Morgunblaðið - 18.10.2021, Síða 19

hennar nærri þér. Það lýsir svo
vel þínu fallega hjartalagi.
Allt frá óhörnuðum unglingsár-
um hef ég dáðst að gáfum þínum,
fegurð, umhyggjusemi og seiglu.
Ég og systir þín öpuðum allt eftir
þér; þín uppáhaldstónlist varð tón-
listin okkar, þínar uppáhaldskvik-
myndir urðu myndirnar okkar. Af
þér lærði ég ekki bara að mála mig
og pakka í tösku, heldur að það má
gera vel við sjálfa sig og njóta lífs-
ins til hins fyllsta. Þú bjóst yfir hár-
réttri blöndu af jafnaðargeði og
baráttuanda, hélst ró þinni í erf-
iðum aðstæðum en varst samt
langmesti naglinn á staðnum. Þú
hefur reynst mér alger fyrirmynd
og kennt mér svo margt. Fyrir
þetta allt verð ég ævinlega þakklát.
Það var yndislegt að ferðast
með þér. Þú varst alltaf með bók í
töskunni, kerti fyrir sumarbústað-
inn og skipulagið hundrað prósent
á hreinu. Svo leyndust oft franskir
ostar á góðum stað. Þú varst mikill
náttúruunnandi og ég minnist óf-
árra stunda sitjandi með þér ein-
hvers staðar úti í móa, þar sem við
vorum umvafðar mögnuðu sjónar-
spili íslenskrar náttúru, sem þú
þekktir svo vel. Þótt þú elskaðir
stundir í góðum félagsskap naustu
þess líka að vera ein heima með
góða bók, þá kveiktir þú á kertum
og helltir í gott vínsglas. Það var
yndislegt að koma í heimsókn til
þín, enda urðu matarboðin hjá ykk-
ur fjölskyldunni einn af örfáum
föstum punktum í Íslandsheim-
sóknum eftir að ég flutti út. Í þeim
áttum við margar ómetanlegar
stundir.
Þótt sársaukinn sé gríðarlegur
vegur þakklætið þyngra og minn-
ingarnar munu ylja mér um
ókomna tíð. Þú varst heimsins
besti ferðafélagi, ekki aðeins í þeim
ófáu ferðalögum sem við áttum
saman, heldur í gegnum lífið sjálft.
Hvíldu í friði elsku vinkona.
Ég þakka allt frá okkar fyrstu kynnum
það yrði margt, ef telja skyldi það.
Í lífsins bók það lifir samt í minnum
er letrað skýrt á eitthvert hennar blað.
Ég fann í þínu heita stóra hjarta,
þá helstu tryggð og vináttunnar ljós.
Er gerir jafnvel dimma vetur bjarta
úr dufti lætur spretta lífsins rós.
(Margrét Jónsdóttir)
Elsku Louis, Mía, Katla, Hanna,
Jói, Bergrós og Patrick, hugur
minn er hjá ykkur.
Fatou Ńdure Baboudóttir.
Í dag kveðjum við samstarfs-
félaga til margra ára. Helga Berg-
rós lést langt fyrir aldur fram eft-
ir snarpa baráttu við krabbamein.
Helga Bergrós var öflugur
starfsmaður og snerti á mörgum
þáttum hjá fyrirtækinu. Hún
byrjaði sem leiðsögumaður, aðal-
lega fyrir hvatahópa frá Frakk-
landi. Síðar tók við vinna í hvata-
ferðadeild Iceland Travel árið
2010 og frá haustinu 2014 í sölu-
deild.
Helga Bergrós var glæsileg,
hörkudugleg, jákvæð og leysti úr
hverju verkefni af samviskusemi
og nákvæmni. Hún hafði hrífandi
persónuleika að geyma, góða
nærveru, hlýju, hafði skemmti-
legan húmor og var umfram allt
mikill vinur vina sinna og félaga.
Helga var heimsborgari og naut
sín vel í alþjóðlegu umhverfi
ferðaþjónustunnar. Í ferðalögum
á vegum vinnunnar nutum við
gjarnan þekkingar hennar á mis-
munandi menningarheimum sem
og framúrskarandi tungumála-
kunnáttu.
Helga Bergrós skilur eftir sig
stórt skarð og verður hennar
sárt saknað.
Við sendum Louis, Míu Rós,
Kötlu og öðrum aðstandendum
okkar innilegustu samúðarkveðj-
ur.
“Fyrir hönd starfsmanna Ice-
land Travel:
Margrét Sigurjónsdóttir
Alda Björk Aðalsteinsdóttir
Jóhanna Dagbjört Gilsdorf
Þórdís Sverrisdóttir
Margrét Benediktsdóttir
Berglaug Skúladóttir
Árni Gunnarsson
MINNINGAR 19
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 18. OKTÓBER 2021
✝
Sævar Örn
Kristbjörnsson
fæddist í Reykja-
vík 21. maí 1939.
Hann lést á Land-
spítalanum Foss-
vogi 7. október
2021. Foreldrar
hans voru Krist-
björn Kristjánsson
járnsmiður í
Reykjavík, f. í
Bakkholti í Ölf-
ushreppi í Árnessýslu 28. apríl
1907, d. af slysförum 28. jan-
úar 1956, og Sigurlaug Sigfús-
dóttir, f. í Blöndudalshólum í
Blöndudal í Bólstaðarhlíð-
arhreppi í Austur-Húnavatns-
sýslu 5. ágúst 1908, d. 14. júní
1998. Systkini Sævars eru Sig-
urður Kristján, f. 12. janúar
1942, d. 25. júní 2006, Anna
Sævars og Ernu eru: 1) Krist-
björn f. 19. ágúst 1962, 2) Ari
f. 5. september 1965, sambýlis-
kona Gitte Drescher, f. 30.
mars 1962. Börn Ara eru
Grétar Karl og Erna ásamt
tveimur barnabarnabörnum, 3)
Sævar Örn, f. 19. desember
1971. Börn Sævars eru Sólon
Örn, Sölvi og Stígur, 4) Gylfi,
f. 26. maí 1974, eiginkona Haf-
dís Bridde, f. 10. október
1977. Börn Gylfa eru Róbert
Már, Anna Lára og Andrés
Þór.
Sævar ólst upp í Reykjavík.
Hann lauk miðskólaprófi frá
Gagnfræðaskólanum við
Hringbraut, fór upp frá því að
einbeita sér að húsasmíði og
útskrifast með sveinsbréfi 10.
júní 1960 og fékk meist-
arabréf í húsasmíði nokkrum
árum síðar. Mestum hluta
starfsævinnar varði Sævar hjá
Ístaki byggingarverktaka, allt
frá stofnun til starfsloka.
Útförin fer fram frá
Vídalínskirkju í Garðabæ í
dag, 18. október, kl. 15.
Þuríður, f. 28. júní
1945, maki Bragi
Skúlason, Steinar
Kristvin, f. 6. nóv-
ember 1946, d. 22.
mars 2019, maki
Elín Anna Antons-
dóttir, og hálf-
systir sammæðra
er Unnur Björk
Gísladóttir, f. 5.
september 1931, d.
27. ágúst 2017,
maki Magnús Magnússon, f.
29. ágúst 1915, d. 26. apríl
1974.
Sævar kvæntist haustið
1962 Ernu Aradóttur, f. 15.
ágúst 1941. Foreldrar hennar
eru Ari Björnsson, f. 16. maí
1916, d. 31. ágúst 1986, og
Sigríður Jónsdóttir, f. 5. mars
1915, d. 9. júní 1991. Synir
Lífshamingjan er gerð úr ör-
smáum brotum. Þar raðast sam-
an kærleiksverk eins og bros,
vinalegt tillit eða faðmlag.
Sævar kom inn í líf okkar með
blíðu brosi, vinalegu tilliti og
kærleiksríkum faðmlögum. Var
ekki endilega margmáll en hlust-
aði og sá með hjartanu og var
okkur fjölskyldunni mjög kær.
Við horfum um öxl af virðingu
og með þakklæti fyrir kærleiks-
ríkan og skemmtilegan tíma sem
við áttum saman á ættarmótum,
jólaboðum og golfmótum
Bræðraborgarfjölskyldunnar.
Móðir okkar heitin, Unnur,
minntis bróðir síns með þessu
ljóði sem lýsir Sævari svo vel.
„Einstakur er orð sem notað er þegar
lýsa á því sem engu öðru er líkt, faðm-
lagi eða sólarlagi eða manni sem veitir
ástúð með brosi eða vinsemd.
Einstakur lýsir fólki sem stjórnast af
rödd síns hjarta og hefur í huga hjörtu
annarra.
Einstakur á við þá sem eru dáðir og dýr-
mætir og hverra skarð verður aldrei
fyllt.
Einstakur er orð sem best lýsir þér.
(Terri Fernandez)
Við sendum ástkæru Ernu og
fjölskyldunni allri innilegar sam-
úðarkveðjur.
Megi Guð styrkja ykkur, sýna
ykkur liðsemd sína og láta sorg-
ina þverra.
Börn Unnar B. Gísladóttur:
Gunnar, Unnar Már, Sigfús,
Hreinn, Kristvina, Björgvin,
Sigurður, Magnea, makar og
afkomendur.
Ef við lítum yfir farinn veg
og finnum gamla slóð,
færast löngu liðnar stundir okkur nær.
Því að margar standa vörður þær,
sem einhver okkar hlóð,
upp um fjöll, þar sem vorvindurinn
hlær
(Har. Ól.)
Vinátta er ekki bara orð.
Vinátta er tilfinning, sem er ekki
áþreifanleg, en svo sterk, að ekkert
fær henni grandað.
Vinátta er trú og trygg, hún er
örugg og gefandi og eins og kær-
leikurinn fellur hún aldrei úr gildi.
Að eiga Sævar að vini var ómet-
anlegt. Hann var heill og sannur
vinur, hrósaði þegar honum fannst
við eiga og lét vita, ef honum fannst
miður. Ég kynntist honum og
Magnúsi Stephensen í Skátahreyf-
ingunni fyrir um 70 árum og þróuð-
ust þau góðu kynni í sanna vináttu.
Við kunnum að meta jákvæðan aga
og vandaða leiðsögn. Hver og einn
fékk að njóta sín. Sævar var Land-
nemi og var þar flokksforingi,
sveitarforingi og deildarforingi
þeirra. Einnig var hann um tíma í
stjórn Skátafélags Reykjavíkur.
Hann var vel liðinn og störf hans
voru farsæl. Við Magnús áttum það
til að vera fullákafir stundum og þá
stóð Sævar í rólegheitum sínum á
milli okkar, hló að okkur og náði
okkur niður á jörðina. Í kringum
okkur söfnuðust góðir félagar í
starfi og leik og eru samverustund-
irnar í Skátaheimilinu við Snorra-
braut og þá sérstaklega í setustof-
unni ógleymanlegar. Við vorum
aðilar að hinum árlegu, vinsælu
Skátaskemmtunum með leikþátt-
um, söngleikjum, gamanvísum ofl. í
nokkur ár og þar var Sævar einn
okkar fremsti leikari og söngvari,
var jafnvígur á bæði gaman og al-
vöru. Og skátamótin um allt land
skerptu vináttuböndin. Skátarnir
áttu hug okkar allan. Eiginkonur
okkar voru allar starfandi skátar.
Eftir því sem árin liðu þéttist
hópurinn og auk Ernu og Sævars,
Guðbjargar og Magnúsar, Sigur-
veigar og mín voru þau Helga og
Hilmar, Signý og Jón og Kristín og
William í hópnum. Við hittumst
reglulega, ferðuðumst um landið,
áttum ómetanlegar stundir saman.
Magnús, Guðbjörg og Kristín eru
látin og nú bætist Sævar við í þann
hóp og er þeirra allra sárt saknað,
en minningin lifir um góða félaga
og vini, já minningar, sem ylja okk-
ur, þegar við hittumst.
Við kveðjum kæran vin. Sævar
er farinn heim. Hann skilur eftir
sig tómarúm, sem erfitt verður að
fylla. Við Sigurveig og skátahópur-
inn allur vottar Ernu, sonum
þeirra og fjölskyldunni allri, dýpstu
samúð okkar.
Pálmar Ólason.
Þessar fáu línur eru minni 11
ára pjakks sem gengur inn um
dyrnar á gamla skátaheimilinu við
Snorrabraut fyrir 65 árum síðan og
skráir sig til þátttöku í skátastarf.
Á móti tekur ungur og hávaxinn
skátaforingi í Landnemadeild
Skátafélags Reykjavíkur, Sævar
Kristbjörnsson sem hér er kvadd-
ur. Ekki var kjarkurinn mikill hjá
þeim litla en nú, kominn á fullorð-
insár, er augnablikið mér enn þá
kristalstært í minni. Viðmót Sæv-
ars, hlýja hans og hvetjandi vinátta
þarna á viðkvæmri stundu, opnaði
sýn og gaf góð fyrirheit inn í fjör-
mikinn félagsskap og spennandi
heim. Okkur ungu skátunum
fannst alltaf að Sævari væri sér-
staklega annt um að við aðlöguð-
umst vel, værum góðir félagar og
nytum okkar í skátastarfinu og
þannig varð það. Sævar var fyrir-
myndin okkar allra. Hann starfaði
með Landnemum frá stofnun og
vann síðar að ýmsum verkefnum
innan skátahreyfingarinnar, sat
m.a. í stjórn Skátafélags Reykja-
víkur. Sævar hafði einkar gott lag á
félagslegu umhverfi sínu, lagði
áherslu á gagnkvæma virðingu og
vináttu. Þannig var það alla tíð,
alltaf áhugasamur um það hvernig
gengi í skátastarfinu, já og í lífinu
sjálfu. Hér eru þökkuð fyrstu
kynnin og samfylgdin öll.
Hluttekningarkveðja til Ernu
skátasystur og allrar fjölskyldunn-
ar.
Haukur Haraldsson.
Að fara í „heimilið“ var það kall-
að þegar við skátarnir töluðum um
að hittast í Skátaheimilinu við
Snorrabraut í Reykjavík þar sem
gleði unglingsáranna fékk að njóta
sín í húsi sem hélt utan um ung-
linga sem fundu sig í hinu líflega
skátastarfi. Nóg var rýmið í húsinu
og andinn var góður. Þarna kynnt-
umst við Sævar og í þessu um-
hverfi liggja rætur vináttu okkar
margra sem haldið hafa hópinn allt
fram á þennan dag. Við Sævar vor-
um Landnemar og störfuðum með
þeim og hann tók þar við ýmsum
foringjatignum. Auk hefðbundins
skátastarfs var mikið sungið og
leikið og tók Sævar þátt í því. Hafði
góða söngrödd og sýndi leikhæfi-
leika. Upp úr miðjum sjötta ára-
tugnum stofnuðum við nokkrir fé-
lagar skátaflokkinn „Jötna“ í
tengslum við skátaskálann Jötun-
heima á Hellisheiði því þangað lá
leiðin tíðum á þessum árum. Hefur
helmingur félaganna haldið góðum
tengslum allt til þessa dags.
Sævar var hávaxinn, sviphreinn
og grannur ungur maður þrátt fyr-
ir ómælda matarlyst sem marg-
sinnis kætti okkur félaga hans sem
áttu erfitt með að skilja hvernig á
því stæði að hann safnaði ekki hold-
um í samræmi við það sem hann lét
í sig. Hann lærði húsasmíði og fékk
meistararéttindi í faginu. Starfaði
lengi hjá Ístaki við virkjunarfram-
kvæmdir og var í verkefnum hér á
landi og erlendis, t.d. í Færeyjum
og Ísrael um nokkurra ára skeið.
Sævar var fróður og minnugur
enda vel lesinn í heimsbókmennt-
unum og vitnaði iðulega í þær og
Biblíuna.
Tryggðin við skátana hefur hald-
ist og hann verið iðinn við að mæta
á hin ýmsu stefnumót þar til að
hitta gamla vini og félaga og ber
þar hæst mánaðarlegan hitting yfir
vetrartímann sem kallast „Endur-
fundir skáta“ og eru haldnir í
Skátamiðstöðinni í Hraunbæ.
Sævar var listasmiður og lærði
útskurð og liggja mörg verk eftir
hann á því sviði þar sem hand-
bragðið er afar gott og fær að njóta
sín. Það var gott að leita til hans og
fá aðstoð þegar við blasti tréverk
sem maður réð ekki almennilega
við og málið leyst á fagmannlegan
hátt.
Frá starfslokum okkar beggja
eftir að farið var að hægja á hafa
leiðir okkar legið talsvert saman,
farið í golfferðir innan lands og ut-
an, sumarbústaðaferðir og berja-
ferðir með eiginkonum okkar,
Ernu og Helgu. Um tíma voru lista-
söfnin í Reykjavík og nágrenni
skoðuð og sl. vetur að hans frum-
kvæði þrátt fyrir versnandi heilsu-
far hans spiluðum við vikulega
Bridge með góðum vinum, Jóni og
William.
Við Helga þökkum tryggð og
vináttu og ánægjulegar samveru-
stundir um leið og við vottum Ernu
og fjölskyldu innilega samúð.
Hilmar Jónsson.
Við fyrrverandi samstarfsmenn
Sævars hjá Ístaki kveðjum nú góð-
an félaga og lærimeistara til
margra áratuga. Sævar var yfir-
verkstjóri í mörgum stórverkum og
slík verkefni eru alla jafnan krefj-
andi og þá var enginn betri en Sæv-
ar. Fagmennska hans kom ávallt í
ljós þegar á reyndi. Án þess að gera
upp á milli verkefna má sennilega
nefna uppsteypu og frágangsvinnu
Ráðhússins í Reykjavík sem verk-
efni þar sem hans starfskraftar og
reynsla nutu sín hvað best.
Haft var á orði hér innandyra í
mörg ár að Sævar hefði alið upp
alla verkstjóra og tæknimenn og
verkfræðinga fyrirtækisins og
þannig munum við sem störfuðum
með honum alltaf minnast hans.
Hann var alla tíð einn af þeim lyk-
ilmönnum sem byggðu upp Ístak
og gerðu það að því fyrirtæki sem
það er í dag.
Verkefnin voru víða innanlands,
þar má nefna virkjanir á Suður-
landi og Vestfjarðagöngin og einnig
starfaði Sævar að verkefnum á veg-
um fyrirtækisins í Færeyjum og
um tíma í Ísrael.
Við sendum samúðarkveðjur til
fjölskyldu Sævars.
Fv. samstarfmenn hjá Ístaki,
Gísli Hansen Guðmundsson
og Hermann Sigurðsson.
Sævar Örn
Kristbjörnsson
✝
Halldór Ólafur
Bergsson fædd-
ist í Reykjavík 20.
desember 1951.
Hann lést á líkn-
ardeild Landspít-
alans 8. október
2021.
Hann var sonur
hjónanna Bergs
Þorvaldssonar og
Ásdísar Sigurð-
ardóttur. Systkini
Halldórs eru Aðalheiður Dúfa, f.
1947, Esther Sjöfn, f. 1952,
Harpa, f. 1955, Bjarney, f. 1958,
og Sigrún, f. 1961. Halldór
kvæntist Lilju Stefaníu Mós-
esdóttur, f. 1951, fv. bankastarfs-
manni og stuðningsfulltrúa árið
1973 og börn þeirra eru Móses
Helgi, f. 1972, framhaldsskóla-
kennari og verkefnastjóri. Eig-
fossi hjá Eimskipafélaginu og síð-
an háseti hjá Tungufossi, var eitt
ár bifreiðastjóri fyrir vinnuflokk
hjá Pósti og síma, vagnstjóri hjá
SVR 1974-88, eftir það vann hann
sem bifreiðarstjóri hjá Hópferða-
miðstöðinni og fleiri fyrirtækjum
ásamt því að vera í eigin rekstri.
Halldór starfaði í skátahreyf-
ingunni á unglingsárunum og var
flokksstjóri í Birkibeinum, sat í
stjórn Sleipnis árin 1989-92.
Hann var eldheitur KR-ingur og
Liverpool-aðdáandi, vann að fé-
lagsmálum SVR meðal annars
var hann í skemmtinefndinni og
var plötusnúður á skemmtunum
þeirra.
Halldór var mikill tónlistar-
unnandi, hann kynnti sér allar
nýjungar og tölvur og tæki vöktu
áhuga hans, á síðustu árum naut
hann þess að vera í Ljósinu og
stundaði þar leirlist. Einnig var
hann ævintýragjarn og hafði
gaman af ferðalögum, bæði inn-
anlands og erlendis.
Útför Halldórs fer fram frá
Fella- og Hólakirkju í dag,
18.október 2021, klukkan 13.
inkona hans er
Borghildur Fjóla
Kristjánsdóttir, f.
1979, og eiga þau
börnin Mána Snæ,
Alex Una, Margréti
Sól, Evu Þórdísi,
Mikael Maron og
Viktoríu Ýr. Ester
Rut Lathrop, f.
1975, sjúkraliði.
Eiginmaður hennar
er Ryan Lathrop, f.
1967, og eiga þau börnin Chri-
stopher Ryan, Söru Nichole og
Rachel Lilju. Ólöf Sif, f. 1987,
sjúkraliði. Unnusti hennar er
Bjarki Gannt Joensen, f. 1982,
börn þeirra eru Sebastían Gannt
og Óðinn Gannt.
Halldór fór 15 ára til sjós, var
messadrengur hjá Óðni í nokkur
ár, var messadrengur hjá Goða-
Það er alltaf ákveðin sorg sem
fylgir því að fá veikinda eða and-
látsfregn náins ættingja og vinar
og það var sárt að fá þá fregn að
þú kæri frændi, nafni og vinur
ættir eftir skamma dvöl í þessu lífi.
En um leið var viss léttir sú
vitneskja að kvölum þínum færi að
linna.
Um hugann flæða minningar
frá fyrri tíð, heimsóknir þínar
vestur á Barðaströnd að Holti og
eins þegar við vorum saman á sól-
ríkum sumardögum í Gröf, í hey-
skap hjá Valda og Lóu ömmu. Þú
alltaf með bros á vör og létta lund.
Seinna lágu leiðir okkar saman í
rútuakstrinum og alltaf var létta
lundin og brosið þitt bjarta það
sem upp úr stóð, ævinlega hrókur
alls fagnaðar.
Lífsgleði þín, jákvæðni og bar-
áttuvilji kom vel í ljós í fyrrasumar
er þið Lilja komuð vestur á Patró
og við fórum yfir á Rauðasand, að
Gröf, og þú náðir að safna mynd-
um með drónanum þínum. Sú
minning er mér ljóslifandi og færir
mér sönnun þess að með létta lund
og jákvæðni í farteskinu kemst
maður ansi langt enda sagðir þú
oft að upphafsstafirnir í nöfnum
þínum, HÓB, stæðu fyrir „hob =
von“.
Um leið og ég óska þér góðrar
ferðar í sumarlandið vil ég votta
Lilju þinni og allri fjölskyldunni
mína innilegustu samúð.
Ég leit eina lilju í holti,
hún lifði hjá steinum á mel.
Svo blíð og svo björt og svo auðmjúk
en blettinn sinn prýddi hún vel.
(Sálmur 917/ÞG þýddi)
Góða ferð kæri frændi, nafni og
vinur.
Halldór Ólafur Holt.
Halldór Ólafur
Bergsson
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
KRISTBJÖRG INGA MAGNÚSDÓTTIR,
lést í faðmi ástvina sinna á
Droplaugarstöðum 4. október.
Jarðsungið verður frá Grafarvogskirkju
fimmtudaginn 21. október klukkan 11. Streymi er á slóðinni:
https://www.skjaskot.is/kristbjorg
Laufey M. Jóhannesdóttir
Guðmann S. Jóhannesson Rósa F. Friðriksdóttir
Birgir S. Jóhannesson Anna M. Bragadóttir
Rósa Jóhannesdóttir
Hulda B. Jóhannesdóttir