Dagrenning - 01.02.1939, Síða 6

224
DAGRENNING
unum, og þó þær séu ekki uppdubbaðar samkvæmt ný-
ustu fegurðar kúnstum, þá virðist sem þær gangi í augu
vor mannanna betur en marg-t annað, sem við höfum þó
tækifæri á, að taka í þjónustu okkar.
————-—--------------—r—~— ---—i
HRÓBJARTAR ÞÁTTUR |
Sannir viðburðir
úr lífi eins Ameríku-fara frá Islandi. i
O
Altaf síðan ég las æfisögupætti
peirra Jóns á Strympu og Gríms
Einarssonar, hefi ég haft sterka
löngun til, að hripa upp pætti úr
minni æfi, sem nú cr orðin ærið
löng og að mörgn leiti sögurík.
Ekki hefi ég þó í öll f>essi ár
komið pví í verk fyrr en nú, ýmsra
orsaka vegna, sem p/ðingarlaust
er, að skyra frá hér. Það er p>ó eitt
aðaliega, sem hefir haldið mér til
baka meira en nokkuð annað, en
f>að var f>að, að ég hafði enga von
um að mér heppnaðist að koma
f>ví á f>rykk, sem ég kynni að rita
ef ég f>yrfti að kosta útgáfuna sjálf-
ur. En nú er vissa fyrir f>ví feng-
in að f>að kemst á pappírinn, f>ví
ýms prykkirí hafa boðist til. að
kaupa af mér handritið fyrir pen-
inga út í hönd.
Ég legg pví út í fyrirtækið af
heilum hug og með vissu um f>að
að margur hefir bæði gagn og
gaman af að lesa pað sem ég rita,
f>ví pað, að skrifa, hefir verið mitt
indi alla æfi, og f>ví til sönnunar
vil ég vitna til f>ess, sem Grímur
segir um mig í sínum f>œtti, að ég
hafi alla jafna verið kjörinn ritari
á öilum mannfundum og ritari
safnaðar séra Þorvaldar, eftir að
hann kom til nylendunnar.
Ég vil geta f>ess nú strax í
byrjuin, ab ég notagamla rithátt-
inn svo fólk geti skilið f>að, sem
pað les. Ég fell mig aldri við f>á
aðferð sem sumir hafa nú á tíma,
að /mist klambra saman ny-vrð-
um, eða f>á að nota fáheyrð orð,
sem engin skilur, og ekki einu-
sinni peir sjálfir til fullnustu.
Daglega málið er mitt mál og f>að
skilja allir, sem lært hafa að tala.