Morgunblaðið - 05.05.2021, Síða 16

16 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 5. MAÍ 2021
✝
Ásgerður
fæddist í Bol-
ungarvík 2. októ-
ber 1955. Hún lést á
krabbameinsdeild
Landspítalans 26.
apríl 2021.
Foreldrar henn-
ar voru Kristján
Þorgilsson frá Bol-
ungarvík, f. 8.3.
1924, d. 13.11.
1989, og Sæunn
Guðjónsdóttir frá Hnífsdal, f.
25.11. 1925, d. 29.4. 2006.
Systkini Ásgerðar eru Guðjón
Þorgils, f. 1948, d. 2020, Ásgerð-
ur Katrín, f. 1949, d. 1953,
Hrönn, f. 1952, Katrín, f. 1955,
og Páll Þór, f. 1962. Samfeðra
þeim er Júlíus, f. 1947.
Ásgerður giftist 30.11. 1974
Halldóri Ebenesarsyni bílstjóra,
f. 4.10. 1954. Foreldrar hans
voru Ebeneser Þórarinsson, f.
1931, d. 2003, og Ólafía Elísabet
fjölskyldan flutti síðar til Ísa-
fjarðar þar sem þau bjuggu
næstu árin og fleiri börn bættust
í hópinn. Ásgerður stundaði ým-
is störf á Ísafirði samhliða heim-
ilisstörfum líkt og þá tíðkaðist.
Árið 1989 fluttist fjölskyldan
suður á bóginn, fyrst til Akra-
ness þar sem þau bjuggu um
stutt skeið. Síðan fluttu þau til
Reykjavíkur. Sunnan heiða
byggðu Ásgerður og Halldór sér
fallegt heimili í Baughúsum í
Grafarvogi þar sem þau bjuggu
lengst af.
Stuttu eftir flutning til
Reykjavíkur byrjaði Ásgerður í
starfi ræstingastjóra í Borg-
arholtsskóla og var þar í um 16
ár. Hún var alla tíð mikil hann-
yrðakona og listakona. Hún var
að mestu sjálfmenntuð í listinni,
þó sótti hún námskeið tengd list-
sköpun. Útför Ásgerðar fer
fram í Lindakirkju í dag, 5. maí
2021, kl. 13.
Vegna fjöldatakmarkana
verða einungis nánustu aðstand-
endur og vinir viðstaddir en
streymt verður frá athöfninni:
https://www.lindakirkja.is/utfarir
Streymishlekk má nálgast á:
https://www.mbl.is/andlat
Agnarsdóttir, f.
1932, d. 2016.
Börn Ásgerðar
og Halldórs eru:
1) Kristján
Guðni, f. 22.8. 1973,
maki Helen Sím-
onardóttir, f. 13.9.
1972, börn Helenar
eru Bergur Ari, f.
1998, og Kjartan, f.
2003, börn Krist-
jáns eru Aron, f.
2013, og Tara, f. 2014.
2) Bjarni Sigurjón, f. 22.6.
1978.
3) Elísabet, f. 7.6. 1984.
Ásgerður sleit barnsskónum í
foreldrahúsum í Bolungarvík
ásamt systkinum sínum og lauk
grunnskólaprófi frá grunnskól-
anum í Bolungavík. Ung kynnt-
ist hún Ísfirðingnum Halldóri
Ebenesarsyni og stofnuðu þau
fljótt heimili í Bolungarvík og
eignuðust frumburð sinn. Litla
Ásgerður tengdamóðir mín
sem nú hefur kvatt þennan heim
var mjög elskuleg. Svo elskuleg
að ég er hrædd um að þessi minn-
ingarorð mín um hana verði ein
lofræða en þannig er það bara,
svo elskuleg var hún. Ásgerður
var sérlega vinsamleg og hlý kona
sem lét sér annt um allt fólk, gest-
risin, greiðvikin, brosmild, bjart-
sýn og barngóð. Barnabörnunum
tveimur, Aroni og Töru, þóttu
ekkert betra en að fá að fara í
heimsókn og gista hjá ömmu og
afa þar sem þau fengu að ráða öllu
að eigin sögn. „Amma skammar
aldrei“ og „amma er aldrei reið“
sögðu þau einnig um ömmu sína
eftir samveru með henni, sem var
satt. Auðvitað þótti okkur hún
stundum fulleftirlátssöm við þau
en ánægjan og væntumþykjan
skein úr augum hennar og
barnanna og hvað getur maður þá
sagt.
Ásgerður var mikil fjölskyldu-
kona og dugleg að rækta bæði
kjarnafjölskylduna og stórfjöl-
skylduna. Henni þótti gott og
gaman að hafa öll börnin og
barnabörnin hjá sér, fannst engin
fyrirhöfn að bjóða í mat, aðstoða
með veisluhöld eða að bjóða öllum
í sumarbústað heila helgi. Ekkert
fum, fát eða stress, allt yfirmáta
rólegt og stresslaust. Ef eitthvað
vantaði, þá vantaði það bara, ef
eitthvað fór úrskeiðis þá hafði það
bara sinn gang.
Ásgerður var afar dugleg að
hringja og spyrja frétta og segja
fréttir af sér og sínum. Segja frá
því hvernig sumarbústaðabygg-
ing Palla gengi, hvað þær Gunna
gerðu í vikunni, hverjir væru í út-
löndum eða á heimleið frá útlönd-
um og þannig hefur frést að við
Kristján værum að byrja að spila
golf og eigum nú boð um leiki með
ættingjum.
Það er ekki hægt að minnast
Ásgerðar án þess minnast lista-
konunnar, því í henni bjó mikill
sköpunarkraftur sem fékk útrás í
ýmiskonar efni og afurðum. Mörg
okkar hafa fengið að njóta þeirra
afurða í fallegum vettlingum,
hekluðu skrauti, peysum eða lit-
ríkum og fallegum málverkum á
veggjunum og fyrir það erum við
afar þakklát.
Ég er þakklát fyrir að hafa
fengið að kynnast Ásgerði, þakk-
lát fyrir að kynnast jákvæðni
hennar og bjartsýni og þakklát
fyrir þann samverutíma sem við
fengum með henni.
Hvíl í friði elsku Ásgerður og
megi minningin um þig lifa í hug-
um og hjörtum okkar allra.
Helen Símonardóttir.
Elsku systir.
Eftir langvarandi baráttu þína
við illvígan sjúkdóm er komið að
kveðjustund. Við systkinin, sem
eftir stöndum, viljum fá að þakka
þér samfylgdina. Við leiðarlok
eigum við fjölmargar minningar
um allt það góða og skemmtilega
sem á daga okkar hefur drifið.
Æðruleysið og góða skapið var
þér eðlislægt alla tíð. Minnisvert
er að sama hvernig á stóð í veik-
indum þínum og spurt var hvað
væri að frétta og hvernig þú hefð-
ir það, þá var svarið ætíð „ég segi
allt þetta fína, en þú?“ Í minning-
unni var þér ávallt umhugað um
aðra og allt varð betra þegar þín
naut við.
Við ólumst upp á Bökkunum í
Bolungarvík í nálægð við sjóinn.
Þar var gott að alast upp og margt
brallað í fimm systkina hópi. Þar
var ætíð glatt á hjalla, bæði þá og í
seinni tíð þegar við hittumst með
mökum okkar. Skammt er stórra
högga á milli í systkinahópnum en
einungis sex mánuðir eru frá því
Guðjón bróðir okkar lést. Sam-
verustundirnar verða ekki þær
sömu eftir fráfall ykkar.
Þér voru gefnir listrænir hæfi-
leikar, allt lék í höndunum á þér
og eftir þig liggur fjöldi muna,
málverka og hannyrða. Allt sem
þú lést frá þér fara var listavel
gert.
Ung að árum kynntist þú Dóra
þínum. Uppkomin eru þrjú börn
og tvö yndisleg barnabörn. Missir
þeirra er mikill og við biðjum góð-
an Guð að styrkja þau í sorginni.
Elsku Ásgerður okkar, við
kveðjum þig með söknuði, minn-
ing þín lifir með okkur.
Katrín, Hrönn og Páll Þór.
Í dag kveðjum við yndislegu
mágkonu okkar. Við systur minn-
umst Ásgerðar með miklum kær-
leika. Hún kom inn í fjölskyldu
okkar ung að árum þegar hún og
Dóri rugluðu saman reytum og
varð strax ein af fjölskyldunni.
Í okkar augum var hún ofur-
kona, hún gat allt! Í handverki og
list lék allt í höndum hennar hvort
sem það var að sauma samkvæm-
iskjóla, sem hún hlaut verðlaun
fyrir, eða að mála málverk sem
hún sýndi á sýningum. Prjón,
flísalagningar og allt þar á milli
vafðist ekki fyrir henni. Dugnað-
urinn var ótrúlegur.
Ásgerður var einstaklega vel
gerð persóna. Hún var yfirveguð
og róleg, en jafnframt einstaklega
hlý og kærleiksrík. Stutt var í
glettnina og hláturinn. Hún var
mjög fjölskyldurækin og stoltið
leyndi sér ekki þegar kom að
börnunum og barnabörnunum.
Meðal áhugamála hennar voru
veiðiferðir og að fara í berjamó.
Veiðiferðirnar við Hafravatn voru
ógleymanlegar, þá var ekki aðal-
málið hvort beit á, heldur að vera í
góðum félagsskap og hafa gaman
ásamt því að hafa rétta nestið, kó-
tilettur!
Í tónlist hafði hún einstaklega
gaman af því að hlusta á jólalög og
lét sig ekki muna um að byrja að
hlusta á þau í ágúst eða septem-
ber. Stundum stríddi hún mág-
konu sinni, sem hún vissi að hafði
ekki jafn mikinn áhuga á þessari
tónlist á síðsumrum, með því að
spila jólalög í bílnum þegar þær
voru að keyra saman.
Ásgerður var örlát á tíma sinn
og aðstoð við okkur mágkonur
sínar þegar kom að hannyrðum.
Eitt sinn hafði hún aðstoðað mág-
konu sína við að prjóna lopapeysu
í fullri stærð með fallegu munstri.
Þegar peysan var fullprjónuð var
hún sett í þvottavél og stillt á ull-
arþvott. Því miður varð útkoman
ekki eins og til stóð, úr vélinni
kom verulega smækkað stykki
sem minnti helst á þæft skothelt
vesti. Ásgerður grét af hlátri yfir
þessum óförum mágkonu sinnar
þegar hún fékk að sjá afurðina.
Það má með sanni segja að
bróðir okkar hafi dottið í lukku-
pottinn þegar hann kynntist
henni. Þau voru afar samheldin og
samstíga hjón. Síðar þegar veik-
indi sóttu að kom í ljós hversu
miklu æðruleysi og seiglu hún bjó
yfir. Þá naut hún þess hversu þétt
Dóri stóð við bak hennar.
Takk fyrir allt elsku Ásgerður,
við sjáumst síðar í sumarlandinu.
Elsku Dóri, Kristján, Bjarni, El-
ísabet og fjölskyldur, megi góður
Guð veita ykkur styrk.
Guðrún, Þuríður,
Auður og Ósk.
Ástkær frænka mín og nafna,
Ásgerður Kristjánsdóttir, hefur
nú þurft að lúta í lægra haldi fyrir
þeim sjúkdómi sem hefur orðið
allt of mörgum úr fjölskyldu okk-
ar að aldurtila. Fyrir hálfu ári lést
bróðir hennar, Guðjón Þorgils,
einnig af völdum krabbameins.
Það eru liðin fjórtán ár síðan Ás-
gerður greindist með brjósta-
krabbamein. Það hafa komið góð
tímabil þar sem allt virtist líta vel
út en reglulega hefur útlitið
versnað og nú síðast var ekki við
neitt ráðið. Allan þennan tíma
hefur hún sýnt ótrúlegt æðruleysi
og oftar en ekki haft meiri
áhyggjur af öðrum en sjálfri sér.
Það var dæmigert fyrir hana að
þegar ég spurði um líðan hennar
sagði hún gjarnan: Mér líður
ágætlega en hvað er að frétta af
þér? Við Ásgerður vorum systk-
inabörn og oft og tíðum leið mér
eins og hún væri litla systirin sem
ég óskaði mér alltaf sem barn.
Hún dvaldi stundum hjá okkur í
Hnífsdal og ég á margar góðar
minningar frá þeim tíma. Hún var
afar glaðlynt og skemmtilegt
barn og setti gjarnan upp leik- og
fimleikasýningar fyrir okkur for-
eldra mína. Mamma hafði oft á
orði að Ásgerður væri liðamóta-
laus, svo fim var hún. Frænku
minni var margt til lista lagt. Eins
og bróðir hennar, Guðjón, var hún
listamaður af guðs náð. Allt lék í
höndum hennar, sama hvort það
var að mála, vinna í leir, mósaík
eða gler, sauma, prjóna, hekla og
margt fleira. Fyrir nokkru gaf
hún mér fjórar svo fallega hekl-
aðar borðtuskur að ég ákvað að
þær skyldu verða servíettur. Þá
bætti hún átta við svo ég ætti
servíettur fyrir 12 manns. Lýs-
andi fyrir elsku Ásgerði mína sem
vildi allt fyrir alla gera. Í mörg ár
áttum við okkar gæðastundir þeg-
ar við fórum saman upp á Akra-
nes til að hugsa um leiði foreldra
okkar beggja og ömmu okkar og
nöfnu sem þar hvíla hlið við hlið.
Við plöntuðum sumarblómum og
fyrir jólin settum við þar ljós og
krossa sem við höfðum skreytt.
Ásgerður gætti þess alltaf að við
settum ekki niður gul blóm á leiði
ömmu okkar og nöfnu því henni
fundust gul blóm ekki falleg. Síð-
an var fastur liður að heimsækja
nokkrar verslanir á Skaganum og
fá okkur svo kaffi saman.
Ásgerður var gæfumanneskja í
einkalífinu. Ung kynntist hún
Dóra sínum og þau voru afar sam-
hent og góð hjón. Missir Dóra er
mikill og barnanna þeirra þriggja,
Kristjáns, Bjarna og Elísabetar.
Barnabörnin tvö voru Ásgerði af-
ar kær og leitt til þess að vita að
þau fái ekki að njóta ömmu sinnar
lengur. Systkinahópur Ásgerðar
er og hefur alltaf verið afar sam-
hentur og er sárt til þess að horfa
að þau Hrönn, Katrín, tvíbura-
systir Ásgerðar og Palli hafa nú
þurft að kveðja tvö systkini sín
með svo skömmu millibili. Ég vil
votta allri fjölskyldunni mína
dýpstu samúð. Ég á eftir að sakna
elsku frænku minnar mikið, það
myndast stórt tómarúm við fráfall
hennar. Blessuð veri minning ein-
stakrar og yndislegrar konu.
Ásgerður Ólafsdóttir
Sumarið var á næsta leiti. Vor-
skólinn fyrir 7 ára börn var að
hefjast. Þarna stóðum við eftir-
væntingarfull í röð í gamla skóla-
húsinu, einn fjölmennasti árgang-
urinn sem sest hafði á skólabekk í
fallegu Víkinni okkar Bolungar-
vík. Flest okkar með brúnar
skólatöskur, sumar jafnvel með
mynd. Stelpurnar gjarnan með
hliðartöskur, drengirnir með bak-
töskur. Börn af Bökkunum, Möl-
unum, Grundunum og Holtunum
sum að hittast í fyrsta sinn þótt
þorpið væri ekki ýkja stórt, en
einnig frænkur og frændur og tví-
burasysturnar Ásgerður og Katr-
ín.
Í dag kveðjum við eina úr hópn-
um, okkar kæru skólasystur Ás-
gerði Kristjánsdóttur, sem lést
eftir langa og hetjulega baráttu
við krabbamein. Ásgerður var
einstaklega ljúf og hæversk vin-
kona, glaðsinna, vel gefin og sér-
lega hæfileikarík. Hún var listræn
mjög, einstaklega fær í að teikna,
vandvirk og flink í handavinnu.
Hún var góður íþróttamaður,
áræðin og öflug. Allir vildu hafa
hana í sínu liði í leikjum okkar úti
og inni. Hún var vinsæl, ósérhlífin
og velviljuð.
Hugurinn leitar vissulega til
þessara tíma öryggis og áhyggju-
leysis. Til hversdagslífs án sjón-
varps og sjálfvirks síma. Viðburð-
ir að hlakka til, skólaskemmtun,
skátastarf, barnamessur, bingó
og bíó. Árlegt stúkuafmæli, með
veitingum og skemmtiatriðum.
Ein sýning kemur sérstaklega
upp í hugann. Sýning með nokkr-
um valkyrjum úr 1955 árgangin-
um, þar á meðal Ásgerði, þar sem
álfkonur sungu einsöng og svifu
um í hvítum kjólum með gylltum
stjörnum og gylltan sprota í
hendi. Fermingardagurinn okkar
rann upp í bláum, grænum og
rauðum kjólum, skreyttum seme-
líusteinum, silfruðum skóm, fal-
legum kápum, vandlega lögðu
hári og tugum heillaskeyta. Já,
segja má að stór hluti bæjarbúa
hafi óskað okkur velfarnaðar.
Bærinn óx með okkur og við
með honum. Nálægðin við sjóinn
og fjöllin, stundum erfitt veður-
far, einstök náttúrufegurð og bar-
áttuandi fólksins fyrir auknum
framförum okkur öllum til handa
mótuðu okkur. En sorgin birtist
okkur líka, ekki síst í skelfilegum
sjóslysum, þar sem skólasystkin
okkar misstu bræður, feður eða
afa. Þá varð samkenndin í þorpinu
áþreifanleg. Að finna hana var eitt
mikilvægasta veganesti okkar út i
lífið.
Ásgerður vinkona okkar var fé-
lagslynd og trygglynd og í návíst
hennar leið fólki sérlega vel.
Það kom því ekki á óvart að
hún hefði fyrir nokkrum árum,
ásamt fleirum í hópnum, staðið
fyrir því að við fyrrum bekkjar-
systur hittumst reglulega, en ekki
bara af og til. Það hafa verið ein-
staklega ánægjulegar samveru-
stundir. Þegar hálf öld var liðin
frá fermingardeginum góða hitt-
umst við mjög mörg okkar heima í
Bolungarvík. Kærleikur og gleði
einkenndu samveruna, sameigin-
legar minningarnar og saga
tengdu okkur sem fyrr. Það var
dýrmætt fyrir okkur öll að Ás-
gerður skuli hafa getað tekið þátt
með okkur.
Elskulegrar skólasystur og
vinkonu okkar verður sárt sakn-
að. Hugur okkar er hjá einstak-
lega samhentri fjölskyldu hennar,
missir þeirra er mestur.
Kæra fjölskylda, við sendum
ykkur öllum einlægar samúðar-
kveðjur.
Ester, Erla, Elísabet G.,
Elísabet J., Elísabet S.,
Halldóra, Jóna, Margrét,
María, Særún
Ásgerður
Kristjánsdóttir
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma,
langamma og sambýliskona,
ÁGÚSTA ERLA ANDRÉSDÓTTIR,
lést 1. maí.
Útförin fer fram frá Dómkirkjunni í Reykjavík
föstudaginn 7. maí klukkan 15.
Tryggvi Sigurðsson Erla Haraldsdóttir
Ágúst Ingi Sigurðsson Eva Leplat Sigurðsson
Andrés Þorsteinn Sigurðss. Ása Svanhvít Jóhannesdóttir
Lóa Ósk Sigurðardóttir Kári Hrafn Hrafnkelsson
Sigurður Sigurðsson Hildur Guðmundsdóttir
Guðbergur Magnússon
barnabörn og barnabarnabörn
Ástkær eiginkona, móðir, tengdamóðir,
amma og langamma,
ODDBJÖRG LEIFSDÓTTIR,
Brekku, Andakílsárvirkjun,
lést föstudaginn 30. apríl.
Útförin fer fram frá Reykholtskirkju
laugardaginn 8. maí klukkan 14.
Jarðsett verður í Hvanneyrarkirkjugarði að athöfn lokinni.
Vegna fjöldatakmarkana verða einungis nánustu ættingjar og
vinir viðstaddir. Útförinni verður streymt á kvikborg.is.
Gísli Jónsson
Jón Gíslason Áslaug Guðný Jónsdóttir
Áslaug Ella Gísladóttir Arnar Hólmarsson
Kristín Gísladóttir Kristinn Óskar Sigmundsson
Leifur Welding
Guðfinna Gísladóttir Pétur Bj. Guðmundsson
barnabörn og langömmubarn
Elsku sonur okkar, bróðir, barnabarn
og frændi,
JÖKULL FROSTI SÆBERG
DANÍELSSON,
lést mánudaginn 26. apríl á Landspítalanum
við Hringbraut. Útförin fer fram frá
Hafnarfjarðarkirkju föstudaginn 7. maí klukkan 11.
Í ljósi aðstæðna verða aðeins nánustu aðstandendur og
fjölskylda viðstödd. Streymt verður frá útförinni og verður hægt
að nálgast aðgang hjá nánustu aðstandendum.
Blóm og kransar eru afþökkuð en bent er á styrktarreikning hjá
bróður Jökuls: 0123-15-027964, kt. 141114-2040.
Berglind Arnardóttir
Daníel Sæberg Hrólfsson Agnes Björk Stefánsdóttir
Hrólfur Sæberg Daníelsson
Hrólfur Sumarliðason Sólveig Sæbergsdóttir
Örn Tryggvi Gíslason Katrín Sigmarsdóttir
Okkar kæra
KRISTÍN ODDSDÓTTIR BONDE
frá Ísafirði
lést á Hvidovre hospital sunnudaginn
25. apríl.
Útför fer fram frá Margrethe-kirkjunni í
Valby þriðjudaginn 25. maí klukkan 12.
Peter Bonde
Heidi C. Pétursdóttir Bonde Lars Holger Nielsen
Maria C. Pétursdóttir Bonde Jesper Hamann-Olsen
Laura, Anniken og Oliver
Lára Guðbjörg Oddsdóttir Sigmar Ingason
Guðný Lilja Oddsdóttir Árni Sigurðsson
og aðrir aðstandendur