Dagrenning - 01.02.1939, Síða 21

Gráni
Gísli bjó á beátu sneið.
Býlis einn var galli:
dýin voru djöfuls-leið,
drápu fé af kalli.
Gvendur smali ganga vann
gripum að að Hyggja,
færleik einn þá finnur Hann
feni nið’rí liggja.
Heim til bæjar rekkur rann.
ræðir þar Hið sanna:
skjótrar segir hestinn Hann
Hjálpar þurfi manna.
Gísii var að gera’ að laup;
gert þá verkið hafði,
miðdagskaffið seggur saup;
sitthvað var sem tafði.
Bóndi loks þá búinn er.
Bjarni, Siggi og Gvendur,
suð’rá mýrar sérhver fer,
svona eins og stendur.
Pax og tagl þeir toga í,
taka lítt þó gæti,
því Hið fjandans-djúpa dý
dúir undir fæti.
Upp þeir geta’ ei Grána náð.
Gísli tók til orða:
“Fullir kunna fleiri ráð;
förum Heim að borða”.
Mettir fóru menn á ról
mýrar enn að brunni,
borð og rafta, bönd og tól
bar nú Hver sem kunni.
Get ég þess nú, Gísli tér,
að Grána upp ég nái.
Er drengi þá að dýi ber
—dauður er sá grái.
t t t
Ó. NÚ LÝGUR MINN
HIMNESKUR FAÐIR
EINU sinni voru prestur
o g meðhjálpari a ð
f>refa nm pað, hvort
kerling ein f>ar í sókninni væri
lirein mey eða ekki. Presturinn
stóð á p>ví fastara en fótunum,
en meðhjálparinn efaði p>að og
sagði, að peir væru fáir, sern
lifðu hreiniega í orði og verki á
þessum síðustu og verstu tímum.
JÞeir voru nú að kyta um f>etta
nokkra stund, unz peim kom
saman um, að láta prætuna bíða
úrslita, til pess er kerling skrift-
aðist næst fyrir presti; pá skyldi
hann spyrja hana að pessu, en
meðhjálparinn skyldi fela sig í
altarinu og hlyða á pað, er kerl-
ing segði.
Nú kom að f>ví, að kerling
skriftaði fyrir presti, og spurði
hann, hvort hún het'ði aldrei
verið við karlmann kend. Kerl-
ingin neitar pví, pá sagði með-
hjáiparinn í altarinu: ‘‘Jú, einu
sinni”. Kerling hugði. að petta
væri guð almáttugur og að ekki
mundi tjá annað en að segja
hreinskilnislega frá syndum sín-
um; tók hún sig pví aftur á og
sagði: ‘ Jú, einu sinni”. Prestur
spurði f>á, hvert pað væri nú
víst, að hún hefði ekki komið
nærri karlmanni oftar en einu
sinni. ‘‘Nei, allsekki”. svaraði
kerling pá gall við í altarinu:
“Jú, tvisvar”. Keriing sá, að
(framh. á næstu blaðs.)