Morgunblaðið - 09.04.2021, Qupperneq 19

MINNINGAR 19
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 9. APRÍL 2021
✝
Þórunn Ingi-
björg Ingvars-
dóttir fæddist í
Neskaupstað 18.
febrúar 1954. Hún
lést á sjúkrahúsi
Vestmannaeyja 29.
mars 2021.
Foreldrar henn-
ar voru hjónin
Ingvar Einar
Bjarnason, f. 2.3.
1922 í Reykjavík,
d 2.5. 2010, og Ingibjörg Erla
Egilsdóttir, f. 28. október
1925 í Hafnarfirði. Þau skildu.
Systkini Þórunnar eru
Bjarni Þór Ingvarsson, f. 17.3.
1946, d. 16.7. 1948, Sigrún
Ingvarsdóttir, f. 28.7. 1948,
Guðjón Ingvarsson, f. 28.11.
1950.
Þann 7. apríl 1973 giftast
Þórunn Eðvaldi Sigurðssyni, f.
19.7. 1951.
Börn þeirra eru:
1) Ragnar Ágúst Eðvalds-
son, f. 22.9. 1973, búsettur í
Mosfellsbæ. Eiginkona hans er
Ragnheiður María Guðmunds-
dóttir, f. 16.3. 1971. Börn
þeirra eru Bjarnhildur Helga,
Þórunn og Eðvald hófu bú-
skap í Kópavogi árið 1972 og
þar fæddist sonur þeirra
Ragnar Ágúst árið 1973.
Árið 1976 flutti Þórunn
ásamt fjölskyldu sinni til
heimabæjar eiginmannsins,
Vestmannaeyja, og þar fædd-
ist dóttir þeirra Alma ári
seinna. Í Eyjum unni Þórunn
hag sínum vel og bjó hún þar
alla tíð ef frá er talin rúmlega
tveggja ára búseta í Hafn-
arfirði frá 1985 til loka 1987.
Þórunn leit snemma á sig
sem Vestmannaeying, hún tók
virkan þátt í ýmiss konar fé-
lagsstarfi í Eyjum og árið
2011 var Þórunn heiðruð fyrir
störf sín í þágu ÍBV. Starfaði
hún lengi í kvennadeild ÍBV
en jafnframt því sat hún í að-
alstjórn ÍBV í þó nokkur ár.
Pæju- og pollamót fengu að
njóta starfskrafta hennar að
fullu á hverju ári sem og svo
hinn árlegi þrettándi í Vest-
mannaeyjum.
Í gegnum árin í Eyjum
starfaði Þórunn við fisk-
vinnslu, verslunarrekstur,
barnagæslu og prjónaskap.
Útförin fer fram frá Landa-
kirkju kl. 14.
Streymt verður frá útför:
https://www.landakirkja.is/.
Virkan hlekk á streymi má
finna á:
https://www.mbl.is/andlat/.
f. 2.12. 1991, eig-
inmaður hennar
er Magnús Finn-
bogason, börn
þeirra eru Jó-
hanna Dís og
Magnús Ingi. Þór-
unn Magnea
Ragnarsdóttir, f.
9.11. 2005, og Eð-
vald Ágúst Ragn-
arsson, f. 19.10.
2009.
2) Alma Eðvaldsdóttir, f.
16.12. 1977, búsett í Vest-
mannaeyjum. Eiginmaður
hennar er Friðrik Stefánsson,
f. 30.7. 1962.
Á fjórða ári flutti Þórunn
ásamt foreldrum og systk-
inum til Kópavogs og ólst hún
þar upp. Gekk hún í Barna-
skóla Kópavogs og síðar í Ár-
múlaskóla. Ung að árum hóf
hún sumarstörf í sveit í
Hrunamannahreppi. Fyrst á
bænum Sunnuhlíð við barna-
gæslu og síðar við garð-
yrkjustörf á bænum Gröf.
Seinna meir var hún eina ver-
tíð í Grindavík og síðar vann
hún í Prentsmiðjunni Odda.
Ég mun aldrei gleyma okkar
fyrstu kynnum fyrir hartnær þrjá-
tíu árum þegar við Ragnar fórum
að stinga saman nefjum. Þér var
eitthvað farið að lengja eftir því að
verða kynnt fyrir þessari kærustu
sonarins og því hringdir þú einn
dag í mig og kynntir þig. Síðan
sagðist þú bara ætla að sækja mig í
kaffi. Ég man að ég var frekar
stressuð fyrir þessu kaffiboði en
það fauk nú fljótt út í veður og vind
þegar þú heilsaðir mér svona glað-
leg og hress og brunaðir með okk-
ur upp í Hrauntún þar sem ég fékk
hitta ykkur öll. Enginn vandræða-
gangur þá frekar enn fyrri daginn
og skemmtilegri fjölskyldu er erf-
itt að finna. Það var mikið hlegið
man ég og gaman enda hef ég ekki
slitið mig frá ykkur síðan. Að eign-
ast góða tengdaforeldra er ekki
sjálfgefið og þarna datt ég nú ald-
eilis í lukkupottinn.
Þórunn var þeim kostum gædd
að hún gat einhvern veginn alltaf
séð björtu hliðarnar á öllu og húm-
orinn var aldrei langt undan. Hún
hafði svo marga góða kosti hún
Þórunn og hefur verið mér góð fyr-
irmynd. Það var alltaf nóg að taka
upp síman og bjalla í tengdó ef eitt-
hvað var að flækjast fyrir manni,
hún var fljót að finna lausnir á hin-
um ýmsu málum. „Verum ekki að
flækja hlutina“ sagði hún oft og
„þetta reddast“, sem og það yfir-
leitt gerði.
Þórunn var hlý og barngóð enda
laðaði hún til sín börnin. Barna-
börnin og langömmu börnin fengu
að njóta margra samverustunda
með henni og afa þó að hafið skildi
á milli. Fjarlægðin hefur aldrei
skyggt á náið samband þeirra við
börnin og barnabörnin sem hafa
verið þeim forréttindum gædd að
fá að eyða heilu og hálfu sumrun-
um út í eyjunni fögru í dekri hjá
ömmu og afa. Þvílík ævintýri sem
þau fengu að upplifa, sprang,
fjöruferðir, fjallgöngur, þjóðhátíð,
sundferðir, pysjutíminn, að gefa
kindunum brauð og svo mætti
lengi telja.
Alltaf var tekið á móti okkur
með ilmandi heimabökuðum horn-
um og öðrum kræsingum sem hún
snaraði fram úr erminni eins og
ekkert væri. Hún var alltaf boðin
og búin til að koma og aðstoða,
hvort sem að við værum að
skreppa til útlanda eða ef veikindi
bæru að þegar börnin voru yngri,
það var bara sjálfsagður hlutur að
skella sér í Herjólf og bruna í bæ-
inn til að hlúa að rollingunum sín-
um eins og hún kallaði barna-og
langömmu börnin sín. Góð-
mennska og jákvæðni voru eigin-
leikar sem hún bjó yfir og við ætt-
um að reyna að tileinka okkur.
Þórunn var dugnaðarforkur og
þrátt fyrir að hafa misst heilsuna á
besta aldri þá lét hún það hlut-
skipti ekki stjórna lífi sínu. Hún
sinnti hinum ýmsu störfum fyrir
ÍBV af kostgæfni, bæði í kvenna-
deildinni og í aðalstjórn. Einnig
tók hún virkan þátt í stórum jafnt
sem smáum viðburðum hjá fjöl-
skyldu og vinum þó svo að hún
vissi að hún yrði að borga fyrir það
næstu daga. Hún kaus nefnilega að
lifa lífinu.
Hugrekki, æðruleysi, dugnaður,
útsjónarsemi og gáfur kemur upp í
hugann þegar ég minnist Þórunn-
ar og gaf hún ötullega af sér til
þeirra sem á þurftu að halda. Hún
var kletturinn okkar.
Það er með mikilli sorg sem ég
kveð tengdamóður mína og góða
vinkonu.
Þín
Ragnheiður.
Í dag kveð ég yndislegu vinkonu
mína, hana Þórunni. Við störfuð-
um saman í Kvennadeild ÍBV og
sátum einnig saman í stjórn félags-
ins. Fyrir sameiningu félaganna
Týs og Þórs árið 1996 starfaði Þór-
unn fyrir Týr. Allt þetta vann hún í
sjálfboðavinnu, jafnvel þó að börn-
in hennar stunduðu ekki íþróttir
fyrir félögin. Þórunn greindist með
illvígan sjúkdóm í júlí s.l. sem hún
barðist við af einstökum dugnaði
og jákvæðni. Þegar hún var spurð
hvernig henni liði sagðist henni
alltaf bara líða vel. Hún vildi ekki
að neinn hefði áhyggjur af sér og
það lýsir henni vel. Ég á yndislegar
minningar úr starfinu okkar, sum-
arbústaðarferðunum og kaffi-
spjallinu við eldhúsborðið.
Elsku Þórunn mín, ég kveð
þig með sárum söknuði. Ég veit
að við hittumst aftur síðar. Takk
fyrir allt.
Þín vinkona
Guðný Hrefna Einarsdóttir.
Það er alltaf gott að koma til
þeirra hjóna Þórunnar og
Dedda. Dyrnar alltaf opnar og
alltaf opinn faðmur. Nokkrir
kaffibollar á meðan þjóðmálin,
lífið og tilveran eru rædd. Á með-
an prjónaði Þórunn glæsilegar
peysur á methraða.
Þórunn starfaði mikið fyrir
íþróttahreyfinguna í Eyjum.
Fyrst fyrir Knattspyrnufélagið
Tý og síðan fyrir ÍBV. Á þeim
vettvangi kynntumst við Þór-
unni.
Þórunn var öflugur fé-
lagsmaður og var hún ávallt boð-
in og búin að taka að sér marg-
vísleg störf fyrir félagið. Einnig
starfaði hún í kvennadeild ÍBV í
áratugi og taldi hún aldrei eftir
sér að taka að sér störf fyrir fé-
lagið.
Svo heppilega vildi til að fyrir
nokkrum árum keyptum við hús
beint á móti þeim hjónum og
jókst þá samgangurinn til muna.
Oftar en ekki var „droppað“ inn í
kaffi og nokkur heimsmál leyst í
leiðinni.
Óhætt er að segja að Þórunn
hafi ávallt verið skammt undan á
tímamótum í lífi okkar, og fyrir
það erum við afar þakklát.
En tárin mýkja og tárin
styrkja, í þeim speglast fegurð
minninganna um elsku Þórunni
okkar sem við fjölskyldan vorum
svo heppin að fá að kynnast.
Þórunn var mikill og sterkur
karakter og lífsgleðin hennar og
jákvæðni var einstök.
Það var afskaplega gott að
leita til hennar. Hún var traust
og hlý. Þórunn var einstaklega
góð við dætur okkar. Enda ávallt
kölluð amma Þórunn.
Við erum þakklát fyrir að hafa
kynnst Þórunni og fjölskyldunni
allri. Betri vinir eru vandfundn-
ir.
Minning þín er ljós í lífi okkar.
Vottum Dedda, Ölmu, Ragn-
ari og fjölskyldu okkar dýpstu
samúð.
Tryggvi Már, Arnbjörg,
Birta Lóa og Hrafntinna.
Það er sárt til þess að hugsa að
hún Þórunn sé fallin frá, þessi lífs-
glaða kona sem alltaf var tilbúin að
líta á björtu hliðarnar í lífinu þrátt
fyrir að hafa gengið í gegnum erfið
veikindi.
Aldrei heyrði ég Þórunni
kvarta, sama hvað gekk á og þessa
síðustu mánuði þegar sjónin fór að
versna og á endanum hvarf alveg
þá tók hún því af miklu æðruleysi.
Já, það er sárt til þess að hugsa
að hún geti ekki fylgst með afkom-
endum sínum, sem hún var afar
stolt af, vaxa og dafna enda naut
hún samvista með fjölskyldunni.
Það er sárt til þess að hugsa að
hún geti ekki notið efri áranna
með Dedda bróður. Þau voru sér-
staklega samrýmd og nánast alltaf
talað um þau sem eitt, Þórunn og
Deddi eða Deddi og Þórunn.
Það er svo margt sem við skilj-
um ekki og er kannski ekki ætlað
að skilja.
Deddi og Þórunn giftu sig gos-
árið 1973 og alla tíð síðan var hún
ein af föstu stoðum fjölskyldunnar,
hjálpsöm og trygg. Þórunn var
skemmtileg heim að sækja og allt-
af ánægjulegt að fá hana í heim-
sókn þegar þau hjónin voru hér í
Reykjavík. Alltaf stutt í glens og
grín og hún hafði alltaf eitthvað til
málanna að leggja.
Þórunn er fædd í Kópavogi en
bjó lengst af heima í Eyjum og
varð strax gallhörð Eyjakona og
tók virkan þátt í félagslífinu og
lagði sitt af mörkum, meðal annars
með stuðningi við ÍBV og vann
rösklega við Pæju- og Pollamót.
Þjóðhátíð var þeim hjónum
mikilvæg og þjóðhátíðartjaldið
þeirra var alltaf opið og mikið um
gestagang. Þau hjónin voru svo
auðþekkjanleg á kvöldin þegar
þau komu í dalinn í sínum gulu
göllum.
Einnig hafði hún gaman af að
ferðast og fór víða. Hafði svo
alltaf frá einhverju skemmtilegu
að segja frá við heimkomuna.
Á þessari kveðjustund er okk-
ur efst í huga þakklæti fyrir all-
ar ánægjulegu samverustund-
irnar sem við áttum með
Þórunni og eftirmæli okkar eru:
Góðvild, gæska, gleði og þraut-
seigja.
Að lokum sendum við Dedda
og öllum aðstandendum hug-
heilar samúðarkveðjur.
Vignir og Guðrún.
Þórunn Ingibjörg
Ingvarsdóttir
✝
Þórdís Krist-
insdóttir var
fædd á Önguls-
stöðum í Eyjafirði
26. apríl 1930. Hún
lést 26. mars 2021.
Foreldrar hennar
voru Kristinn Sig-
urgeirsson frá Öng-
ulsstöðum, f. 18.4.
1890, d. 14.11. 1966
og Guðný Teits-
dóttir frá Lamb-
leiksstöðum á Mýrum, f. 30.9.
1892, d. 20.6. 1979. Systkini Þór-
dísar eru: Helga, f. 1918, d. 2007,
Sigríður, f. 1920, d. 2006, Har-
aldur, f. 1923, d. 1997, Ásta, f.
1925, d. 2015, Guðrún, f. 1928, d.
2016 og tvíburarnir Baldur og
Regína, f. 1934.
Þórdís lauk námi við farskóla í
sveitinni, oftast var hann á Stað-
Ómars eru Torfi Páll og Ester
Lilja. 3. Stúlka, f. 1963, d. 1963. 4.
Óskar Teitur, f. 1964. 5. Stúlka, f.
1966, d. 1966.
Fyrir hjónaband átti Þórdís
Kristin Björnsson, f. 1948, með
Birni Þorvaldssyni frá Graf-
arholti. Eiginkona Kristins er
Amphon Bansong, f. 1964, og
synir þeirra eru Sindri Bansong,
Máni Bansong og Fannar Ban-
song. Barnabarnabörn hennar
Þórdísar eru tvö.
Þórdís og Kristinn bjuggu
lengst af á Eyrinni á Akureyri
við Eiðsvallagötu. Hún vann
stundum meðfram húsmæðra-
starfinu ýmis verkamannastörf
og síðast við hreingerningar á
matsal ÚA þar til hún hætti störf-
um 68 ára. 2014 flutti hún á Sól-
vang, hjúkrunarheimili í Hafn-
arfirði, þar sem hún lést
Útför hennar fer fram 9. apríl
2021 kl. 13 frá Akureyrarkirkju.
Streymt verður frá jarðarför-
inni, stytt slóð:
https://tinyurl.com/4vb82ze9
Virkan hlekk má nálgast á:
https://www.mbl.is/andlat
arhóli og einnig
lauk hún námi við
Húsmæðraskóla
Akureyrar.
Eiginmaður
hennar var Kristinn
Óskarsson, f. 28.
október 1932, d. 17.
janúar 1990. Börn
þeirra eru: 1. Úlfar
Kristinsson, f. 1957,
eiginkona hans er
Hafdís Sigmarsdótt-
ir, f. 1959 og börn þeirra eru Þór-
dís og Elísabet Kolbrá. Stjúpdótt-
ir Úlfars er Ásta Sóley Sigurðar-
dóttir. 2. Guðrún Sigríður, f.
1958, eiginmaður hennar er Óm-
ar Torfason, f. 1948 og eiga þau
eina dóttur, Anítu Þöll. Börn
Guðrúnar fyrir hjónaband eru
Soffía Guðný Santacroce og
Alexía Valdís Cagnetti. Börn
Bless og við sjáumst næst voru
kveðjuorðin gjarnan á Eiðsvalla-
götunni, þegar ég og fjölskyldan
vorum á leiðinni suður eftir að
hafa gist í góðu yfirlæti hjá
tengdamömmu. Ekkert stress
einkenndi dvölina, „komið þið í
kvöldmat?“ kom kannski. Alda
mágkona leit stundum inn í kaffi,
eða Gunna systir var komin við
eldhúsborðið með dásamlegt hekl
til að sýna eða Diddi með ein-
hverjar fréttir þegar við komum
úr einhverri heimsókninni. Síðan
var horft á fótbolta með Teiti, far-
ið í sund og leikfimi með Ástu eða
í klippingu til Íbba.
Amma, amma, ertu búin að lita
á þér hárið? sögðu stelpurnar þeg-
ar hvíta hárið kom í staðinn fyrir
þetta brúna.
Ekkert mál að passa stelpurn-
ar, kannski fóru hún og Gunna
Sigga með þær út á Öngulsstaði,
ekki nema korters keyrsla og þá
var hún komin á heimaslóðir, að
sýna þeim dýrin og að fá kaffi-
brauð hjá Siggu og Deddu.
Alltaf kaffi á könnunni og svo
læddist svona beinskeytt fyndni
frá henni, smá bros og kannski
Vikan við höndina með krossgátu
eða síminn og verið að tala við
Baldur.
Það var ekkert mál að koma
suður og sjá um heimilið þegar ég
fór á fæðingardeildina, baka kök-
ur við öll tækifæri og hjálpa til við
hvað sem var, koma með í sum-
arbústað og eitt skiptið fórum við
upp Grábrók, röngumegin, tvo
skref upp og svo runnum við eitt
niður og þegar við komust á topp-
inn sáum við að það voru tröppur
upp alla leið hinumegin. Varstu að
hugsa um að drepa mig? sagði hún
hlæjandi. Eða þegar við fórum á
Siglufjörð, hún hafði aldrei komið
þangað en Kiddi hafði verið þar í
síld þegar hún gekk með fyrsta
barnið þeirra. Við fórum á safnið
þar sem vistarverur síldarvinnu-
fólksins hafði verið og þar stóð á
vegg „I love you“ og hún sagði ég
þekki skriftina, Kiddi að senda
henni ástarjátningu þvert yfir öll
árin.
Blómin falleg í stofunni, og
bækurnar allar í bókahillunni,
skreppa á kaffihús? Já ekkert
mál, upp í Lystigarð? Já, já, næ í
jakkann. Verðum við nokkuð
lengi?
Því hún Dísa tengdamamma
var heimakær.
Hún faðmaði stelpurnar og
sagði bless, við sjáumst og veifaði
þegar bíllinn brunaði í suðurátt.
Nú legg ég augun aftur,
ó, Guð, þinn náðarkraftur
mín veri vörn í nótt.
Æ, virst mig að þér taka,
mér yfir láttu vaka
þinn engil, svo ég sofi rótt.
(Sveinbjörn Egilsson)
Hafdís Sigmarsdóttir.
Þórdís Kristinsdóttir, fædd 26.
apríl 1930 á Öngulsstöðum í Eyja-
fjarðarsveit, lést 26. mars 2021 á
dvalarheimilinu Sólvangi í Hafn-
arfirði.
Ég hef alltaf þekkt hana sem
Dísu ömmu. Við amma tengdumst
sterkum böndum. Ég var hennar
fyrsta barnabarn. Mamma og
pabbi áttu mig ung og því kom sér
vel að eiga Dísu ömmu sem var
alltaf til í að hugsa um mig þegar
ungdómurinn þurfti að flippa.
Hún átti mikið í mér og hún
hefur alltaf verið mér afar dýr-
mæt.
Dísa amma hefur alltaf verið
kletturinn í lífi mínu, staðfasti
punkturinn sem táknaði öryggi
fyrir mér og lengi vel var hennar
heimili mitt örugga skjól þar sem
ég vissi að ég gæti alltaf fundið
fyrir ást og hugarró. Ég áttaði
mig þó seinna á því að það var
ekki heimilið hennar heldur nær-
vera hennar, því þessi tilfinning
fylgdi henni hvert sem hún fór og
hvar sem ég heimsótti hana eða
hún mig.
Dísa amma á stóran hlut í því
hver ég er í dag og við eigum
margt sameiginlegt. Í minning-
unni hefur hún alltaf verið ákveðin
og pínu þrjósk (á góða mátann),
yfirveguð, sjálfstæð, heiðarleg og
hreinskilin, snögg að grípa í húm-
orinn, stundum félagslynd en
stundum til í ró og næði, til dæmis
að lesa bók uppi í rúmi. Og þá
verður ekki komist hjá því að
minnast á að amma leitaði ansi oft
í kiljurnar úr rauðu seríunni.
Ef Dísa amma var heimsótt á
Eiðsvallagötuna á Akureyri þá gat
maður verið viss um að fá eitthvað
gott í gogginn. Hún tók alltaf eitt-
hvað gott úr búrinu og bauð
manni með kaffinu. Lengi vel var
það eitthvað heimagert, enda bak-
aði hún mikið, sérstaklega fyrir
jólin, örugglega a.m.k. 20 sortir!
Skúffukakan hennar er líka vel
þekkt í fjölskyldunni og ég hef að
sjálfsögðu haldið heiðri hennar á
lofti og bakað hana reglulega.
Ég á heilan banka af góðum
minningum um Dísu ömmu en
efst í huga mínum er minningin
um mig sem barn að leika mér á
eldhúsgólfinu hennar á Eiðsvalla-
götunni með kryddstaukana (sem
breyttust í persónur fyrir mér), af
henni að draga mig um bæinn á
snjóþotu þegar ég var krakki, að
fara með henni í frystihúsið og
hjálpa henni að gera hreint í mat-
salnum, að fara með henni og afa í
hesthúsið og fara með henni í
sveitina á Öngulsstaði til að heim-
sækja systkini hennar þar. Ég
man líka veturinn sem mamma
bjó fyrir sunnan en ég á Akureyri.
Þá fór ég oft til hennar, sérstak-
lega eftir vinnu og oft bjó hún til
samloku með osti og eggi á pönnu
handa mér og ég minnist þess
þann sama vetur þegar ég hjálp-
aði henni að skreyta fyrir jólin og
við föndruðum saman fínu aðven-
tukransana okkar.
Ég gæti lengi talið upp ótal
góðar minningar, en aðalatriðið er
að Dísu ömmu hef ég alltaf og
mun alltaf elska óendanlega heitt
af öllu mínu hjarta.
Soffía Guðný Santacroce.
Þórdís
Kristinsdóttir
Hjartans þakkir til allra þeirra sem sýndu
okkur samúð og hlýhug vegna andláts og
útfarar elskulegs eiginmanns míns, föður
okkar, tengdaföður, afa og langafa,
ÞÓRÐAR MAGNÚSSONAR
verktaka, Vestmannaeyjum,
Þórðar á Skansinum.
Sérstakar þakkir til starfsfólks Heilbrigðisstofnunar
Vestmannaeyja fyrir góða og kærleiksríka umönnun.
Hrönn Vilborg Hannesdóttir
og fjölskylda