Heilsuvernd - 01.06.1975, Side 17

aðrir þjóðkunnir læknar hafa tekið undir hana, sumir jafnvel á
undan honum. Vil ég hér nefna þrjá þeirra.
Steingrímur Matthíasson gaf út bók um heilsufræði árið 1914,
og var hún endurprentuð 1920. I henni er að finna ráðleggingar
um verndun heilsunnar svipaðar kenningum Jónasar Kristjáns-
sonar og annarra náttúrulækna
Guðmundur Hannesson prófessor segir í grein í Skírni árið
1913:
„Sú trú hefir gengið um öll lönd, að alvarlegir sjúkdómar batni
ekki af sjálfu sér aðgerðarlaust, heldur þurfi að reka þá út úr
líkamanum með harðri hendi, með læknislyfjum sem við þeim
eigi og ætíð séu til ef menn þekki þau. Að miklu leyti er hvor-
tveggja staðhæfingin röng, eftir því sem menn frekast vita. Allur
fjöldi sótta batnar af sjálfu sér. Náttúran læknar sjúklingana ef
hún fær að ráða og mennirnir taka ekki í fávisku sinni fram
fyrir hendur hennar. Aftur verða fæstir sjúkdómar reknir burtu
með lyfjum sem við þeim eigi, blátt áfram af þeirri ástæðu að
slík lyf þekkjast ekki og hafa aldrei þekkst. Lyfjatrúin sýnist að
þessu leyti hafa verið hjátrú ein og ekkert annað“. (Leturbreyt-
ingar eru gerðar af G. H.sjálfum). Síðar í greininni kallar hann
þessa hjátrú „trúna á lýgina“.
Dr. Vilmundur Jónsson ritaði í Alþýðublaðið 18. marz 1933
grein sem hann kallar „Trúin á lýgina“, og er hún lokasvar hans
í blaðadeilu við Guðmund Hannesson, en Vilmundur var þá orðinn
landlæknir. Þar segir svo:
„1. Læknar lækna fæsta sjúkdóma með aðgerðum sínum og
lyfjum.
2. Flestir sjúkdómar batna af sjálfu sér eða læknast af nátt-
úrunni ef menn vilja heldur orða það svo.
3. Fólk er skaðlega hjátrúarfullt um þessi efni, heldur að
enginn sjúkdómur geti batnað nema hann sé læknaður og hefir af
því miklar hugraunir, erfiði og óhóflegan kostnað".
Þegar þessar greinar birtust voru súlfalyf, pensillín og önnur
fúkalyf óþekkt, en þau hafa gjörbreytt batahorfum sjúklinga
með ýmsar næmar sóttir og aðra sýklasjúkdóma, en að vísu hefir
Framhald á bls. 58
HEILSUVERND
65