Freyja - 01.03.1934, Blaðsíða 9

PSE Y JÁ
6. G
-i,Mf 'vi' I' :-r-f”4-í~4“r-r-r-r-P'í-'T-t—r-4
- 9
ferðinni var heitið að Drápuhlíðarfjalli; og er það fajall ekki
mjög stórt ná hátt. A leiðinni var lítill dalnr, og í hotninum
á dalnum var vatn; og var már sagt, að ef nokkur maður veiddi
silung, yrði hann að steini. Gunnar hát sá, sem sagði már þetta,
en fljott komst það upp, að hann hafði ætlað að reyna að hræða
mig. En þegar eg var aö koma heim að f jallinu,^ var drengur að
nafni Bjöm, sem var aö fara að veiða silung í vatninu, og eg
spurði, af hverjú hann ætlaði að fara að veiða. Eg sagði honum
frá ölíu saman og sagði eins og var, að G-unnar hefðm ætlað að
láta mig verða hræddan. Og eftir þetta hefir mig aldrei langað
að fara upp að þessu fjalli.
H.jálmar Breiðf jörð.
S A G A .
Tnnnrmrn w u TtVFHTTff
Einu sinni var drengur á bæ, Hann hát Sigurður og var
oftast kallaður Siggi, Einu sinni sem oftar, er hann var að
Sitja hjá Xangt frá hænum, fram í dal, sem kallað var, gerðist
þetta, A rann eftir dalnum. Sigga þótti geman að leika sár við
ana, annað hvort að vaöa yfir hana, eða vita hvað hún væri dj'dp.
Kýr og hestar voru þar á beit. Hund. hafði Siggi með sér, sem
hát Tyra. Hann lá þar skammt frá. Allt í einu datt Sigga í hug,
að gaman væri að ná í hola og vita hvað hann væri duglegur að
synda. Hann var að þíta þar rátt hjá. Siggi hleypur til hola og
tosar honum fram á hakkann. Ain hafði grafiö sig undir bakkamu
Er þeir komu fram á hakkann, springur hann, sho aö þeir falXa í.
Boli hjargar sár fljótt upp úr, en Siggi Hrópar á hjálp, en eng-
ijin var þar nærri, nema hundurinn. Straumurinn har hann hratt
niður ána. Rátt fyrir neðan var hár foss. Ef hann hefði farið
þangað, var úti um hann. Hann átti ekki eftir nema nokkra faðma
að fossinum. Vildi honum það þá til lífs^ að Týra sár hann og
hleypur fram að bakkanum, kastar sár út í vatnið og syndir að
Sigga, nær í hann og syndir með hann * land.
Ingi Jónsson.
FERDASAGA.
tnr.r.nrn » ívii r.r.i*
Arið 1932 fór eg austur að Stokkseyri í híl. Bíllinn
vnr frá Aðalstöðinni. Eg lagði af stað klukkan 9 að morgni á-
leiðis til Stokkseyrar. Það var um sumartíma, sem eg fór í
þetta ferðalag. Þegar eg lagði af stað, fákk eg mér neeti, og
svo ver haldið áfram feröinni. Okkur gekk allvel, þangaö til
við komum austur að Kambabrún. Þá sprakk framhjólið á bílnurn og
við stigum út tir hílnum og svo var gert við. Þegar var hiiið að
gera við framhjólið á bílnum, þá fórum við af stað. Þegar við
komum heim að ölfusá, fengum við okkur að horða og kaffi á eft-
ír. Svo háldum við leiðina heim að Stokkseyri. Þegar við komu m