Rit Landbúnaðardeildar : B-flokkur - 01.06.1957, Blaðsíða 31

27
við þessar nýgræður voru nær alls staðar að gróa og að mestu hætt að
fjúka úr þeim.
3) Tæplega hygg ég, að gamalt örfoka land á afréttinum hafi gróið
að nokkru ráði, en um slíkt er næstum ókleift að dæma, nema mælingar
komi til.
4) Ný foksvæði varð ég ekki var við né það, að verulega hefði gengið
á hin gömlu gróðurlendi, nerna á svæðinu sunnan Sandafells.
Heildarmat á gróðrinum við lauslega yfirsýn er þá þetta: Á árabil-
inu 1940—1955 hefur nýgróðurs gætt meira en uppblásturs á umræddu
svæði. Þegar ég fór þarna um 1940 virtist mér hins vegar sem landið
væri meira að blása en gróa. Ef hér er um rétt mat að ræða, verður
naumast önnur skýring fengin en sú, að umrætt árabil hvíldist afrétt-
urinn verulega. Fé fór fækkandi árin eftir 1940, unz kom að algerum
niðurskurði árið 1951. Fyrstu árin þar á eftir var enn fátt fé á afrétt-
inum og hafði ekki náð þeim fjölda, sem áður var, sumarið 1955.
Eins ber þó að geta. Rigningarnar 1955 voru hagstæðar gróðri á
uppblásturssvæðum, svo að vera má, að hann hafi í raun réttri virzt
heldur meiri vegna þeirra, en ef farið hefði verið um landið í þurrka-
sumri. En þess ber þó að gæta, að sumarið 1940, er ég fór um sama
svæði, var einnig fremur vætusamt, svo að þurrkur gat að minnsta
kosti ekki orðið gróðri að tjóni það ár.“