Morgunblaðið - 27.10.2021, Síða 17

MINNINGAR 17
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 27. OKTÓBER 2021
✝
Björgvin Þor-
steinsson
fæddist á Ak-
ureyri 27. apríl
1953. Hann lést á
líknardeild Land-
spítalans 14. októ-
ber 2021. Björgvin
var sonur hjón-
anna Þorsteins
Magnússonar vél-
stjóra, f. 1919, d.
1992, og Önnu
Rósamundu Jóhannsdóttur
húsfreyju, f. 1920, d. 2011.
Systkin Björgvins eru: Arnþór
Magnús, f. 1942; Sigurlína, f.
1946, d. 2018; Jóhanna Sigrún,
f. 1948; Viðar, f. 1950; og
Gunnar, f. 1961. Einnig ólst
upp á heimilinu sonur Sig-
urlínu, Björn Axelsson, f.
1968.
Fyrri eiginkona Björgvins
var Herdís Snæbjörnsdóttir,
dóttir þeirra er Steina Rósa, f.
6.11. 1976. Börn hennar eru:
a) Sindri Þór, giftur Önnu
Margréti Ingólfsdóttur, þau
eiga þrjú börn, b) Kolbrá Sól,
c) Styrmir Jökull og d) Katla
Nótt.
Eftirlifandi eiginkona
Björgvins er Jóna Dóra Krist-
insdóttir, f. 25.9. 1954, ljós-
móðir og hjúkrunarfræðingur.
Draupni lögmannsþjónustu.
Björgvin sat í stjórn Golf-
klúbbs Akureyrar 1967-1969
og í stjórn Bridgesambands Ís-
lands 1987-1992, í stjórn Lög-
mannafélags Íslands 1985-1987
og í stjórn Golfsambands Ís-
lands 1998-2002. Þá átti hann
sæti í áfrýjunardómstól ÍSÍ
undanfarna tvo áratugi.
Björgvin varð sex sinnum
Íslandsmeistari í golfi á ár-
unum 1971 til 1977 en hann
keppti 56 sinnum á Íslands-
mótinu, síðast í sumar á Jað-
arsvellinum á Akureyri. 2017
varð Björgvin Íslandsmeistari
í flokki kylfinga 35 ára og
eldri og þá varð hann Íslands-
meistari í flokki kylfinga 65
ára og eldri tvö ár í röð, nú
seinast í Vestmannaeyjum í
sumar. Auk Íslandsmeistara-
titlanna varð hann níu sinnum
meistari Golfklúbbs Akureyr-
ar, Golfklúbbs Reykjavíkur
tvisvar og Golfklúbbs Hafnar í
Hornafirði einu sinni. Hann
fór 11 sinnum holu í höggi á
ferlinum. Björgvin var sæmd-
ur gullmerki GSÍ 2003. Hann
var sæmdur heiðurskrossi ÍSÍ
á ársþingi Íþrótta- og ólympíu-
sambands Íslands nú í október.
Útför Björgvins fer fram
frá Grafarvogskirkju í dag,
27. október 2021, og hefst at-
höfnin klukkan 15. Streymt
verður frá athöfninni á slóð-
inni:
https://sonik.is/bjorgvin
Hlekk á streymi má finna á:
https://www.mbl.is/andlat
Hún er dóttir
hjónanna Kristins
Pálssonar útgerð-
armanns, f. 1926,
d. 2000, og Þóru
Magnúsdóttur
hjúkrunarfræð-
ings, f. 1930, þau
eru frá
Vestmannaeyjum.
Björgvin og Jóna
Dóra gengu í
hjónaband 19.6.
1999 eftir 10 ára sambúð. Son-
ur Jónu Dóru og stjúpsonur
Björgvins er Kristinn Geir, f.
20.5. 1980. Kona hans er
Sylvía Rún Ellertsdóttir, f.
1984, börn þeirra eru: a) Ell-
ert Úlfur, b) Emil Huginn, c)
Urður Eldey og d) Agla Eilíf.
Björgvin ólst upp á Akur-
eyri, lauk stúdentsprófi frá
Menntaskólanum á Akureyri
1973 og lögfræðiprófi frá Há-
skóla Íslands 1980. Hann fékk
réttindi sem héraðsdómslög-
maður árið 1982 og sem
hæstaréttarlögmaður 1986.
Björgvin starfaði sem full-
trúi sýslumannsins í Austur-
Skaftafellssýslu 1980-1981 og
fulltrúi á lögmannsstofu Gylfa
og Svölu Thorlacius 1981-
1983. Frá 1982 starfaði Björg-
vin sjálfstætt, síðast hjá
Árið er 1989 og inn í líf okk-
ar mömmu kemur þú, hávaxinn
rólyndismaður, ekki svo fram-
færinn en með afar notalega
nærveru frá fyrstu stundu. Mig
minnir að okkar fyrsta samtal
hafi verið frekar einfalt, báðir
sögðum við hæ og síðan sá
mamma um að fylla upp í þögn-
ina. Það leið ekki á löngu áður
en þú varst fluttur inn til okkar
á Bragagötuna og hægt og ró-
lega fékk ég að kynnast þér og
þú mér. Kannski var það ekki
svo hægt og rólega sem þú
fékkst að kynnast mér, enda
var ég níu ára gamall orkubolti.
Þegar við fórum saman til
Flórída í fyrsta skipti af mörg-
um var ég rétt að verða 11 ára
og hafði farið í passamyndatöku
með mömmu. Þegar við komum
til baka og sýndum þér mynd-
ina þá sagðir þú: „Þetta er ekki
þú, þessi krakki er með lokaðan
munninn.“ Akkúrat þetta var
húmorinn þinn alla tíð, bein-
skeyttur og fyndinn, aldrei
neinar langlokur.
Við þrjú fluttum saman í
Grafarvoginn 1991 og Hest-
hamrana kalla ég æskuheimilið
mitt. Þú kenndir mér að chippa
á teppinu áður en allt var park-
etlagt, láta boltann rúlla rólega
að skápnum og hann átti helst
ekki að fara í hann og koma til
baka. Þetta gerðum við að sjálf-
sögðu þegar mamma var ekki
heima.
Svo kom að því að ég flutti
að heiman, „þótt fyrr hefði nú
verið“ sagðir þú og hlóst. Á
tímabili varstu farinn að kalla
mig vatnspung með þínum hár-
beitta húmor, þá var ég barn-
laus og einhleypur á besta aldri
eins og þeir segja. Það breytt-
ist frekar fljótlega þegar ég
kynntist Sylvíu, fjögur urðu
börnin, ekki svo slæmt. Þegar
þú hittir Sylvíu í fyrsta skipti
þá buðum við ykkur mömmu í
vöfflukaffi í Stigahlíðina. Þú
sagðir lítið yfir vöfflukaffinu,
hlustaðir á Sylvíu, mig og
mömmu spjalla. Á þessum tíma
var Sylvía að vinna á sambýli í
Garðabæ og þegar þið kvödduð
þá sagðir þú: „Takk fyrir mig.
Og Sylvía. Mikið er ég feginn
að einhver með reynslu af sam-
býlum taki við honum Kristni
okkar.“
Þú barðist hetjulega í sex og
hálft ár við grimman andstæð-
ing. Þú tæklaðir þín veikindi
með æðruleysi, viljastyrk og
húmor. Ást þín á golfinu hjálp-
aði í veikindunum og iðulega
var fyrsta spurningin þín til
lækna eftir fjölmargar meðferð-
ir og aðgerðir: „Hvenær get ég
spilað aftur golf?“
Samband þitt við afabörnin
var einstakt. Þú varst frábær
afi og skilur eftir þig tómarúm
hjá þeim og okkur sem við
munum fylla upp í með minn-
ingum af þér. Við elskum þig
og söknum þín. Og næst þegar
ég er á vellinum og á gott högg
þá mun ég sakna þess að heyra
í þér fyrir aftan mig: „Hvurn
andskotann gerðir þú vitlaust
núna?“
Þín alltaf,
Kristinn Geir, Sylvía
Rún, Ellert Úlfur, Emil
Huginn, Urður Eldey
og Agla Eílíf.
Frá upphafi starfsferils okk-
ar höfum við verið þeirrar gæfu
aðnjótandi að njóta leiðsagnar,
þekkingar og ómetanlegs
stuðnings Björgvins Þorsteins-
sonar. Í fyrstu var tilfinningin
sú að hann tæki manni með
ákveðnum fyrirvara og svaraði
manni helst með einsatkvæð-
isorðum, já eða nei. Eftir því
sem tíminn leið fjölgaði orð-
unum og atkvæðum þeirra og
maður áttaði sig sífellt betur á
því hvað Björgvin var skarp-
greindur, með ótrúlegt minni,
fljótur til svars og með ein-
stakan húmor. Yfir honum var
ávallt mikil ró og hann lét ann-
ríki í störfum aldrei leiða til
þess að maður gæti ekki leitað
til hans og fengið góðar ráð-
leggingar. Þakklæti er okkur
efst í huga fyrir einstakan læri-
föður.
Þrátt fyrir miklar annir í lög-
mennsku gaf Björgvin sér alltaf
tíma til að sinna fjölskyldu, vin-
um og áhugamálum samhliða
störfum sínum. Þetta breyttist
ekkert þegar hann fékk það
viðbótarverkefni í fangið að
glíma við erfið veikindi. Hann
bar sig aldrei illa vegna veik-
indanna og sýndi ótrúlegan
baráttuhug og jafnaðargeð þeg-
ar á móti blés. Viðmót Björg-
vins til lífsins og jafnvægis í
leik og starfi er nokkuð sem við
munum eftir fremsta megni
reyna að tileinka okkur. Hans
verður afskaplega sárt saknað
en það er huggun harmi gegn
að vita til þess að við getum ylj-
að okkur við ótal minningar um
Björgvin, bæði sem samstarfs-
félaga og góðan vin.
Elsku Jóna Dóra og fjöl-
skylda, við vottum ykkur okkar
dýpstu samúð.
Gestur og Helga.
Sagt hefur verið að það sé
ekki endilega fjöldi stunda sem
maður eyðir með annarri mann-
eskju sem skiptir mestu máli,
heldur hitt, hversu mikil áhrif
samveran hafði á manns líf.
Sem dæmi: góður kennari get-
ur varið tiltölulega stuttum
tíma með nemendum sínum en
samt haft umtalsverð áhrif á líf
þeirra. Þegar ég horfi til baka
eyddi ég stuttum tíma með
Björgvini Þorsteinssyni hæsta-
réttarlögmanni en samt upplifi
ég það svo að fáir hafi kennt
mér jafn mikið á jafn stuttum
tíma.
Ég var enn í menntaskóla
þegar ég hlýddi í fyrsta skipti á
Björgvin halda málflutnings-
ræðu fyrir dómi. Mér er það
enn minnisstætt hversu mál-
flutningur hans var hnitmiðað-
ur og fluttur af virðingu gagn-
vart dómnum og lögmanni
gagnaðila. Nokkrum árum síðar
fékk ég, laganeminn, að vinna
fyrir Björgvin í sumarstarfi.
Strax frá fyrsta degi voru verk-
efnin á lögmannsstofunni á
Tjarnargötu fjölbreytt og
margslungin. Sama hvað gekk á
hélt Björgvin alltaf ró sinni.
Hvert verkefni var krufið lið
fyrir lið – rök skyldu ráða en
ekki tilfinningar. Við alla
skjalagerð kom framúrskarandi
færni Björgvins í íslensku að
góðum notum. Málalengingar
og óþarfa flækjur fengu ekki
rými þar eð öll textagerð skyldi
vera markviss. Nákvæmni
Björgvins við að leysa úr
vandasömum réttarfarsatriðum
var einnig til fyrirmyndar. Þeg-
ar sigur vannst í réttarsalnum
eða leita þurfti andagiftar í
skrifum voru veglegir vindlar
dregnir upp og þeirra notið
með hægðinni sem oft ein-
kenndi Björgvin.
Björgvin var um sumt dulur
maður. Eitt var þó alltaf ljóst.
Á sumrin var spilað golf og það
ekki lítið! Hinn sexfaldi Ís-
landsmeistari í höggleik glataði
aldrei ástríðu sinni fyrir þessu
vinsæla sporti. Man alltaf eftir
einum áhugaverðum punkti
sem Björgvin kom með en hann
taldi sig vera heppinn að hafa
fengið bakteríuna ungur þar eð
þá réði hann betur við hversu
mikill tími færi í golfið á meðan
sumir kollegar í lögmannastétt-
inni, sem fengið hefðu bakter-
íuna á miðjum aldri, gætu alveg
farið yfir strikið og nánast hætt
að vinna!
Eftir að sumarvinnu minni
fyrir Björgvin lauk hittumst við
einstöku sinnum og aldrei varð
maður fátækari að eiga í sam-
skiptum við hann. Yfirsýn hans
yfir málefni líðandi stundar og
skarpskyggni var alltaf til stað-
ar. Skarð er fyrir skildi að hann
skuli vera fallinn frá. Ég kveð
hann með virðingu og sendi
nánustu aðstandendum hans
samúðarkveðjur.
Helgi Áss Grétarsson.
Björgvin var sterkur og heill
persónuleiki, lét ekki mikið á
sér bera og var aldrei með
neina sýndarmennsku. Hann
talaði opinskátt um hlutina,
kom sínum skoðunum á fram-
færi á sinn einstaka rólega og
yfirvegaða máta. Hann hafði
mikla og góða tilfinningu fyrir
íslensku máli og það nýttist
honum vel í lögfræðinni og sínu
daglega lífi. Það var alltaf gott
að leita til hans enda voru eng-
ar málalengingar í boði og svör-
in skýr og skynsöm. Hann hafði
djúpa réttlætiskennd sem skjól-
stæðingar hans, í heimi lög-
fræðinnar, höfðu alltaf aðgang
að. Þrátt fyrir rólegheitin og
yfirvegunina þá leyndist undir
niðri mikill húmoristi sem hafði
ávallt beinskeytt tilsvör á gam-
ansaman máta til reiðu ef svo
bar undir. Þar kom hin íslenska
málkunnátta hans svo berlega í
ljós.
Matarsmekkur Björgvins var
skemmtilegur og fullkomlega af
gamla skólanum. Gellur og
nætursaltaður þorskur með
hamsatólg trónaði ofarlega á
listanum. Hann var ekkert að
eltast við nýjabrumið í elda-
mennsku og maður gat stólað á
að fá góðan, hefðbundinn ís-
lenskan mat. Matarblandan
reyndist þó fullkomin fyrir alla
við matarborðið þar sem Jóna
Dóra kom sínum einstöku rétt-
um að. Þarna var samvinna
hjónanna frábær eins og úti á
golfvellinum, þar sem þau áttu
sínar bestu stundir.
Það var gaman að ná að spila
með honum einn golfhring í
sumar en því miður reyndist
hann sá síðasti. Þar sýndi hann
hversu megnugur hann var
þrátt fyrir mikil veikindi. Ein-
beitingin og keppnisskapið var
svo mikið að hann lét enga lík-
amlega verki hindra sig í að ná
sem bestu skori. Á einni 5 par
holunni tók hann upp driverinn
til að slá annað höggið. Ég ætl-
aði að fara að benda honum á
að hann væri með ranga kylfu,
en áttaði mig fljótlega á því að
hann var algjörlega búinn að
leggja upp holuna. Hann ætlaði
sér að reyna að ná inn á flöt í
öðru höggi og eiga þannig
möguleika á erni eða jafnvel al-
batros. Þvílíkur meistari hér á
ferð.
Björgvin barðist af fullum
krafti við veikindi sín til fjölda
ára og þar sá maður vel hversu
hinir einstöku hæfileikar hans á
golfvellinum hjálpuðu til. Hið
sterka hjarta hans ásamt ein-
beitingunni og seiglunni til að
vinna leikinn gerði honum kleift
að halda áfram í íþróttinni sem
hann elskaði svo heitt. Síðasta
holan hefur verið leikin og eftir
sitja minningar um einstakan
mann á sínu sviði sem ávallt
bar umhyggju fyrir fólkinu í
kringum sig. Hans verður sárt
saknað og söknuður Jónu Dóru
er mestur enda var þeirra vin-
skapur og ást sterk alla tíð.
Þau voru alltaf saman í golfinu
hvort sem hún var að draga
fyrir hann í keppnismótum eða
þau að spila hvort við annað
eða saman í liði. Jafnframt
voru þau saman í hótelrekstri
og eigum við margar góðar
minningar með þeim frá
skemmtilegum heimsóknum að
Núpum og á Akureyri.
Við söknum Björgvins en
um leið finnum við fyrir djúpu
þakklæti fyrir allar þær góðu
stundir sem við áttum með
honum.
Elsku Jóna Dóra, Kristinn
Geir, Steina og fjölskyldur,
okkar dýpstu samúðarkveðjur
og megi Guð styrkja ykkur í
sorginni.
Birkir og Ragnhildur
(Ragga).
Björgvin var nokkrum árum
yngri en ég. Ég kynntist hon-
um við kennslu í lagadeild Há-
skóla Íslands, þar sem hann
var nemandi minn. Kunnings-
skapurinn þróaðist upp í vin-
áttu eftir að hann útskrifaðist.
Hann var stálgreindur og
heiðarlegur í nálgun sinni að
hinum lögfræðilegu viðfangs-
efnum. Við urðum skoðana-
bræður um aðferðafræðina
sem beita mætti. Ævistarf
hans þróaðist upp í að verja
réttindi þeirra sem sótt var að.
Hann byggði varnir sínar á
gildum réttarheimildum og
sjónarmiðum um réttaröryggi
sem heyra þeim til. Hann
keypti aldrei kenningar um að
dómstólar hefðu heimildir til
að setja nýjar lagareglur.
Beita bæri gildandi réttar-
heimildum sem túlka bæri á
hlutlægan hátt, þar sem allir
skyldu sitja við sama borð.
Með öðrum orðum var hann
góður lögmaður. Hann átti
sæti í stjórn Lögmannafélags-
ins síðasta árið sem ég var þar
formaður 1985-1986. Með hon-
um var gott að vinna.
Svo spiluðum við bridge
saman um alllangt árabil.
Sumir segja að sambandi milli
spilafélaga verði helst jafnað
til sambands milli hjóna. Ekki
skrifa ég upp á þá kenningu án
fyrirvara, en víst er samt að
þetta getur verið viðkvæmt
samband, sérstaklega þegar
spilamennskan gengur ekki of
vel. Við félagarnir komumst
samt nokkuð vel frá samneyti
okkar og náðum stundum vel
viðunandi árangri í brids-
keppnum. Spilamennskan
þjónaði vel þeim tilgangi okkar
beggja að hvílast frá lögfræði-
staglinu og endurnýja kraft-
ana.
Þekktastur er Björgvin
samt fyrir afburða hæfni sína í
golfi. Ferill hans á því sviði er
margrómaður og hef ég því
einu við að bæta að það var sér-
stakur sómi fyrir mig, golf-
skussann, að fá að spila með
þessum meistara. Það var líka
lærdómsríkt að fylgjast með
því hvernig hann bar sig að í
golfinu. Hann spilaði með okk-
ur piltunum í vikulegum tímum
sem við settum upp. Og hann
sló auðvitað öllum við, allt fram
undir haust á þessu sumri.
En umfram allt var Björgvin
góður vinur. Að leiðarlokum
færi ég honum þakkir mínar
fyrir vináttuna sem stóð óskert
um áratuga skeið.
Jónu Dóru og ástvinum öll-
um sendum við Kristín sam-
úðarkveðjur um leið og við
gleðjumst með þeim yfir því að
hafa notið návistar og ástar
þessa góða drengs.
Jón Steinar Gunnlaugsson.
Ég vil minnast vinar míns
Björgvins Þorsteinssonar í fá-
einum orðum. Við kynntumst í
öðru lífi hvar ég vann í banka,
en hann var að vasast í fiskeldi
í Dýrafirði. Þá var þröngt um
fyrirgreiðslu til minni fyrir-
tækja fljótlega eftir hrun en
allt leystist þetta, ekki síst fyrir
rósemd og húmor Björgvins.
Frá fyrsta degi var mér ljóst að
leifturgreind og kankvísi hans
myndi auðvelda mjög þau verk-
efni sem við áttum fram undan
þá og síðar komu á daginn. Við
háðum nokkra hildi í réttarsöl-
um í öðrum hlutverkum, þar
sem léttleikinn auðveldaði mjög
þau þungu mál sem við þá tók-
umst á við. Veikindi Björgvins
ágerðust nokkuð fljótt, en síð-
ustu ár var honum ljóst hvert
stefndi þótt aldrei glataði hann
húmornum. Fyrir skemmstu
hringdi Björgvin í mig snemma
morguns til að afla tíðinda. Ég
bar mig hálf-aumlega (svona
eins og bara karlmenn bera sig
í veikindum) því ég hefði verið í
bólusetningu deginum áður.
Björgvin hváði góðlátlega
hverslags ræfildómur þetta eig-
inlega væri. Ég hresstist undir
eins og minntist ekki framar á
lumbru. Ég er þakklátur fyrir
að hafa kynnst Björgvini og
notið vináttu, leiðsagnar og
hjálpar hans í erfiðum málum
sem og léttari verkefnum.
Genginn er drengur góður. Ég
votta Jónu Dóru og aðstand-
endum öllum samúð mína á
þessum vegamótum. Hvíl í friði
kæri vinur.
Þorvaldur Lúðvík
Sigurjónsson.
Björgvin
Þorsteinsson
Elskulegur faðir minn, afi og langafi,
JÓN VALGEIR STEFÁNSSON,
lést á heimili sínu í Kaupmannahöfn 21.
október.
Útförin verður auglýst síðar.
Valborg Valgeirsdóttir
Orri Dór Guðnason
Ívar Dór, Silja Sól, Darri Dór og Eik Embla
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, systir
og amma,
GRETHE WIBEKE IVERSEN,
lést á heimili sínu, Njarðarvöllum 6,
Reykjanesbæ, miðvikudaginn 20. október.
Útför hennar fer fram frá Keflavíkurkirkju
föstudaginn 29. október klukkan 12. Blóm og kransar
afþakkaðir, þeim er vilja minnast hennar er bent á minningarsjóð
Ölla, kt. 461113-1090, banki 0322-26-021585.
Guðjón Skúlason Ólöf Einarsdóttir
Skúli Skúlason Guðríður Hallgrímsdóttir
Arne Petter og Berit
Guðjón Trausti, Hilmir Gauti, Gréta Björg,
Gígja og Eva Björg