Lindin - 02.08.1950, Blaðsíða 5

" 5 • 86
á heimilin, sem við áttum að búa á. Eftir það fór hver heim tii sín
þar sem okkar beiö ljúffengur og vel út látinn morgunverður, sem
hér heima munai vera kallaður kvöldverður, þó hann væri borðaður um
hádegisveróarleytið eða kl. hálf eitt. Eind og þessi fyrsti máls-
verður V3r, voru allir hinir, og virtist eins og allt væri gert til
að gera okkur fimm kílóum þyngri en við vorum. En það verð ég að
segja, að heldur fannst mér undarlegt að borða kvöldmatinn um há-
degið og hádegismatinn á kvöldin, en svona er sinn sióurinn í hverju

landi og ekki má maður láta slíkt á sig fá.
Eitt af því, sem valdiö hafði okkur einna mestum áhyggjum, var,
hvernig við ættum að haga okkur vio matborðiö og hvað við ættum að
segja og gera í hinum ýmsu tilfellum. Okkur hafði komið saman um,
að bezt væri að vera bara nógu kaldur og láta ekkert koma sér á
óvart, því að væri maður sífelit að hugsa um, hvað maður ætti að
segja eða gera, gerði maöur eintóma vitleysu og yrói sér til stór-
skammar. Polli, sem lifði í fyllsta máta eftir þessari reglu, fékk
ljúffenga svínasteik fyrsta daginn. Það átti aldeilis aö sýna honum
að hann ætti ekki að svelta. En strákurinn er matvanaur, eins og
þið munuð efalaust vita og sjá á honúm og hataði svínasteik eins og
pestina. Hann gat ekki hugsað sér að láta hana inn fyrir sínar
varir. En nú var bara vandinn að gera frúnni það skiljanlegt, án
þess að móðga hana. Hann mundi eftir því, að sr. Friðrik hafði
eitthvað verið að tala um "svinemad" kvöldið áöur en við lögðum af
stað. Já, nú mundi hann það, og þegar frúin rétti honum fatið með
þessum ljúffenga rétti á, brosti út undir eyru og sagöi: "Versgod,
min lille- ven", hristi Polli höfuðið og sagði grafalvarlegur: "Jeg
spiser ikke svinemad". ósagt skal um það látiö, hvað frúin hefur
sagt eða gjört, en fullvíst má það teljast, að Polla hefur ekki
^aftur verið boðin svínasteik. | ^^
Ekki tel ég, aö ráðlegt sé að telja upp liö fyrir lið
allt, sem gerðist, þar sem gera má ráð fyrir, að slík upptalning