Lindin - 02.08.1950, Page 10

10
sinni og hætti því hér. Sn þiö verðið aö passa aö koma á næsta
fund til að missa ekki af næsta kafla, sem segja mun frá ýmsum
ævintýrum, sem maður aðeins kemst í í útlöndum, svo sem Tívolí,
já þið vitið, að þetta Tívolí hérna er ekkert Tívolí, heldur bara
"humhúkk", og Circus o.fl. o.fl.
Brámáni.
Srá Kóreu og víðar.
Nú á dögum er mikið talað um land, sem heitir Korea.
Þar geisar nú styrjöld og margir menn hafa látio lífið. Þið,sem
hafið lært landafræði, vitið, að Kórea er stór skagi í N-A-Asíu.
Það er ekki langt síðan landið var kallað "Einbúaríkið", því aó
Kóreubúar vildu engin mök eiga við útlenda menn, hvort sem um var
að ræða siði, háttu, iðnað, verzlun eöa trúarbrögð. En loks tókst
þó útlendingunum að opna þetta lokaða land og tóku þeir aö verzla
vió íbúana. Ekki leið á löngu þar til kristnir, trúaöir menn,
sem elskuðu málefni Erottins, tóku aö fara um lanaið og boða fagn-
aðarerindið. En Kóreuhúar voru tortryggnir og leið langur tími,
þar til þeir fengust til að hlýða á hoðskap.inn. En kristnihoöarnir
gáfust ekki upp, heldur héldu áfram að prédika og lögðu jafnframt
allt kapp á að þýða fagnaðarhoðskapinn á mál KÓreumanna.
Einu sinni gafst aðalsmanni nokkrum færi a að hitta kristni-
hoða, þar sem hann var að starfi. Meðan þeir töluðust viö, tók
aðalsmaðurinn eftir því, að hók lá á horði kristnihoðans, og vakti
hún forvitni hans. Þetta var Nýja Testamentið. Hann hafði heyrt .
getið um það, en aldrei séð það fyrr. En hann var of slunginn til
að minnast nokkuð á það, og e.t.v. líka of dramhsamur til aö láta
á því hera, ao honum léki nokkur hugur á útlendum trúarhrögðum.