
mann Bassi hafði að geyma. Um
hávetur, hvernig sem viðraði,
kom hann hjólandi ofan úr efsta
Breiðholti til sonar okkar sem
bjó við Skúlagötu til að létta hon-
um lífið hvern einasta dag. Slíku
gleymir maður aldrei. Hann
hafði selt bílinn sinn til að taka
upp náttúruvænan lífsstíl og fór
allra sinna ferða langt eða
skammt á reiðhjóli. Í sumarleyf-
um fór hann í vandlega undir-
búnar ferðir eftir að hafa kynnt
sér sérstaklega þann hluta lands
sem ferðast skyldi um. Þetta
voru langferðir og hafði hann
ævinlega með sér lítið tjald. Á
þennan hátt kynntist hann land-
inu. Bassi var léttlyndur og góð-
lyndur. Hann talaði aldrei illa
um nokkurn mann en fann alltaf
málsbætur ef honum fannst á
einhvern hallað. Þegar við hjón-
in fluttum heimili okkar í nýtt
húsnæði var erfitt með netsam-
band og olli það okkur vand-
kvæðum. Þá var Bassi fljótur að
koma og leysa vandræði okkar.
Á þessari stundu vakna marg-
ar áleitnar spurningar sem aldr-
ei fást svör við. Hvers vegna
þurfti þessi góði drengur að
glíma við svo erfiðan og mis-
kunnarlausan sjúkdóm? Hvers
vegna var honum ekki lengra lífs
auðið? Við finnum til mikillar
sorgar og þökkum þessum góða
dreng fyrir samfylgdina. Hans
verður sárt saknað. Fjölskyldu
hans sendum við einlægar sam-
úðarkveðjur.
Helga Friðfinnsdóttir
og Gunnar Grettisson.
Hvað getur maður sagt á
þessari stundu? Við erum enn að
átta okkur á hlutunum eftir að
hafa misst Óla úr hópnum okkar
á svo skömmum tíma. Þetta
gerðist alltof fljótt, en við þenn-
an sjúkdóm er erfitt að ráða. Óli
hóf störf hjá Rekstrarfélagi
Stjórnarráðsins sem varð svo að
Umbru – þjónustumiðstöð
Stjórnarráðsins. Fyrsti vinnu-
dagurinn var í sömu viku og
bankahrunið skall á og var hann
því á sínu þrettánda ári hjá okk-
ur. Honum þótti því súrrealískt
að vera nýbyrjaður í vinnu þar
sem mikið gekk á, sérstaklega
þegar hann þurfti að heimsækja
starfsmenn í ráðuneytunum því
andrúmsloftið var eins og það
var fyrst um sinn. Eitt af fyrstu
verkefnum hans var að innleiða
nýtt kerfi sem tengdi önnur kerfi
og lausnir saman til að spara
tíma og auka þjónustu til ráðu-
neytanna. Verkefnið var viða-
mikið og flókið en við fengum
ekki betri mann til verksins enda
var Óli sérlega skipulagður og
vandvirkur. Hans þekking kom
að miklu gagni og það heyrðist
ósjaldan galað milli herbergja:
„Óli, hjálp!“ þegar flókin mál
komu upp. Fyrir utan sína sér-
þekkingu var hann fljótur að til-
einka sér nýja hluti sem hann
þurfti að koma að eða bera
ábyrgð á sem gerði hann að mik-
ilvægum hlekk hjá okkur. Óli var
mjög almennilegur í alla staði,
með þægilega nærveru og átti
því ófá góð samtöl við samstarfs-
menn gegnum árin. Húmorinn
var eitt af aðalsmerkjum hans
enda fann hann alltaf fimmaur-
inn á bak við flesta hluti og kall-
aði ósjaldan fram mikil hlátra-
sköll annarra í kringum sig.
Ekki svo löngu eftir að hann
byrjaði hjá okkur tók hann upp
mikinn áhuga á hjólreiðum og
lágu þúsundir kílómetra í valn-
um á hverju ári. Hann hjólaði all-
an ársins hring – í hvaða veðri
sem er! Yfir sumartímann var
hann gjarn á hjóla um höfuð-
borgarsvæðið til að lengja í leið-
inni heim og blés ekki úr nös …
svo var það endurtekið næstu
daga á eftir eins og ekkert væri.
Eitt sumarið hjólaði hann um
Vestfirði og lét ekki malbikið
duga heldur fór upp um hóla og
hæðir til að virða fegurðina enn
betur fyrir sér. Við kveðjum nú
góðan dreng sem fór langt um
aldur fram og sendum innilegar
samúðarkveðjur til nánustu að-
standenda hans.
Hvíl í friði, vinur. Þitt þjón-
ustugengi,
Jóhanna, Kristinn, Kristín,
Pétur og Sigurður.
Eftir langvarandi baráttu við
krabbamein hefur æskuvinur
minn Óli Páll ákveðið að halda á
brott á vit ævintýranna.
Óli var einn af þessum “one in
a million“-vinum, tónlistarsnill-
ingur, bráðfyndinn, þolinmóður
og gerði allt fyrir alla.
Þeir gerast ekki betri.
Við byrjuðum níu ára að
krukka í frumsamdri tónlist og
útfærðum alls kyns meistara-
verk fyrir Casio-hljómborð og
tómar málningardollur.
Á endanum urðum við okkur
úti um alvöruhljóðfæri, ég tók
trommurnar en Óli náði sér í
bassa, fundum þrjá rokkara til
viðbótar og stofnuðum hljóm-
sveitina Weghevyll, sem var nú
allnokkuð vel þekkt á miðjum ní-
unda áratugnum.
Óli var maðurinn sem alltaf
reddaði öllu. Í leðurjakkanum
með síða hárið var hann ímynd
hins sanna íslenska rokkara.
Og það var ekki bara lúkkið,
hann var tónlistarsnillingur með
meiru.
Við náðum ekki að sigra heim-
inn, en tónlistin tengdi okkur
sterkum böndum.
Eins og svo oft gerist skildi
leiðir þegar ég hélt utan í nám.
Alltaf var ætlunin að setjast nið-
ur með kappanum og endurnýja
gömul kynni, en núna er það því
miður orðið of seint.
Hvíldu í friði gamli vinur. Ég
hlakka til að spila aftur tónlist
með þér, einhvers staðar handan
við móðuna miklu.
Birkir Rúnar Gunnarsson.
Ólafur Páll
Jónsson
Sálm. 9.11
biblian.is
Þeir sem þekkja
nafn þitt treysta
þér því að þú,
Drottinn, bregst
ekki þeim sem til
þín leita.
Vesturhlíð 2 | Fossvogi | s. 551 1266 | utfor@utfor.is | utfor.is
VIÐ ÞJÓNUM ALLAN SÓLARHRINGINN
Útfararþjónusta í yfir 70 ár
Við tökum vel á móti ástvinum
í hlýlegu og fallegu umhverfi
Móðir okkar, tengdamóðir, amma,
langamma og langalangamma,
RAGNHEIÐUR VIGFÚSDÓTTIR
ÞORMAR,
verður jarðsungin frá Neskirkju fimmtu-
daginn 8. apríl klukkan 13.
Streymt verður frá útförinni :https://youtu.be/RLdgPZcNPCQ
Kærar þakkir til starfsfólks dvalar- og hjúkrunarheimilisins
Grundar á V3A fyrir einstaka umönnun.
Þórarinn Þórarinsson Guðríður K. Pétursdóttir
Hrefna Þórarinsdóttir Tómas Þorkelsson
Sigurður Steinþórsson
barnabörn, barnabarnabörn
og langalangömmubörn
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir og afi,
FERDINAND ALFREÐSSON
arkitekt,
lést sunnudaginn 28. mars á hjartadeild
Landspítalans við Hringbraut. Útförin fer
fram frá Breiðholtskirkju föstudaginn 9. apríl
klukkan 11. Í ljósi aðstæðna verða aðeins nánustu
aðstandendur og vinir viðstaddir. Streymt verður frá athöfninni á
eftirfarandi slóð: https://youtu.be/4UnzuaVK4J8
Frímann Ari Ferdinandsson Ingibjörg Ragnarsdóttir
Helga M. Ferdinandsdóttir Sigurjón Halldórsson
Kristinn A. Ferdinandsson Arndís Anna Reynisdóttir
og barnabörn
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
SOFFÍA PETREA GUNNLAUGSDÓTTIR,
Stapavöllum 4,
Reykjanesbæ,
andaðist á Landspítalanum Fossvogi
miðvikudaginn 24. febrúar.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk hinnar látnu.
Guðrún Rósantsdóttir
Skúli Rósantsson Guðrún Lára Brynjarsdóttir
barnabörn og barnabarnabörn