Alþýðubandalagsblaðið - 20.12.1975, Page 9

erum við skuldlausir eigendur
að sjónvarpi.
Ef þú ekki veist það þegar,
félagi góður, þá stendur banki
verslunarinnar í brekku. Þessi
brekka var einu sinni kölluð
Bakarabrekkan, en heitir nú
Bankastræti. Við lögðum bíln-
um okkar næstum að segja við
dyrnar á banka verslunarinnar.
Ég snaraði mér inn og ekki
stóð á bankanum að taka við
fénu og afhenda mér víxilinn.
I gleði minni yfir hinum heil-
aga eignarrétti, vind ég mér
léttstígur útum dyrnar og stefni
hraðbyri að bílhurðinni. Geng
hvatlega nokkur skref á gang-
stéttinni. Skyndilega gerir lí-
kami minn uppreisn gegn
þyngdarlögmálinu og ég finn,
að ég ligg láréttur í lausu lofti.
Þetta er undarlega tilfinning.
Svona uppreisn er alltaf dæmd
til að mistakast. Ég kem niður
á hrygginn og finn um leið að
vinstri fóturinn hefur neitað
að vera með í flugferðinni.
Hællinn frá Loyd sjálfum brást
ekki, heldur festist af heljar-
afli í horn á gangstéttarhellu
borgarstjórnaríhaldsins og sat
þar sem fastast. Ég kann ekki
að detta eftir neinum formúl-
um og kom þess vegna niður
af öllum þunga á hinn fasta
vinstri fót sem að sjálfsögðu
var reyrður í vinstri fótarskó-
inn góða. Þú hefur áreiðanlega
einhverntíma brotið spýtu á
hné þér og heyrt hljóðið sem
þá myndast. Ég heyrði svoleið-
is hljóð um leið og ég kom
niður úr fallinu.
Þarna ligg ég í móðurætt
dálitla stund og finn strax, að
ég er orðinn undarlegur í lag-
inu. Gömul kona kemur að og
spyr þeirrar skarplegu spurn-
ingar, hvort ég hafi dottið. Ég
get með engu móti neitað því,
eins og ástatt er. Ég dríf mig
á fót, því nú finn ég að vinstri
fótur gegnir ekki lengur til-
ætluðu hlutverki. Ég stend á
þeim hægri og hann vísar sem
næst í hávestur. Vinstri fótur
vísar hins vegar alveg í suður
og sennilega rúmlega það.
Gamla konan lítur á mig hátt
og lágt og snyr, hvort ég hafi
meitt mig. Ég reiðist kerlingu
þessari, algerlega að ástæða-
lausu, og kveðst vera fæddur
með fæturna í vínkil.
Mér tekst að brölta inn í bíl
okkar hjónanna. Frúin verður
að taka við stjórninni og koma
mér undir læknishendur. Þeg-
ar við erum að renna af stað,
verður mér litið á gangstéttina
og uppgötva, hvað hér hefur
gerst. Framan í mig glottir blár
miði á gulri lengju. Síkíta ban-
anahýði. Síkíta sjálfur var
heppinn að vera órafjarri á
þessari stundu.
V.
Ég fer að slá botninn í þetta,
kæri félagi, enda hlýtur að
vera farið að renna upp fyrir
þér, að ekki er allt með felldu
í máli þessu.
Samsæri er það án alls vafa.
Fyrst er ég narraður til að
kaupa skóna, síðan sjónvarpið
með afborgunum. Gættu að
því, félagi, að ef ég hefði borg-
að út í hönd, hefði þetta aldrei
komið fyrir. Taktu líka eftir
því, að ef skórnir hefðu ekki
verið svona dýrir, hefði ég
örugglega ekki verið í þeim
þennan dag, og síðast en ekki
sist, er svo hápunktur þessa
þaulhugsaða glæps, að ég er
látinn borga af víxlinum, áður
en fóturinn brotnar en ekki á
eftir. Hvert smáatriði er þræl-
skipulagt.
Hér ligg ég í rúmi okkar
hjónanna og get ekki annað.
Læknarnir pökkuðu vinstra
fætinum samviskusamlega í
gips. Það verður dásamleg
stund, þegar það verður tekið
af og ég get klórað mér á ökl-
anum. Heimilisprjónarnir kom
ast ekki nema niður á miðjan
kálfa.
Ekki veit ég hvað almætt-
inu kemur til að leika mig
svona grátt. Ég minnist þess
ekki að hafa staðið í neinum
stórræðum til að ergja það. Ég
narraði að vísu einu sinni tíu
krónur út úr presti þegar ég
var strákur, með því að vola
um að ég ætti ekki fyrir strætó
heim. Það var að vísu rétt, en
ég lét þess ekki getið, að ég
ætti heima nokkrar húslengd-
ir í burtu og að féð notaði ég
til að sjá Roy Rogers í bíó.
Sjálfur manstu svo eftir því,
þegar við vorum reknir út úr
kirkjunni fyrir að vera farnir í
índjánaleik undir messu. Ef
ástæða er til að refsa harðfull-
orðnum manni svo grimmilega
fyrir bernskubrek af þessu
tagi, verð ég að segja að mér
finnst almættið í meiralagi
smámunasamt.
Mig grunar hins vegar að or-
sökin sé nær í tímanum. Ég
heyrði prest vera að skamma
kommúnista í útvarpinu um
daginn. Hann var ábyggilega
viss um að himnafaðirinn væri
í Sjálfstæðisflokknum eða jafn
vel bandaríkjamaður.
Því þykist ég viss um, að
með einhverjum dularfullum
hætti hafi himnabóndinn kom-
ist að því, að við Gunna mín
kusum í fyrsta skipti kommana
í vor og sé að refsa okkur fyrir
tiltækið. Við ætluðum bara að
prófa þetta svona einu sinni
og gá, hvernig það væri, en
vorum alls ekki ákveðin í að
gera það að vana. Sé nú þetta
rétt til getið hjá mér, þá skal
himnafaðirinn vita, að ég
er ekkert upp á það kominn
að láta segja mér fyrir verkum
í svona málum. Og úr því að
hann tekur þetta svona óstinnt
upp, get ég bara verið þver
líka og kosið kommana aftur
og aftur, ef mér sýnist, þó að
ég verði brotinn á báðum fót-
um og höndum fyrir vikið.
Þetta er orðið nóg, kæri
vinur. Hún Gunnþóra biður að
heilsa þér. Við ætlum kannski
að koma þarna norður í sumar
og heilsa upp á ykkur hjónin.
Með bestu kveðjum og ósk
um velgengni.
Þinn vinur og félagi.
A A A A A
Blaktir yfir Betlehem
bandarískur fáni,
fáninn minn og fáninn jb/nn
og fáninn þeirra á Spáni,
fátæklingum hér i heim
hyglar fiestum gjöfum,
og hann blaktir alla tið
yfir þeirra gröfum.
B. G.
Halígrímur frá Ytra-Koti.
*i**i**i**i**i**i**i**l**i**i**i**i**l**t**t**t*
Guórún Guómundsdóttir:
Bolcin fæst hjá helztu hóksölum, og kostai
kr. 2.400 - (+ sölusk.) Félagsmenn og
aö sjálfsögöu þeir, sem gerast félagsmenn
nú, fá bókina meö 20% afslætti í af-
greiöslu Hins íslenzka bókmenntafélags,
Vonarstræti 12 í Reykjavík.
Hiö íslenzka bókmenntafélag.
^ONAFIRÐI
n i T Tra ri i T
jjiiíJ v 1L L"
ALÞÝÐUBANDALAGSBLAÐIÐ - 9