Morgunblaðið - 14.07.2021, Blaðsíða 16

16 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 14. JÚLÍ 2021
✝
Pálína Guðrún
Karlsdóttir
fæddist í Reykjavík
12. janúar 1943.
Hún lést á Hjarta-
deild Landspít-
alans við Hring-
braut 1. júlí 2021.
Foreldrar henn-
ar voru Pálína
Guðrún Steins-
dóttir, f. 26. febr-
úar 1902, d. 8. nóv-
ember 1990 og Karl Bjarnason,
f. 6. ágúst 1892, d. 23. febrúar
1970. Systir Pálínu er Ingibjörg
Hjörvar, f. 6. október 1953.
Pálína giftist Sigurði K.
Daníelssyni 16. júní 1962. Sig-
urður var fæddur 19. október
1941 en lést 24. apríl 2016.
Börn þeirra eru: 1) Kristján
Friðrik Sigurðsson, f. 27. des-
ember 1962, kvæntur Guðrúnu
Sigurðardóttur og 2) Kristín
Ólavía Sigurðardóttir, f. 5. jan-
úar 1967, hún var gift Pétri
Þórir Hugus, f. 7.
maí 1962 en hann
lést 24. febrúar
2021.
Börn Kristjáns
eru: 1) Ása Dís
Kristjánsdóttir sem
er í sambúð með
Antoni Hilmarssyni
og 2) Sigurður Eg-
ill Kristjánsson.
Dóttir Kristínar
er: Pálína Guðrún
Harðardóttir en hún er í sam-
búð með Ísaki Jarli Þórarins-
syni.
Pálína og Sigurður hófu bú-
skap hjá foreldrum hennar á
Langholtsvegi 141. Þaðan
fluttu þau á Leirubakka 10 og
loks á Sautjándajúnítorg 7 í
Garðabæ. Pálína vann við ýmis
störf en lengst af á Landspít-
alanum við umönnun.
Útför Pálínu fer fram frá
Vídalínskirkju í Garðabæ í dag,
14. júlí 2021, kl. 13.
Hvert barn sem elst upp í okk-
ar samfélagi þarf að hafa sterkar
fyrirmyndir í sínu lífi. Einhvern
sem leggur því lífsreglurnar,
fræðir og nærir. Sum börn eru
heppnari en önnur hvað það varð-
ar, sum eiga nefnilega fleiri en
eina slíka fyrirmynd og var ég svo
heppin að eiga ekki bara móður og
föður sem komu mér til manns
heldur einnig hana Ínu frænku,
elskulega móðursystur mína sem
var og er ein af mínum helstu og
bestu fyrirmyndum.
Ína ól mig upp að miklu leyti
með foreldrum mínum þar sem ég
var mikið hjá henni í pössun er ég
var lítil þar sem foreldrar mínir
ráku fyrirtæki sem þau þurftu
bæði að vinna við. Þá bjuggu Ína
og maðurinn hennar, Siggi frændi,
á Langholtsvegi 141, húsi sem var
í eigu foreldra Ínu. Það var sann-
kallað fjölskylduhús. Á neðri hæð-
inni bjó amma og á hæðinni
bjuggu Ína og Siggi ásamt börn-
um sínum og langömmu minni á
meðan hún lifði. Hvílíkt veganesti
út í lífið það var að vera heimaln-
ingur á Langholtsvegi, umkringd
allri þessari ást og visku.
Ína og Siggi höfðu mig alltaf
með í öllu og þó það bættist í
barnahópinn í kringum þau, því
þau eignuðust sjálf barnabörn, þá
var ég aldrei útundan, ég var alltaf
með svo lengi sem ég kærði mig
um. Óteljandi voru ferðirnar í
Biskupstungurnar þar sem þau
hófu að byggja sér bústað seint á
níunda áratugnum og á ég margar
minningar þaðan. Ég var alltaf að
sniglast í kringum Sigga þegar
hann var að smíða eða að brasa
með Ínu í tjaldvagninum. Tré voru
gróðursett, sundlaugaferðir farn-
ar og minningar skapaðar.
Það skipti ekki máli hvaða
verkefni Ína innti af hendi, þau
voru framkvæmd af alúð og ná-
kvæmni. Skipti þar ekki máli
hvort það var handavinnuverk-
efni, bakstur eða eitthvað eins
hversdagslegt og að búa um rúm-
ið. Nei, það var hávísindalegt
verkefni hjá Ínu hvernig búa ætti
um rúm, verkefni sem ég náði nú
aldrei þó ég reyndi en ég lærði
hinsvegar heilmargt annað af
frænku. Já, ég komst að því þegar
ég fór sjálf að eignast börn og búa
fyrir 20 árum að viskan og kennsl-
an sem Ína hafði gefið mér hafði
svo sannarlega fest sig. Ég strauja
skyrtur eins og hún, baka eins og
hún, brýt saman eins og hún, held
veislur eins og hún. Ég gæti talið
endalaust upp hvað hún kenndi
mér. Hún kenndi mér þó ekki bara
verklega hluti, hún kenndi mér
líka að hlutina gerir maður vel ætli
maður sér að gera þá á annað
borð. Hálfkák og slugs er ekki í
boði en það er ekki þar með sagt
að allt þurfi að vera fullkomið,
bara næstum.
Ína lagði grunninn að mér, hún
lagði mér lífsreglurnar og kenndi
mér á lífið. Hún var ein af mínum
sterku kvenfyrirmyndum sem ég
er svo þakklát fyrir að hafa haft í
mínu lífi.
Takk elsku Ína fyrir mig. Takk
fyrir að hafa verið til. Takk fyrir
ástina sem þú gafst mér og stelp-
unum mínum. Þú hefur verið, ert
og og verður ávallt í hjarta mínu.
Elsku Bía, Kristján og fjöl-
skyldur. Ást mína og samúð eigið
þið. Takk fyrir að deila Ínu með
okkur hinum öll þessi ár.
Kristjana Mjöll Jónsdóttir
Hjörvar (Jana).
Kær vinkona okkar Pálína eða
Ína er farin á vit ævintýra í Sum-
arlandið, þar sem Siggi hennar
tekur á móti henni.
Við vinkonurnar ólumst upp í
Vogahverfinu, þegar lífið var
frjálst og leikvöllurinn, túnin og
göturnar. Við fylgdumst að frá
barnaskóla sem þá var Langholts-
skóli, en urðum síðan að fara í
Gaggó Aust, þar sem Vogskóli var
ekki kominn.
Með okkur var ætíð sterk og
góð vinátta og stofnuðum við
saumaklúbb ungar og fylgdumst
hvor með annarri í gleði og sorg.
Slík vinátta er ómetanleg.
Ína skilur eftir sig fallegt líf,
hún var mjög jákvæð kona og
ótrúlega flink í að sjá jákvæðar
hliðar á neikvæðum málum.
Ína var mikill fagurkeri, vildi
hafa fínt í kringum sig eins og
heimili hennar bar vott um. Allt
sem hún gerði var fyrsta flokks.
Eftir hana liggur ótrúlega falleg
handavinna, sem hún var óspör á
að gefa frá sér, eins og fallegu
hekluðu servíettuhringina sem
minna okkur á hana þegar þeir
eru notaðir. Þannig er með litlu
hlutina sem verða stórir og falleg-
ir.
Ína elskaði að taka á móti gest-
um og veita góðar og öðruvísi veit-
ingar. Fyrir jólin steikti hún sem
dæmi flatkökur sem voru svo litlar
að það komust 4 fyrir á pönnu-
kökupönnu. Ína var nefnilega allt-
af smurbrauðsdama.
Að fara með Ínu í búðir var líka
upplifun, hún sneri afgreiðslu-
stúlkunum í kringum sig og þær
þjónustuðu hana með bros á vör,
þannig var útgeislun Ínu.
Við munum allar sakna hennar.
Ég kveð þig, hugann heillar minning
blíð,
hjartans þakkir fyrir liðna tíð,
lifðu sæl á ljóssins friðar strönd,
leiði sjálfur Drottinn þig við hönd.
(Guðrún Jóhannsdóttir)
Hvíl í friði, elsku vinkona.
Börnum hennar, Kristínu Ólaf-
íu, Kristjáni og fjölskyldum
sendum við okkar hlýjustu
hugsanir.
Vigdís, Jóna Sigrún,
Kristín María og Þuríður.
Það er með sorg í hjarta sem
við kveðjum Pálínu, vinkonu okk-
ar. Við kynntumst henni fyrst er
hún kom til starfa á endurhæfing-
ardeild L-3 á Landakoti fyrir rúm-
um tuttugu árum. Það kom fljótt í
ljós að það var mikill fengur í Pál-
ínu í hópinn. Hún var hæglát og
ljúf í framkomu og vann sín störf
hávaðalaust. Það sem einkenndi
störf hennar var mikill metnaður
og vandvirkni. Hún var listræn og
allt lék í höndunum á henni. Segja
má að allt sem eftir hana liggur sé
hrein listaverk.
Það voru gleðistundir að heim-
sækja hana og Sigurð, mann
hennar, í sumarbústaðinn í Bisk-
upstungum. Þau voru einstakir
gestgjafar og það var ekkert til
sparað til að gera daginn eftir-
minnilegan. Þau voru afar sam-
rýmd hjón og samtaka.
Eftir að við hættum störfum
höfum við haldið hópinn, stofnað
lestrarfélag og komið saman mán-
aðarlega að fjalla um bækur.
Andlát Pálínu kom ekki alveg á
óvart þar sem veikindi hennar
hafa lagst nokkuð þungt á hana
síðustu árin. Þrátt fyrir það gaf
hún ekkert eftir enda félagslynd
og sleppti aldrei leskvöldi. Hún lét
fátt aftra sér og fannst hún geta
allt og gerði það með góðum
stuðningi barna sinna. Síðast í maí
kom hópurinn heim til hennar og
þáði glæsilegar veitingar. Við vilj-
um þakka Pálínu fyrir samfylgd-
ina og margar góðar stundir. Fjöl-
skyldu hennar sendum við
innilegar samúðarkveðjur.
F.h. Lestrarfélagsins
Anna Sigríður
Indriðadóttir.
Pálína Guðrún
Karlsdóttir
✝
Sigurður Ás-
geirsson fædd-
ist í Reykjavík 3.
mars 1936. Hann
lést á Hjúkrunar-
heimilinu Sunnu-
hlíð í Kópavogi 9.
júlí 2021.
Foreldrar
Sigurðar voru Jón-
ína Guðrún Sigurð-
ardóttir húsmóðir,
f. 1899, d. 1992 og
Ásgeir Guðbjartsson beykir, f.
1901, d. 1977.
Systkini Sigurðar: Guðbjörg
Svanfríður Níelsen (samfeðra), f.
1924, d. 2007, Steinunn (Stella)
Thomas, f. 1931, Guðbjartur
Kristinn Ásgeirsson, f. 1932, d.
2012, Einar Ásgeirsson, f. 1934
og Þórir Ásgeirsson, f. 1938.
Sigurður kvæntist Svanlaugu
Maríu Ólafsdóttur 9. nóvember
1957.
Hún er dóttir hjónanna Ólafs
Björns Þorsteinssonar, f. 1915, d.
4) Kolbrún Guðmunda, f.
1972, maki Sigmar Torfi Ás-
grímsson. Dætur þeirra eru
Tinna María, Marta Kristín og
Unnur Marín.
Sigurður ólst upp á Smyr-
ilsvegi á Grímsstaðaholti. Hann
hóf ungur að árum störf sem
blaðburðardrengur á Gríms-
staðaholtinu, síðan tóku við
sendlastörf hjá Símanum en
hann starfaði síðar lengi á frakt-
skipum Eimskips en lengst af við
bifreiðaakstur.
Sigurður og María hófu bú-
skap sinn á Njálsgötu 17 en
byggðu sér svo hús við Holta-
gerði 39 í Kópavogi árið 1964.
Þar bjuggu þau til ársins 2016 er
þau fluttu í Kópavogstún 5.
Sigurður var einn af stofnfé-
lögum Knattspyrnufélagsins
Þróttar og sló hjarta hans fyrir
félagið alla tíð.
Sigurður hafði mikinn áhuga
á fornbílum og var virkur félagi í
Fornbílaklúbbi Íslands.
Útför Sigurðar fer fram í dag,
14. júlí 2021, frá Fossvogskirkju
og hefst athöfnin klukkan 15.
Stytt slóð á streymi:
https://tinyurl.com/hhhyudc6
Virkan hlekk má finna á
https://www.mbl.is/andlat
1993 og Guðmundu
Guðrúnar Sigurðar-
dóttur, f. 1916, d.
1992.
Börn Sigurðar og
Maríu eru:
1) Ólafur, f. 1957,
maki Sigrún Þor-
steinsdóttir. Börn
þeirra eru Bylgja
Dögg, Svanlaug
María, Fannar Geir,
Arnar Berent,
Kristín og Þorsteinn. Barnabörn
þeirra eru tólf og barna-
barnabörnin tvö.
2) Jónína, f. 1958, maki Jón
Ágúst Benediktsson. Börn þeirra
eru Sigurður Ásgeir, Benedikt
Freyr, Jóna Guðný og Jenný
María. Barnabörn þeirra eru tíu.
3) Sigurður Sigurðsson, f.
1964, maki Ásta Guðmunda
Hjálmtýsdóttir. Börn þeirra eru
Magni Reynir, Ólöf Ýr, Guðrún
Björg og Hjálmtýr Axel. Barna-
börn þeirra eru þrjú.
Elsku pabbi minn, það sem ég
á eftir að sakna þín en á sama
tíma er ég svo glöð að þú þurfir
ekki að þjást meira og fáir núna
að vera frjáls í sumarlandinu.
Pabbi var búin að eiga við
veikindi að stríða síðan snemma
árs 2019 og byrjaði þar með hans
sjúkrasaga. Fékk hann inni á
Hjúkrunarheimilinu Sunnuhlíð í
febrúar í fyrra, bara rétt fyrir
covid og mikið vorum við glöð að
hann komst þangað inn rétt fyrir
þessa erfiðu tíma. Það var gott
að vita af honum í öruggum
höndum hjá þeim á Sunnuhlíð og
við fengum svo sannarlega að
kynnast því frábæra fólki síðustu
dagana hans þar sem við vorum
með þér þar í heila viku dag og
nótt.
Pabbi var mikill þrjóskupúki
og með svartan húmor og hann
hélt því alveg fram á síðasta dag.
Það var gaman að sjá að þótt
hann væri mjög veikur þá gat
hann alltaf komið með einhver
skot á mann og oft sagði hann við
mig þegar ég var að laga hann
„ert þú ekki að fara að koma þér
heim stelpa“ og blikkaði mann
svo.
Pabbi var mikil fánamaður og
var alltaf búin að flagga snemma
á fánadögum þegar þau mamma
bjuggu í Holtagerði 39. Hann
átti það líka til að keyra fram hjá
húsunum okkar Sigga bróður,
þar sem við áttum nú heima rétt
hjá og með fánastöng, og lét okk-
ur alveg vita að hann var ekki
sáttur þegar fáninn var ekki
kominn upp hjá okkur, eins ef við
gleymdum honum uppi sem
gerðist stöku sinnum.
Pabbi og mamma bjuggu nán-
ast alla sína tíð í Holtagerði 39
og voru þau mjög stolt af húsinu
sínu sem þau byggðu sjálf. Þau
fluttu inn í það snemma árs 1965
og bjuggu þar til ársins 2016 en
þá seldu þau húsið og fluttu á
Kópavogstún þar sem mamma
býr núna. Pabbi eyddi miklum
tíma í að hugsa um húsið og var
það alltaf í toppstandi hjá honum
og málaði hann það nánast annað
hvort ár! Hann byggði við það
auka stofu og sólskála og lagði
hann mikla vinnu í garðinn og
allt í kring. Þegar ég var lítil þá
byggði hann kofa úti í garði sem
skírður var Litla land. Þar átti
ég góðar stundir í mömmuleik og
var dugleg að breyta í litla hús-
inu mínu. Þegar ég var hætt að
nenna að vera í kofanum þá
breytti hann kofanum og talaði
alltaf um að fá sér hænur í hann
en lét ekkert verða að því, svo ég
ákvað nú ein jólin að gefa honum
bara hænur í jólagjöf. Ég fékk
tvær hænur og var með þær í bíl-
skúrnum þar til á aðfangadags-
kvöld, þá gáfum við honum lítinn
kassa með lykli af bílskúrnum
okkar. Pabbi hélt að hann væri
að fá Vespu en þegar hann kom
út í bílskúr biðu hænurnar hans
þar, og það sem hann var hissa.
Hann var nú ekki alveg á því að
taka þetta með sér heim en hann
kom svo og sótti þær á jóladag
og kom þeim fyrir í kofanum hjá
sér, og það sem þetta voru dekr-
aðar hænur það var ekkert lítið
og hann hélt bókhald yfir það
þegar þær byrjuðu að verpa og
allt.
Elsku pabbi minn, takk fyrir
allt og njóttu þess að keyra um í
gullvagninum í sumarlandinu og
syngja Bonasera senorita.
Guð veri með þér elsku besti
minn.
Þín dóttir
Kolbrún.
Elsku afi, þegar ég hugsa til
baka um allar þær stundir sem
við áttum saman þá fyllist ég
þakklæti og hlýju. Ég er svo
þakklát fyrir að eiga þig sem afa
því okkar samband var alveg ein-
stakt. Þau orð sem lýsa þér best
afi eru sterkur, þrjóskur, fynd-
inn og stríðnasti maður á Íslandi
því ég er viss um að stríðnari
mann sé ekki hægt að finna og
varstu sko heldur betur að stríða
okkur síðustu dagana sem þú
lifðir enda varstu kallaður afi
stríðnis.
Svo má nú ekki gleyma því að
þú varst líka galdramaður, ég
gleymi því seint þegar þér tókst
að galdra fram hana Línu Lang-
sokk fyrir mig á fjögurra ára af-
mælisdaginn. En þá hafðir þú
nýlega fengið hjartaáfall og lást
inni á Landspítalanum þegar ég
og mamma komum til þín í heim-
sókn. Mamma náði að lauma til
þín henni Línu, þú stóðst á
miðjum gangi og náðir að galdra
fram úr lausu lofti Línu Lang-
sokk fyrir mig í afmælisgjöf. En
það er nú ekki langt síðan ég
fattaði galdrabragðið hjá þér afi.
Ég var svo heppin að fá að búa
með ykkur ömmu og mömmu í
Holtagerði 39, þar sem við vor-
um alltaf að brasa eitthvað
skemmtilegt og þá yfirleitt í bíl-
skúrnum eða úti í garðinum og
alltaf hafðir þú endalausa þolin-
mæði gagnvart mér.
Ég gæti endalaust talið upp
góðar og skemmtilegar minning-
ar sem við áttum, afi minn, en ég
ætla að láta þetta duga í bili og
geyma allar þessar fallegu minn-
ingar í hjarta mínu. Svo þegar
minn tími kemur munum við
skella okkur til Kúbu og tjútta
saman eins og við töluðum um að
gera einn daginn! En þangað til
ætla ég að lifa lífinu og hafa gam-
an af því, því það var það sem þú
kenndir mér, elsku afi minn.
Þangað til næst afi, Guð verið
með þér.
Þín afastelpa,
Tinna María.
Sigurður
Ásgeirsson
Elskulegur eiginmaður, faðir, afi, stjúpfaðir
og bróðir,
BÖRKUR GUNNARSSON
efnafræðingur,
Vesturgötu 73, Reykjavík,
lést á heimili sínu mánudaginn 5. júlí.
Jarðarför auglýst síðar.
Fyrir hönd aðstandenda,
María Jónsdóttir
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, afi og
langafi,
HÖRÐUR ARNÓRSSON,
fv. framkvæmdastjóri Hvamms,
heimilis aldraðra á Húsavík,
lést á HSN Húsavík föstudaginn 9. júlí.
Útför fer fram frá Húsavíkurkirkju fimmtudaginn 15. júlí klukkan
14. Þeim sem vildu minnast hans er bent á gjafasjóð Hvamms:
kt. 511298-2969, 1110-15-201156.
Útförinni verður streymt á facebooksíðu Húsavíkurkirkju.
Hörður Karin
Þórunn Sif Tómas Ingi
Pétur Helgi Gunnlaug María
Bjarni Lilja
Mikið var sárt að
heyra að elsku afi
væri farinn en eftir
standa óteljandi
minningar sem ég
mun geyma alla ævi
og við Sæunn munum halda
þeim á lofti fyrir stelpurnar okk-
ar. Alltaf var best að koma á
Höfðaveginn til afa og ömmu og
alltaf var ég spurður hvað ég
vildi borða, bjúgu var yfirleitt
alltaf svarið og borðað með
bestu lyst, það var svo gott að
Ívar Júlíusson
✝
Ívar Júlíusson
fæddist 1. jan-
úar 1935. Hann lést
30. júní 2021.
Útför Ívars fór
fram 12. júlí 2021.
vera hjá afa og
ömmu. Við afi gát-
um spjallað enda-
laust um sjó-
mennskuna eftir að
ég byrjaði á sjó og
ekki hætti það þótt
við fjölskyldan
flyttum til Spánar,
þykir mikið vænt
um þau símtöl og er
þakklátur. Elsku afi
minn, nú vitum við
að þú ert kominn til ömmu og
þið sitjið saman með kaffi og
njótið. Elskum þig, elsku afi
minn, og vitum að þið amma
fylgist með okkur og passið.
Ívar, Sæunn,
Viktoría Ósk og
Gunnþórunn Elsa.