Morgunblaðið - Sunnudagur - 29.08.2021, Síða 17

betur fer ekkert sérstaklega slæm, urðu 40 mann-
eskjur á öllum aldri fyrir byssuskotum. Sjö þeirra
létust og um 30 særðust og mun einhverjum þeirra
síðasttöldu ekki vera hugað líf.
Demókratar hafa lengi ráðið því sem þeir vilja í
Síkakó. Þeir fullyrða að hvergi séu reglur um skot-
vopn jafn harðar og afgerandi og þarna hjá þeim.
Sárasjaldan eru sagðar fréttir af skothríð hjá
þeim í Síkakó og það þótt fjöldi barna og ung-
menna sé skotinn til bana á hverju ári. Árið 2020
voru 769 myrtir í Síkakó og 3.261 var særður eftir
skothríð. Á 20 árum gætu slíkar tölur bent til að
allt að eða vel í áttina að 15.380 manneskjum hafi
verið myrtar í Síkakó og rúmlega 39 þúsund hafi
særst í skothríð! Þar af eru að jafnaði 78% þeirra
sem falla eða særast blökkumenn! Demókratar láta
gjarnan sem þeir séu sérstakir vinir og verndarar
blökkumanna.
Á 20 ára tímabili féllu rúmlega 2.000 hermenn úr
liði Nato í Afganistan.
Ekki þarf að taka fram að þegar saman eru taldir
talíbanar og liðsmenn stjórnarhersins í Kabúl fjölg-
ar hratt í talnaverkinu í Afganistan, enda hefur þar
staðið yfir „mannskæð styrjöld“ óháð því sem ger-
ist í friðsamlegri borg á meginlandi Bandaríkjanna,
þar sem reglur um skotvopnaeign eru harðari en
annars staðar gerist, að sögn yfirvalda þar.
Þessar óhugnanlegu tölur virðast sýna að Banda-
ríkjamenn séu almennt mun óhultari í hinu stríðs-
óða Afganistan en íbúar í Síkakó eru, svo ekki sé
nú talað um blökkumenn þar alveg sérstaklega.
Lamaðir fjölmiðlar
En hvers vegna er svo illa og slaklega um þetta
fjallað?
Fréttahaukar eru sjaldnast samdóma um eitt né
neitt vestra, en á því varð breyting. Þeir höfðu
fyrir tveimur dögum eina rödd um það, að sá fyrri
þeirra hefði verið Joe Bidens versti dagur frá því
hann tók við embætti.
Og er þá ekki talið með þegar forsetinn féll kylli-
flatur, þrisvar sinnum, á leið inn í fínasta flug-
farkost heims, eða að minnsta kosti þann frægasta
þeirra.
Meira en 75% af helstu fréttahaukum Bandaríkj-
anna misstu að mestu af fréttum af því mikla og
myndræna falli. Allir sem sáu fóru nærri um það
þá að maðurinn var ekki í lagi.
Og það er algjörlega óumdeilt að þetta sem gerð-
ist í Kabúl var örugglega versti eða einn versti
dagur í forsetatíð Bidens. En það er minna sagt um
hver ber á því alla ábyrgð.
Og ef það er svo, að fjölmiðlafjöldinn sem hefur
síðasta eina og hálfa árið verið bæði blindur og
heyrnarlaus gagnvart því hvernig augljóslega var
komið eða að minnsta kosti langt komið fyrir
Biden, telur nú að ekki verði lengur komist upp
með pukrið og leyndina um að forsetinn sé ekki
með „fulle fem“ þá mun ekki langur tími líða áður
en nýr söguþráður tekur að sjást.
Rétt að fylgjast með
Það muna allir hvernig Cuomo ríkisstjóri var var-
inn í bak og fyrir eins og að það yrði örugglega
gert út í það óendanlega. En skyndilega var snúið
við blaðinu. „Staðan er töpuð. Hann er vinur okk-
ar,“ sagði Biden. „Mér þykir vænt um hann,“ sagði
Biden. „Út með hann,“ sagði Biden og hefur ekki
minnst á Cuomo síðan.
Biden er næstur á undan Cuomo í stafrófinu. Nú
er komið að honum. Upphaf söguþráðar mun auð-
vitað ganga út á þetta venjulega, að það sé sam-
særisrugl að eitthvað hafi verið að hjá Biden þar til
nú á haustmánuðum. Og það var einmitt þá sem
vönduðustu fréttahausar vestra tóku fyrstir að sjá
að hugsanlega væri Joe Biden ekki jafn ofsalega
sprækur og hann hefði verið algjörlega fram að
því.
Hefðu þessir fræknu fréttamenn ekki ákveðið að
taka alls ekki eftir fallinu óþægilega á flugvél-
artröppunum, þá hefðu þeir getað sagt núna sem
svo, að einmitt það fall, sem enginn gat séð, var
sjálft upphafið að því, að maður eins og Biden, sem
hefði þar á undan hæglega getað tekið þátt í 400
metra grindahlaupi á Ólympíuleikum og unnið, með
nánast engri hjálp frá Kamala Harris, væri ekki al-
veg samur og fyrr, eftir að hafa barist í hvirfilbyl
upp flugtröppur, sem óvænt hafði verið stillt upp á
víðavangi af hvítum óeirðarseggjum á vegum
Trump.
„Ég fékk fyrirmæli...“
Og það er fleira sem nú rekur á eftir. Joe Biden
missti það út úr sér á sjaldgæfum blaðamannafundi
eftir að hafa muldrað um hríð lítt skiljanlegt tal um
eitthvað allt annað, að honum hafi „verið gefin
fyrirmæli“ um að velja nöfn af lista sem honum var
fenginn um þá blaðamenn sem mættu spyrja hann
spurninga. Nýr búnaður á þeim „raritetum“ sem
fundir Bidens með blaðamönnum eru nú orðnir,
slekkur á míkrafónum þeirra og sýnir þá helst ekki
í mynd svo gapandi undrun þeirra sjáist ekki (und-
ir grímunni). Hróp þeirra og köll, sem brutust út
um það „hverjir það væru sem gæfu forseta
Bandaríkjanna fyrirmæli“ (fyrir utan talíbana)
hvorki sáust né heyrðust, þótt sögur væru sagðar
af þeim síðar.
Nú er fullyrt að á spjöldum forsetans hafi staðið
að hann ætti alls ekki að segja að hann hafi fengið
slík fyrirmæli, en þau fyrirmæli hafi verið svo flók-
in að eðlilegt hefði verið að hann hefði haldið að
það væru einmitt fyrirmælin, sem þannig hefðu
verið tvítekin.
En allt eru þetta aukaatriði. Öllu skiptir við-
urkenning þeirra, sem hvorki heyrðu, sáu eða
skildu neitt, allt til þeirrar erfiðu stundar þegar
„versti dagur Joe Bidens“ rann upp, að þeir geti
ekki lengur logið að sjálfum sér, og þar með illa að
öðrum. Þá er algjörlega ný staða runnin upp. Það,
sem veldur því að „versti dagur Bidens“ rann upp,
er þess eðlis, að þekktar líkur standa til þess að sá
dagur sem kemur þar á eftir og svo allir hinir, eins
lengi og almanakinu er flett, verði að meðaltali ein-
um degi verri en sá sem á undan var.
Þannig eru dagar taldir.
Morgunblaðið/Eggert
29.8. 2021 MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 17