Dagrenning - 01.02.1939, Blaðsíða 4

222 DAGRENNING
og kristilegu sjónarmiði, með öllu óafsakanleg', svo er
grimmd hans mikil í þeirra garð. Og svipuð saga berst
frá Ítalíu, þó að þar í landi séu þeir ef til vill ennþá ekki
eins strádrepnir niður sem á Þýskalandi, og eignir þeirra
gerðar upptækar.
Hvað orsakar þennan hatur til Gyðinga þjóðar-
innar, bæði fyrr og nú? Eru þeir ekki löghlýðnir borgarar
þar í landi, sem þeir búa?
Löghlýðnir munu þeir vera jafnt við annara
þjóða fólk, en þeir eru álitnir hlutdrægir og yfirgangs-
samir í öllum verzlunar sökum. En eru það aðeins þeir,
sem eru það? Fara ekki allra þjóða menn eins langt og
komist verður í verzlunarsökum?
Þeir eru sagðir ofstækismenn og kreddufullir í
trúarbrögðum sínum og aftasta hárið í hala trúarbragða-
kerfisins, svo séu trúarbrögð þeirra gamaldags og kreddu-
full. Segjum að svo sé. Trúarbrögð þeirra virðast þó ei
hafa verið þröskuldur í vegi fyrir nýjum skoðunum í trú-
málum, nýjum kreddum og nýjum siðum.
Hér í landi er þeim fundið það til foráttu, að
þeir leggi lítið eða ekkert fram til þjóðfélags þarfa af efn-
um sínum. Allt afgangs fé þeirragangi til Gyðinga fyrir-
tækja einungis og öll þeirra fjárframiög séu bundin við
þeirra kyrkjur, klaustur og verzlun, en ekkert gangi til
uppbyggingar eða viðhalds á almennum fyrirtækjum. Sú
aðferð er kölluð: 'lað skara eld að sinni köku,” og er
hæst móðins í landi hverju. Því mega ekki Gyðingarvera
upp í móðin?
Gyðingar hafa órjúfanlegt samband sín á milli,