Morgunblaðið - Sunnudagur - 27.06.2021, Qupperneq 15

27.6. 2021 MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 15
fólks. Við gerðum okkur hins vegar fljótlega
grein fyrir því að áhuginn var mikill enda um
einstakt verkefni í Íslandssögunni að ræða og
ósköp eðlilegt að fjölmiðlar vilji skrásetja sög-
una.“
Hundrað símtöl á dag
Þau eru ófá símtölin sem Ragnheiður Ósk hef-
ur fengið frá fjölmiðlum undanfarnar vikur og
mánuði. „Ætli þau séu ekki um hundrað á
dag,“ segir hún hlæjandi, „frá öllum mögu-
legum miðlum. Einu sinni staldraði ég við og
spurði fréttakonuna sem hringdi, á móti hvers
vegna fjölmiðlar hefðu svona mikinn áhuga á
þessu verkefni. Svar hennar var mjög gott en
það var eitthvað á þessa leið: „Þetta snertir
okkur öll. Þess vegna höfum við svona mikinn
áhuga“.“
Hún nefnir handahófskennda árganga-
happdrættið sem dæmi en fjölmiðlar reynd-
ust hafa brennandi áhuga á því. „Ég var alls
ekki undir það búin og hafði ekkert velt fyrir
mér hvernig ég ætlaði að útfæra dráttinn.
Hljóp bara niður í Nettó og keypti fötu.
Fann svo miða hérna í skúffunni sem fyrir
hreina tilviljun voru bláir og bleikir. Úr
þessu varð heilmikið fréttamál,“ segir hún
hlæjandi.
En hvernig ætli hún kunni við sig í kastljósi
fjölmiðlanna?
„Það hjálpar að ég er alla jafna ekkert að
fylgjast mikið með fjölmiðlum og verð fyrir
vikið ekki mikið vör við sjálfa mig. Annars hafa
þessi samskipti verið mjög ánægjuleg; fjöl-
miðlafólkið sem hefur samband við mig er allt-
af kurteist og aldrei frekt. Þetta er mikið til
ungt fólk og sumt af því er orðið ágætir vinir
mínir. Ég má til með að nota þetta tækiflæri til
að hrósa fjölmiðlum. Þú kemur því til skila!“
Að sjálfsögðu. Hér með gjört.
Og sambandið virkar í báðar áttir. „Stund-
um þurfum við á fjölmiðlum að halda, eins og
þegar sjö hundruð skammtar voru eftir á mið-
vikudagskvöldið. Þá getur verið gott að fá fjöl-
miðla í lið með sér. Þessir skammtar voru á
endanum keyrðir til Keflavíkur, þar sem not
var fyrir þá. Annars hefði þurft að farga þeim.
Samvinnan við fjölmiðla hefur verið ánægjuleg
og góð og þeir eiga stóran þátt í því hversu vel
hefur gengið að bólusetja landann.“
Þverfagleg samvinna
Ragnheiður Ósk hefur að vonum lært margt af
verkefninu, til að mynda hefur viðhorfið til
teymisvinnu umfram heilbrigðiskerfið breyst,
hugsunin er orðin þverfaglegri en hún var.
„Maður er orðinn vanur að vinna með Al-
mannavörnum, verkfræðingum, forriturum og
ótal mörgum öðrum og við höfum komist langt
á þessari samvinnu. Það mun nýtast til fram-
tíðar og samvinnan á eftir að verða þverfag-
legri.“
– Nú bendir margt til þess að faraldrinum
fari að ljúka – 7-9-13 – og í öllu falli sér fyrir
endann á bólusetningarverkefninu. Hvernig
tilfinning er það?
„Nokkuð góð. Sem þjóð getum við verið
stolt af því hvernig okkur hefur gengið að fást
við þennan faraldur; bæði þeir sem lögðu lín-
urnar og þeir sem fóru að tilmælum þeirra. Ef
ég horfi á minn starfsvettvang þá er heilsu-
gæslan svo sannarlega komin á kortið. Mikið
hefur verið haft samband meðan á faraldr-
inum hefur staðið og þjóðin miklu betur að sér
um eðli og hlutverk heilsugæslunnar en hún
var áður en faraldurinn hófst. Við höfum þurft
að fjölga margfalt á öllum vígstöðvum til að
anna þörfinni. Allt er þetta mjög jákvætt þeg-
ar við einhendum okkur í þau fjölþættu verk-
efni sem hafa beðið meðan á öllu þessu fári
hefur staðið. Það verður skemmtileg áskorun í
haust að halda áfram að byggja heilsugæsluna
í landinu upp eftir Covid. Það er mín trú að
upplifun fólks verði sú að við séum búin að
lyfta henni upp á hærra plan í þjónustu við
skjólstæðinga okkar. Það er eitt af því besta
sem hljótast mun af Covid. Þetta var sann-
arlega brjálað eitt og hálft ár en það skilaði
okkur ýmsu, því skulum við ekki gleyma. Eins
og þú heyrir þá er ég mjög bjartsýn fyrir hönd
heilsugæslunnar. Það verður mikill vöxtur
næstu árin. Við erum eitt af húsunum í hverf-
inu og í nærþjónustu við fólk. Slagorð okkar
er: Hér fyrir þig! Og við það ætlum við að
standa.“
Til allrar hamingju höfum við Íslendingar
ekki mikla reynslu af styrjöldum og einhverjir
hafa kallað kórónuveirufaraldurinn okkar
stríð. „Hann er það, í ákveðnum skilningi,“
segir Ragnheiður Ósk. „Það er alls ekki óeðli-
legt að það verði mörgum erfitt að hverfa aftur
til fyrra lífs. Vinna þarf úr áfallastreitunni,
rétt eins og hermenn þurfa að gera að stríði
loknu og þeir hverfa aftur til síns venjulega
lífs. Mikið hefur verið rætt um Covid-þreytu
hér á landi og það mun taka okkur einhvern
tíma að endurheimta gleðina og verða klár í
næstu verkefni. Það er ósköp eðlilegt.“
Akureyringur, skíða-
og fjölskyldukona
Að því sögðu færum við okkur yfir á persónu-
legri nótur. Hver er Ragnheiður Ósk Erlends-
dóttir?
„Ég ólst upp á Akureyri og lærði hjúkrun
þar. Flutti til Reykjavíkur 1995 og hef búið hér
síðan. Ég hef unnið hjá Heilsugæslu höfuð-
borgarsvæðisins frá 2004 og tók við starfi
framkvæmdastjóra hjúkrunar fyrir tveimur og
hálfu ári. Það hefur verið mjög viðburðaríkur
tími,“ segir hún brosandi.
Eiginmaður hennar er Sverrir Heimisson,
auglýsingastjóri Viðskiptablaðsins, og eiga
þau þrjá syni. Fyrrnefndan Agnar Darra, sem
er 26 ára, Jökul Þorra, 24 ára, og Hrannar, 15
ára. Agnar Darri eignaðist sitt fyrsta barn fyr-
ir mánuði, son sem ekki hefur verið skírður.
Sverrir er Grenvíkingur og hjónin eiga hús í
þorpinu sem þau reyna að dvelja í eins oft og
tækifæri gefst. Eru meira að segja á leiðinni
þangað eftir vinnu þennan dag.
„Grenivík er yndislegur staður, stutt í nátt-
úruna, Kaldbakur gefur manni alltaf fína orku,
Þengilshöfði og fleiri perlur. Fólkið í þorpinu
er líka sérstaklega jákvætt og yndislegt og
alltaf gaman að hitta það. Nágrannar okkar
tala um að það sé alltaf notalegt þegar ljós er
komið í húsið okkar og okkur þykir ákaflega
vænt um það. Það verður gaman að fara með
litla barnabarnið þangað í fyrsta skipti um
helgina.“
Spurð um helstu áhugamál nefnir Ragnheið-
ur Ósk strax fjölskylduna. „Mér líður alltaf
best með fjölskyldunni og synir okkar og
tengdadæturnar tvær eru dugleg að finna upp
á einhverju skemmtilegu. Við erum mjög sam-
heldin fjölskylda og reynum að vera sem mest
saman.“
Þess utan hefur hún dálæti á skíðum, bæði
fjalla- og gönguskíðum, eins og svo margir
sem ólust upp fyrir norðan. „Við erum líka með
snjósleða á Grenivík og leikum okkur mikið í
snjónum á veturna. Og ekki bara veturna, mér
skilst að það sé enn þá snjór í Kaldbak og hver
veit nema við verðum þar um helgina – í 20
stiga hita.“
Það er ekkert annað. Mín fyrstu viðbrögð
eru obbolítil öfund sem breytist þó fljótt í gleði
fyrir hönd Ragnheiðar Óskar. Ef einhver á
skilið að lyfta sér aðeins á kreik svona rétt áð-
ur en hún klárar að sprauta þjóðina og kveðja
bansett kófið, þá er það hún.
Njóttu!
Agnar Darri Sverrisson, sonur Ragn-
heiðar Óskar, og Írunn Þorbjörg Ara-
dóttir með mánaðargamlan son sinn.
„Súperteymið“ í Laugardalshöllinni, eins og Ragnheiður Ósk kallar það. Frá vinstri:
Ewa Paluchowska, sér um bólusetningarvagnana, Kristján Helgi Þráinsson, stýrir
lögreglunni, Ragnheiður Ósk, Jón Gauti Jónsson, hefur umsjón með skönnun og
kerfi, Jórlaug Heimisdóttir, stýrir hjúkrunarfræðingunum, Anna Bryndís Blöndal
lyfjafræðingur, hefur umsjón með bóluefninu, Brynjar Þór Friðriksson, stýrir
sjúkraflutningamönnunum. Á myndina vantar blöndunarteymið sem er á Suður-
landsbrautinni, þær Margréti Héðinsdóttur og Ingibjörgu Rós Kjartansdóttur.
Morgunblaðið/Eggert