Morgunblaðið - 29.09.2021, Side 17

MINNINGAR 17
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 29. SEPTEMBER 2021
✝
Ólína Sig-
urbjört Guð-
mundsdóttir fædd-
ist í Breiðavík í
Rauðasandshreppi
11. september
1941. Hún lést á
Landspítalanum 6.
september 2021.
Foreldrar Ólínu
voru hjónin Guð-
mundur Jóhann
Kristjánsson bóndi,
f. 2.5. 1907, d. 27.1. 1962 og Unn-
ur Erlendsdóttir húsmóðir f.
10.2. 1915, d. 18.5. 1998.
Systkini Ólínu eru: Berg-
þóra Kristbjörg, f. 4.5. 1936,
Erlendur, f. 23.2. 1939, d. 13.6.
1960, Egilína Kristjana Ólafía,
f. 18.3. 1945, Kristinn, f. 16.7.
1948, Gyða, f. 16.7. 1948.
Börn Ólínu eru: 1) Erlendur
Hilmar Geirdal, f. 24.10. 1963.
Eiginkona hans er Kolbrún
Matthíasdóttir, f. 11.11. 1966.
Dætur Erlendar og Kolbrúnar
eru: a) Sæunn Ósk, f. 9.3. 1986,
d. 14.5. 2021. b) Unnur Sif, f.
3.7. 1991, sambýlismaður
hennar er Eggert Reginn
Kjartansson, f. 15.5. 1991.
Dóttir Unnar og Eggerts er
Hrefna Kolbrún, f. 8.9. 2019. c)
Magnea Rún, f. 24.9. 1997.
Sambýlismaður hennar er
Ólínu, Örn Geirdal Gíslason, f.
30.9. 1940.
3) Halldóra Sæunn, f. 12.2.
1972. Faðir hennar er seinni
eiginmaður Ólínu, Sæmundur
Traustason, f. 7.12. 1924, d.
31.3. 1986. Sonur Halldóru er
Sæmundur Alexander Carde-
nas, f. 14.9. 2005, faðir hans er
Cesar Eduardo Cardenas, f.
24.6. 1984.
Ólína ólst frá 8 ára aldri upp
í Vatnsdal við Patreksfjörð. Fór
í Húsmæðraskólann á Laugum í
Þingeyjarsýslu en fluttist síðan
ásamt Erni eiginmanni sínum
og Erlendi syni þeirra til
Grímseyjar. Þau byggðu sér
þar hús að Eiðum og Guð-
mundur sonur þeirra fæddist
1965. Örn og Ólína skildu. 1968
fluttist hún í Grenivík og hóf
sambúð með Sæmundi Trausta-
syni. Þau eignuðust Halldóru
1972. Í Grenivík undi Ólína hag
sínum vel, þau höfðu kindur
sem hún hafði yndi af og Sæ-
mundur sótti sjó á trillu og
vann síðar við verkstjórn í fisk-
verkun. Sæmundur lést 1986 en
Ólína bjó áfram í Grenivík til
ársins 2000. Þá flutti hún að
Vestari-Hóli í Fljótum þar sem
hún réð sig sem ráðskona hjá
Sigmundi Jónssyni bónda. Eftir
að Sigmundur lést árið 2011
flutti Ólína til Siglufjarðar og
bjó þar á Skálarhlíð. 2016 flutt-
ist hún að Ási í Hveragerði þar
sem hún átti heima til æviloka.
Útför Ólínu fer fram í Digra-
neskirkju 29. september 2021
kl. 15.
Ólafur Örn Eyj-
ólfsson, f. 14.10.
1994. Sonur þeirra
er Óliver Örn, f.
9.8. 2020.
2) Guðmundur
Gísli Geirdal, f.
10.7. 1965. Börn
hans eru: a) Hjört-
ur Atli, f. 12.12.
1987. Móðir er
Bára Sævalds-
dóttir, f. 9.3. 1969.
Sonur Hjartar er Birkir Leó, f.
9.11. 2013, móðir er Elín
Pálmadóttir, f. 27.2. 1988.
Dóttir Hjartar og sambýlis-
konu hans Ásdísar Ólafsdóttur,
f. 3.9. 1989, er Emilía Björk, f.
17.2. 2020. Börn Guðmundar
og Lindu Jörundsdóttur, f. 9.8.
1967, eru: b) Axel Örn, f. 17.4.
1995, c) Bjarki Freyr, f. 5.2.
1999, d) Sandra Dís, f. 20.11.
2003. Dóttir Lindu og uppeld-
isdóttir Guðmundar er Helga
Kristín, f. 8.1. 1987. Börn
Helgu eru Róbert Aron, f.
26.12. 2007, faðir er Hafþór
Karlsson, f. 4.5. 1985. Rúnar
Emil, f. 3.10. 2010. Sæþór Ingi,
f. 14.9. 2012. Faðir Rúnars og
Sæþórs er Sigfús Atli Unn-
arsson, f. 5.3. 1978.
Faðir Erlendar og Guð-
mundar er fyrri eiginmaður
Elsku hjartans mamma mín
er dáin. Ég bara get ekki trúað
því, vil það ekki! Þú varst svo
hress. Síðast í júní varstu hjá
mér í heimsókn. Hlustandi á
Jim Reeves, Helga Björns, Pál
Rósinkranz, Ragga Bjarna og
svona mætti lengi telja. Ég spil-
aði af you-tube í sjónvarpið, það
þótti þér mjög skemmtilegt.
Þér þótti líka gaman að Sæ-
mundi Alexander, dóttursyni
þínum, spila við hann og svo-
leiðis. Síðan þegar ég var ekki
heima þá spilaði hann ýmislegt
fyrir þig í sjónvarpinu. Hann
fann ýmislegt á netinu sem þú
hafðir mjög gaman af, t.d. þætti
um Grímsey og Björgunaraf-
rekið við Látrabjarg. Þar var
afi Guðmundur, pabbi þinn,
mikið í mynd og hann var á
hlaupum eitthvað og þú sagðir
að svona væri Guðmundur bróð-
ir minn. Einnig sást mynd af
þér og mömmu þinni, ömmu, að
kveðja pabba þinn, lítið ljós-
hært sex ára stelpuskott. Þú
hafðir líka mjög gaman af
Chapo, hundinum okkar, og
gast endalaust kastað bolta til
hans. Hann á eftir að sakna
„ömmu“ og sviðanna sem þú
varst ónísk á handa honum. Þér
þótti mjög gott að borða og
helst svona íslenskan mat, t.d.
svið, rauðmaga, hval og fleira.
Ég man eftir að þú varst með
sérstaka „snarldiska“, þessa
brúnu hálfgegnsæju, þegar
pabbi var ekki heima til að vilja
sitt saltkjöt og siginn fisk. Þá
fengum við okkur „snarl“, steikt
brauð og svoleiðis. Man líka eft-
ir því að horfa á Nonna og
Manna í sjónvarpinu með þér.
Annars horfðir þú nú ekki mikið
á sjónvarp þegar ég var að alast
upp, alltaf í eldhúsinu að stúss-
ast eða uppi í fjárhúsum að
plokka.
Æi elsku mamma mín, ég
sakna þín svo ótrúlega mikið.
Ég vil bara fá þig hérna til mín,
sitja og prjóna tuskur. Spurðir
mig hvort ég prjónaði á meðan
ég horfði á sjónvarpið, ég sagði
nei. „Hað gerirðu eiginlega?“ Í
seinni tíð horfðir þú dálítið á
sjónvarp, t.d. þótti þér gaman
að Ljósmóðurinni, þessari stóru
sagðir þú (Miröndu), síðan var
það Landinn, en mest þótti þér
gaman að tónlist og síðan má
ekki gleyma Hljóðbókatækinu
þínu og Guðrúnu frá Lundi sem
þú gast hlustað á aftur og aftur
og aftur og aftur. Þegar ég var
lítil þótti þér ekki leiðinlegt að
snurfusa mig, hafa mig fína. Þú
keyptir mikið af fötum á mig úr
Quelle og einnig verslaðir þú
mikið í Ásbyrgi, sem var búð á
Akureyri. Varst oft að setja
rúllur í hárið mitt og laga það
til. Þær minna mig svo á þig
þessar greiður með prjóninum.
Á Þorláksmessu þegar ég var
lítil þá barstu mig alltaf inn í
rúm eftir baðið, ég mátti ekki
verða óhrein.
Þú sagðir mér oft frá því
þegar ég fæddist. Pabbi sendi
þig til Húsavíkur í desember
’71, ég fæddist í febrúar ’72. Þú
sagðir mér að þú hefðir verið að
borða hákarl og drekka kók.
Svo komum við heim til Gríms-
eyjar, en fljótlega eftir það
fórstu í land í einhvers konar
meðferð út af veikindum þínum.
Þú varst mikið veik þegar ég
var að alast upp.
Elsku mamma, hve mikið ég
á eftir að sakna þín er svo sárt.
Þú hringdir oft á dag í mig og
oft langar mig núna að hringja í
þig. Elsku mamma mín, þakka
þér fyrir allt og vonandi ertu
búin að hitta pabba. Við
sjáumst síðar.
Þín elskandi dóttir,
Halldóra Sæunn.
Elsku mamma mín hefur nú
kvatt okkur, nokkrum dögum
áður en hún hefði orðið áttræð.
Hún var frá Rauðasands-
hreppi og af Kollsvíkurætt og
minntist æskuslóðanna og fólks-
ins fyrir vestan ávallt með hlý-
hug. Fyrstu árin hennar var
fjölskyldan í Breiðavík en flutt-
ist svo í Vatnsdal við Patreks-
fjörð. Þau stunduðu búskap og
afi sótti einnig sjóinn. Átján ára
vann hún um tíma á Breiðavík-
urheimilinu, svo fór hún í hús-
mæðraskóla einn vetur og eina
síldarvertíð réð hún sig ásamt
Kiddu systur sinni í skipspláss,
sem fátítt var meðal stúlkna.
Þegar hún var nítján ára
varð hún og og fjölskyldan fyrir
miklu áfalli er bróðir hennar
Erlendur drukknaði 21 árs
ásamt Hilmari, ungum dreng
sem var hjá þeim í sveit. Afi var
þá orðinn veikur af krabba-
meininu sem tveimur árum síð-
ar dró hann til dauða og lát Er-
lendar varð til þess að þau urðu
að bregða búinu og flytjast á
brott úr Vatnsdal.
Frá mínum uppvexti í Gríms-
ey man ég hve ósérhlífin og
harðdugleg hún var og gekk til
útiverka jafnt sem heimilis-
starfa inni. Hún hafði mikið
yndi af kindunum, sérstaklega
við sauðburðinn á vorin en þeim
fylgdi líka mikil vinna árið um
kring. Hún fór líka stundum í
sjóróðra með Sæmundi fóstra
mínum og undir bjarg til lunda-
veiða. Mamma var mjög áhuga-
söm um matargerð og bakstur
og var sífellt að vinna að mat-
föngum. Vann úr kjötinu sem
kindurnar gáfu af sér, flakaði
fisk, sat og plokkaði lunda dög-
um saman og útbjó í reyk eða
frost, skar grásleppu til að
hengja upp og rauðmaga í reyk.
Oft var gestkvæmt í Grenivík
og hún sá til þess að alltaf var
nóg heimabakað og smurt með
kaffinu.
Mamma ól okkur krakkana
þannig upp að verk væru ekk-
ert sérstaklega kynjaskipt án
þess að hún nefndi það beint.
Lét okkur bræðurna t.d. vaska
upp, sópa gólf, ryksuga og
skúra sem drengjum var sums
staðar hlíft við á þeim tíma. Ég
áttaði mig á því löngu seinna að
jafnréttisuppeldi hennar mótaði
mín eigin viðhorf.
Eftir að mamma flutti í Fljót-
in átti hún góðan tíma þar í
sveitinni en þau voru með
fjárbúskap, hænur og hunda.
Hún var alltaf svo mikill dýra-
vinur og það var gaman að
heimsækja hana og sjá að henni
leið vel þar.
Mamma glímdi við erfitt
þunglyndi á köflum í lífi sínu. Á
árum áður var almennt lítill
skilningur á andlegum veikind-
um og hún hafði oft orð á því að
heldur vildi hún vera brotin á
útlimum en að þurfa að þjást af
sjúkdómi sem ekki sést á manni
utan frá. Síðustu áratugina var
hún þó að mestu laus við sjúk-
dóminn vegna betri lyfja.
Í fyrrasumar fórum við Hall-
dóra systir og Sæmundur Alex-
ander sonur hennar með
mömmu út í Grímsey þar sem
hún bjó í 36 ár en hafði ekki
heimsótt í 20 ár eða síðan hún
flutti þaðan. Henni þótti alltaf
mjög vænt um eyjuna og var
stolt af því að hafa átt þar
heima. Í heimsókn okkar fórum
við með henni um alla eyjuna,
heim að Grenivík, í kirkjugarð-
inn og kirkjuna fallegu. Hún
var himinlifandi með ferðina og
talaði oft um það síðan hve
gaman það hefði verið að kom-
ast þangað aftur. Þær dýrmætu
minningar bætast við allar hin-
ar um merkilega konu og elsku-
lega móður.
Erlendur Hilmar Geirdal.
Ólína Sigurbjört
Guðmundsdóttir
✝
Dýrley fæddist
í Reykjavík 25.
september 1936.
Hún lést á Háskóla-
sjúkrahúsi í Foss-
vogi 19. september
2021.
Foreldrar henn-
ar voru þau Sig-
urður Guðmunds-
son, f. 17. desember
1913, d. 20. mars
1980 og Lára Sæ-
mundsdóttir, f. 28. sept-
ember1913, d. 8. desember
2017. Fósturfaðir Dýrleyjar
var Gísli Oddsson, f. 5. sept-
ember 1912, d. 23. mars 1987.
Systkini sammæðra eru: Sæ-
mundur, látinn, Sigríður, Odd-
ur, Unnur og Gunnar. Systkini
samfeðra eru: Sigríður, Svan-
hildur, Valur, Rúnar, Guð-
mundur, Sigurjóna, Hildur og
Hörður.
Dýrley ólst upp í
Reykjavík. 18.
ágúst 1956 giftist
Dýrley Daníel Kr.
Kristinssyni, f. 8.
maí 1930, d. 2. jan-
úar 1995. For-
eldrar hans voru
Kristinn M. Þor-
kelsson, f. 17. ágúst
1904, d. 10. mars
1980, og Magða-
lena S. Sigurð-
ardóttir, f. 17. september 1911,
d. 10. nóvember 1985. Stjúpfað-
ir var Óskar Árnason, f. 24.
september 1906, d. 24. maí
1983.
Dýrley og Daníel eignuðust
sex börn: Magnús Karl, f. 31.
janúar 1956, giftur Ragnheiði
Jónsdóttir og eiga þau saman
sex börn og sjö barnabörn. Gísli
Dan, f. 23. nóveber 1957, d. 15.
desember 1979, á hann einn son
og eitt barnabarn. Sveinbjörn
R. Daníelsson, f. 20. október
1958, d. 1. febrúar 2014, eig-
inkona Anna Kathrina Næs og
eiga þau fjóra drengi og fjögur
barnabörn. Lára Dan Daníels-
dóttir, gift Sigurði Harðarsyni
og eiga þau fjórar dætur og 14
barnabörn. Þórey Daníels-
dóttir, 28. ágúst 1962, og eign-
aðist hún fjögur börn en eitt lést
í bernsku. Reynir Daníelsson, f.
12 apríl 1964, giftur Valgerði
Sveinsdóttur og eiga þau þrjú
börn og tvö barnabörn.
Dýrley vann lengi vel við
fiskvinnslu hjá Bæjarútgerð
Hafnarfjarðar en árið 1978 fór
hún yfir í Ísbjörninn sem síðar
varð HB Grandi þar sem hún
vann í fyrstu við gæðaeftirlit
eftir að hafa farið í Fiskvinnslu-
skólann. Síðar vann hún sem
verkstjóri og endaði starfsferil
sinn á skrifstofu HB Granda ár-
ið 2004.
Dýrley byggði sér bústaðinn
Laufás árið 1991 sem hún naut
vel í frítíma sínum.
Dýrley verður jarðsungin frá
Garðakirkju í dag, 29. sept-
ember 2021, kl. 13.
Til mömmu.
Elsku mamma.
Þú ólst mig upp með von í hjarta
mér til handa um framtíð bjarta.
Hamingjusöm ég á að vera
elskuleg móðir sem allt vill gera.
Með þessum orðum vil ég þakka þér
alla þá ást og umhyggju sem gafst þú
mér.
Ég elska þig mamma og mun ávallt
gera.
Það vil ég að þú vitir hvar sem ég
mun vera.
(KLS)
Elsku mamma, takk fyrir að
vera þú.
Þín dóttir,
Þórey Daníelsdóttir
Í hjarta mínu er lítið ljós,
sem logar svo skært og rótt.
Í gegnum torleiði tíma og rúms
það tindrar þar hverja nótt.
Það ljósið kveiktir þú, móðir mín,
af mildi, sem hljóðlát var.
Það hefur lifað í öll þessi ár,
þótt annað slokknaði þar.
Hér sit ég á afmælisdaginn
þinn og í stað þess að vera
skrifa á afmæliskortið skrifa ég
minningarorð til þín. Það er ljúf-
sárt, svo sárt að missa þig og
ljúft að minnast að þú varst
mamma mín 61 ár. Ég ætla ekki
að lofa þig og þín verk þó það
væri freistandi en ég læt aðra
um það. Þeir sem þekktu þig
vita hversu mikil hetja þú barð-
ist úr fátækt án þess að missa
fallega nærveru og karakter.
Ég vil bara minnast þín sem
mömmu minnar og góðrar vin-
konu, við vorum svo nánar og
deildum flestu ef ekki öllu sam-
an. Sem móðir stóðst þú ætíð
mér við hlið, leiðbeindir mér
þegar þannig stóð á, hafðir alltaf
tíma til að hlusta, spjalla og gefa
ráð, stundum var ég ekki sam-
mála en alltaf náðum við lend-
ingu. Þú varst stúlkunum mín-
um amman sem fylgdist með
öllu, mættir á skólaskemmtanir,
vannst grettukeppni, mættir á
keppnismótin, gafst þér tíma til
að bjóða í bíltúr eða ferð í bú-
staðinn þegar unglingsárin
skullu á og móðirin skildi ekkert
í þessum breytingum. Þú bara
varst svo góð að laga hlutina.
Hjartað þitt stóð alltaf opið fyrir
stelpunum mínum og svo þegar
barnabörnin komu slóst þú ekk-
ert af að fylgja þeim eftir í leik,
námi og íþróttum.
Ekki síður varstu mér góð
vinkona og ég þér, við gátum
spjallað endalaust um það sem
skipti máli og það sem skipti
akkúrat engu mál, þú fylgdist
vel með þjóðmálunum og var
fróðleiksfús. Við deildum leynd-
armálum saman, við gátum
endalaust hlegið og gantast,
svo áttum við sameiginlegt
áhugamál sem voru bókmennt-
ir. Vil lásum sömu bækurnar og
skeggræddum þær fram og til
baka, helst voru það ævisögur
Íslendinga sem voru á toppn-
um, en líka skáldsögur. Uppá-
haldsviðfangefnið okkar var
saga Jóns Arasonar biskups og
lá hún alltaf á náttborðinu þínu.
Tónlist elskuðum við báðar og
þá helst kántrí sem og aðra
tónlist og eftir að þú lést yf-
irbyggja svalirnar þá var ekk-
ert betra en að sitja þar og
hlusta á músík.
Þú elskaðir og varst elskuð.
Í fangi mínu lagðir þú af stað
í Sumarlandið, ég kúrði við hlið
þér og það var friðsæl stund.
Mér langaði ekki að sleppa hlýju
höndinni en þú varst tilbúin.
Ég elska þig mamma mín og í
hjarta mér geymi ég minningu
þína.
Góða nótt.
Og þó þú sért horfin héðan burt
og hönd þín sé dauðakyrr,
í ljósi þessu er líf þitt geymt,
— það logar þar eins og fyrr.
Í skini þess sífellt sé ég þig
þá sömu og þú forðum varst,
er eins og ljósið hvern lífsins kross
með ljúfu geði þú barst.
Af fátækt þinni þú gafst það glöð,
— þess geislar vermdu mig strax
og fátækt minni það litla ljós
mun lýsa til hinsta dags.
(Jóhannes úr Kötlum)
Þín dóttir,
Lára Dan Daníelsdóttir.
Minning um þig, elsku
mamma, tengdamamma, amma
og langamma, mun lifa. Okkur
langar að kveðja þig, elskuleg,
með þessum orðum í ljóði eftir
Gísla á Uppsölum:
Þegar raunir þjaka mig
þróttur andans dvínar
þegar ég á aðeins þig
einn með sorgir mínar.
Gef mér kærleik, gef mér trú,
gef mér skilning hér og nú.
Ljúfi drottinn lýstu mér,
svo lífsins veg ég finni
láttu ætíð ljós frá þér
ljóma í sálu minni.
Magnús Karl Daní-
elsson, Ragnheiður
Jónsdóttir, börn og
barnabörn.
Yndislega og hjartahlýja
tengdamóðir mín, Dýrley, hefur
kvatt þessa jarðvist og heldur á
vit nýrra ævintýra í Sumarland-
inu fagra.
Það var fyrir um fjörutíu ár-
um að leiðir okkar lágu saman
og ég fann strax að ég var vel-
komin á heimili hennar. Hún
tók mér opnum örmum og sam-
band okkar var alla tíð mjög
gott og hlýtt var á milli okkar.
Dýrley var einstaklega áhuga-
söm um börn okkar Reynis og
bar hag þeirra ávallt fyrir
brjósti. Hún fylgdist vel með
þeim alla tíð, vissi alltaf hvað
þau voru að fást við hverju sinni
og naut þess að vera í sam-
skiptum við þau.
Tengdamóðir mín hefur
seinni árin glímt við heilsubrest
en með mikilli þrautseigju náði
hún sér á strik inn á milli og átti
betri daga. Henni var umhugað
um að líta vel út og fór reglu-
lega í lagningu sem og hand- og
fótsnyrtingu.
Við áttum saman margar góð-
ar stundir síðustu tvö ár hennar
á Flatahrauninu, sérstaklega
eftir að svalalokun var sett upp.
Hún naut þess svo sannarlega
að sitja úti á svölum þegar vel
viðraði, fylgdist með fuglunum,
hlustaði á tónlist og naut um-
hverfisins. Hún var umvafin fal-
legum blómum og tíndi til aðra
fallega muni til að fegra í kring-
um sig. Tveir hitarar gerðu það
að verkum að hún gat notið
þessa í mun ríkara mæli. Á svöl-
unum endurupplifði hún sinn
besta tíma sem voru árin í sum-
arbústaðnum hennar. Laufás
var hennar sælureitur sem hún
lagði mikinn metnað í að koma
upp og var henni ávallt afar
hjartfólginn.
Þessar breytingar á svölunum
gerðu þess vegna svo ótrúlega
mikið fyrir hana. Þarna naut
hún sín í botn. Hún bauð aðstoð-
arfólki og gestum upp á gott
kaffi, konfektmola og gott spjall
á meðan heilsa hennar leyfði.
Ástkær tengdamóðir, ég mun
ávallt minnast þín með mikilli
hlýju og þakklæti fyrir allar
stundirnar sem við áttum sam-
an. Farðu í Guðs friði og megi
minning þín lifa með okkur alla
tíð.
Þín
Valgerður.
Dýrley
Sigurðardóttir
- Fleiri minningargreinar
um Dýrley Sigurð-
ardóttur bíða birtingar og
munu birtast í blaðinu næstu
daga.