Dagrenning - 01.02.1939, Qupperneq 12

230

DAGRENNING
ekki altaf sem best. Þurftf Hans
hjutt þá oft aS hlaSa byssuna,
svo gamla konan sá og heyrSi
svo hún skyldi ekki vera í vafa
um hvaS til stóS. En þetta
hleSsiufargan á byssunni, var
auSvitaS aSeins gert til þess, aS
hræSa kerlinguna. ÞókomþaS
fyrir, þegar kerlingin brá sér
bæjarleiS, og Hans var fullur,
aS hann lá fyrir henni meS
byssuna eins og fyrir tóu.
—Eg þori ekki ein til baka
því drengurinn, hann Hans litli
iiggur fyrir mér, meS byssuna
sína, hérna inn meS sjónum!
sagSi Vigdís eitt sinn, er hún
var stödd á bæ, seinni hluta
dags, Var þá vinnumaSuiinn
á heimilinu látinn fylgja henni
aS heimili hennar.
í byrjun ágústmánaSar
1879 lagSist Vigdís banaleguna,
og dó eftir fáa daga. Vildi nú
Hans hjutt sonur hennar fá aS
ráSa öllu um útförina, en Jón
bróSir hans, sem var mesti
myndar og reglumaSur, átti
engu aS fá aS ráSa. ÞaS varS
samt aS samkomulagi á millum
bræSranna, aS Jón annaSist
útförina aS öllu öSru en sjálfri
erfidrykkjunni og því, sem aS
henni laut. Daginn áSur en
jarSarförin átti aS fara fram,
fór Hjutt í Keflavík, aS sækja
í erfiS, og var þaS ekkert smá-
ræSi, sem hann kom meS af
kaffi og sykri, kringlum og
skonroki, rommi og brennivíni.
JarSarfarar dagurinn rann
upp heiSskír og fagur, meS
heillandi eldheitu geislaflóSi
ágústsólarinnar- Hjutt byrjaSi
þegar um morguninn aS hella í
sig eldheitu eldsterku romm-
toddyinu, og var því orSinn
sæmilega fullur þegar húskveSj
an byrjaSi. Allt fór þó vel og
skipulega fram meSan húskveSj
an var haldin. Hjutt úthelti
hrynjandi sonarlegum sorgar-
tárum, meS alvöruþrungnum
athugasemdum um hinn rang-
láta drottins dóm, aS vera aS
taka hana móSur sína úr þess-
um sælunnar bústaS.
í kyrkjunni mátti líka segja
aS allt færi vel og skipulega
fram. Presturinn hélt líkræS-
una, sálmar voru sungnir og
kistan aS því loknu borin til