Dagrenning - 01.04.1942, Blaðsíða 15

) ^ 0-& <>-§) o^f) o-g£) °-<0
Hliðsjón.
Frá því fyrsta, aS ég kyntist þessum veigalausu þjóSræknis
tilraunum Winniþeg fslendinga, sem íslensku vikublöSin hampa
áriS út og áriS inn, virSÍst mér, aS sér í lagi deildin “Frón,’'
hafi veriS íslendingum heldur til ósóma en hitt. Ég býst viS aS
ég þurfi aS reyna til. aS koma meS stoSir undir þetta álit mitt,
og ætla ég aS gera þaS meS nokkrum eftirfarandi orSum:
Fyrst verS ég aS taka þ?S fram, aS þaS. sem liér verSur
sagt er mitt álit á þessum enn þá ófullkomna félagskap, sem hér
um ræSir. Eg vil ekki — og þarf heldur ekki — hræsna fyrir
neinum. Ég vil viSurkenna þaS, sem er viSurkenningar vert af
því, sem félag þettastiSur, t. d,, þaS, aSstuSlaaS því, aS íslenzka
sé kend unglingum þeim, sem áhuga hafa fyrir hinu gamla og
göfuga móSurmáli voru. Nú verSur samt aS gá aS því, aS gera
ekki þetta atriSi aS einskonar skrípaleik, heldur aS virkilegleik.
Samt verSur því ekki náS nema meS langvarandi kennslu, aS
ungfingar þeir, er þaS nám stunda, verSi fullnema í íslenzku
máli, og gangi undir próf meS álitlegum verSlaunum fyrir bestu
kum áttu aS loknu námi. Félagi eins og þessu, sem hér um ræSir,
og sein svo mikiS er látiS af, virSist ætti aS geta gefiS hverjum
fullnema stúdent svo sem eins og eitt hundraS dollara, er full
nægir ákveSnu prófi meS fyrstu og annari einkún. Nú, um leiS
og þetta kæmist í framkvæmd, væri félag þettaS orSiS sómasam-
legt, og þeim pe xingum væri mikiS betur variS, en aS láta ýmsa
glamrara éta út félagssjóS í fáfengdegum veiztuhöldum o. s. frv.
Frá því fyrsta aS ég kyntist deitdinni “Frón” gegnum blöS.
in og tímaritiS, hefir mér fundist aS fyrirliSarnir sjálfir hafi frá
upphafi ekki kunnaS aS stjórna deildinni svo, aS í nokkru lagi
væri, ÞaS virSist sem þeir hafi gert ofmikiS af því, aS gera