Morgunblaðið - Sunnudagur - 27.06.2021, Blaðsíða 17

Heilbrigðiskerfið hefði ella fengið upp í kok. Það
hefði neyðst til að hafna nær öllum öðrum sjúkling-
um en þeim sem veiran beindi til þeirra. Það eitt og
sér hefði kollsiglt þjóðfélagið. Þess vegna studdi ég
allar lokunaraðgerðir heilshugar. Ekki nóg með það.
Ég studdi, í öryggisskyni, óvinsælar aðgerðir um að
fresta fyrirhugaðri allsherjaropnun 21. júní.“
Og Nelson bætir við: „Ef kafað er niður í nýjustu
tölur kemur það á daginn að meðalaldur þeirra sem
nú smitast er 24 ár. Og smitunin hjá fólki á þessum
aldri er í langflestum tilvikum „mjög mild eða fer
hreinlega algjörlega fram hjá þeim smitaða!“ Sárafá-
ir eru lagðir á sjúkrahús vegna veirunnar. Með öðr-
um orðum þá er bólusetningin að þrælvirka.
Þetta gætu því verið meiri háttar tímamót. Kór-
ónuveiran hefur gefist upp. Bent er á að vírusinn sá
muni áfram vera til staðar og muni alltaf smita fólk
sem er viðkvæmt fyrir, rétt eins og flensan og
lungnabólgan gera, sem leggja um 300 manns að
velli vikulega í Bretlandi (nema við tökum upp á því
að bólusetja dýraríkið).“
Í Bretlandi eru yfirvöld upptekin af því að halda
þurfi aftur af ferðum til og frá Bretlandi. Nelson
færir fram rök fyrir því að þær vangaveltur séu illa
grundaðar: „Forsætisráðherrann vill leggja af lok-
unarböndin um miðjan júlí. En hann er hvattur
áfram af heilbrigðisráðherra að halda enn fast utan
um landamærin. Rökin virðast helst vera þau að
halda verði aftur af ferðum á milli landa, því að það
sé aldrei að vita nema að menn smitist af einhverju.
Hrollvekjandi tilbrigði eru dregin upp. Slíkt er auð-
vitað ekki útilokað. Og svo lengi sem þessi veira er
til staðar gætu komið upp ný afbrigði. Við höfum séð
til nokkurra þúsunda nýrra afbrigða og ekkert
þeirra hefur enn ráðið við bóluefnin!“
Og Fraser Nelson lýkur hugleiðingu sinni: „Fyrir
faraldur fóru Bretar allra manna mest til annarra
landa. Nú, þegar veiran hefur verið lögð að velli, eig-
um við þá að breyta okkur í allt annars konar þjóð en
við vorum? Hinn ótrúlegi sigur bóluefnanna hlýtur
að leyfa okkur að opna landamærin til fyrra horfs,
eftir að okkur tókst að fella kórónuveiruna niður í
deild almennra pesta. Það væri til skammar að láta
undan slíkum hugmyndum án þess að hafa tekið um-
ræðuna um það, hvers við myndum missa og eins um
hitt, hvað það er eiginlega sem við erum svona
hrædd við.“
Þessi umræða hefði getað átt að nokkru við hér, en
íslensk yfirvöld hafa verið mun raunsærri en þau
bresku, ef horft er til þeirra áhyggjuefna sem Fra-
ser Nelson reifar.
Gunnar Birgisson
Það er eftirsjá að Gunnari Birgissyni bæjarstjóra
sem féll skyndilega frá og var jarðaður síðastliðinn
fimmtudag.
Fyrir fáeinum árum kom saga Gunnars út, skráð
af Orra Páli Ormarssyni. Bókin er prýðileg, enda
hafði Gunnar frá mörgu að segja og lífshlaup hans
með mörgum áhugaverðum litbrigðum. Bréfritari
var þá beðinn um að gefa sitt sjónarhorn á Gunnar
til birtingar í bókinni. Þar sagði m.a.: „Það er ekki
nægilegt að segja að það hafi munað um Gunnar
Birgisson þar sem hann kom að verki. Það munar
um langflesta sem taka þátt og einkum þá sem
leggja sig fram. En Gunnar Birgisson í ham birtist
eins og stormsveipur, víkingur í vígahug, þegar hug-
ur hans stóð til athafna. Hann líktist þá fremur her-
deild en hermanni. Þá var betra að vera ekki fyrir.
Gunnar sat á þingi um skeið á þeim tíma þegar ég
átti þar helst erindi. Margt var honum til þæginda í
því starfi. Vönduð menntun á hagnýtu sviði, sem ein-
att hafði dugað honum vel í rekstri eigin fyrirtækja
og ekki síður í starfi í sveitarstjórn, lagði góðan
grunn að þátttöku í þingstörfum. Góð greind, þekk-
ing á flestum sviðum þjóðmála og einstakt starfs-
þrek manns, sem aldrei hlífði sér, styrkti enn stöðu
hans. Kjarkur og baráttugleði bætti svo því við sem
ella hefði vantað. Þingið naut góðs atbeina hans um
mörg mál. En það er þó ekki þar með sagt að Gunn-
ar hafi endilega notið sín á þingi. Á þeim stað gerast
hlutir stundum hægt. Fjas er í fyrsta sæti, en fram-
taki er skipað á aftasta bekk. Sá forgangur skapar
ekki kjöraðstæður fyrir mann eins og Gunnar.“
’
Það ætti því sennilega að leiða af
sjálfu sér, að sé ekki bólusetningarþörf
fyrir hendi, sem megi með réttu fella undir
algjöra neyð, þá eigi ekki að ýta um of á
það, að börn og unglingar séu bólusett,
nema sérstakar og ríkar einstaklingsbundnar
ástæður þrýsti á það.
27.6. 2021 MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 17
Morgunblaðið/Ingó