Lindin - 02.08.1950, Qupperneq 11

11
En þegar kristniboðinn brá sér
aðalsmaðurinn var orðinn einn,
kápu sinni. Kristniboðinn kom
höfðu lokiö samtali sínu, hélt
En Guðs orð er alltaf Guðs orð, einnig þegar það er fengiö
á óheiðarlegan hátt.
Aðalsrnaðurinn tók aö lesa Nýja Testamentio og Guð lauk upp
heiðnu hjarta hans og gaf nonura trúna. Hann kom nokkrum vikum eftir
samtalið til kristniboðans aftur til að játa fyrir honum þjófnaðinn
og biðja hann fyrirgefningar. Kristniboðinn fyrirgaf honum hjartan-
lega, eins og nærri má geta og hjálpaði honum til aö eignast eigið
líýja Testamenti, svo að hann öæti lesið án blygðunar.
Síöan þetta gerðist hafa orðió mikil umskipti í Kóreu og
hefur fjöldi íbúanna tekið kristna trú. Við skulum biöja fyrir
KÓreu-búum, að Drottinn hjálpi vottum sínum að standa stööugum.
Þegar við leggjum eitthvað fram til kristniboðsins, þá
gefum vio venjulega peninga. En nú skal ég segja ykkur frá mjög
óvenjulegri fórnargjöf, sem kristnir KÓreubúar voru vanir aö gefa
og gera kannski enn. Pyrst er þess að geta, aó trúaöir kristnir
Kóreubúar lögðu mikið kapp á að efla kristnina og útbreiða. Serbo,
kristinn maður^ leitaöist við að leiöa aöra til Drottins. En nú
höfðu þeir ekki mikið fé aö gefa til starfsins. 1 þess staö verja
þeir eins mikiu af tíma sínum og þeir geta til starfsins.
Þetta .fer fram á þehnan hátt: Prestur við kirkju í stórum bæ
segir söfnuðu sínum einhvern daginn, aö hann ætli aó boða kristni
í grennd við bæinn, þar sem hún hafi ekki veriö boðuö áður. Svo
spyr hann, hvort nokkur vilji hjálpa sér. Þa lofar einhver viku-
tíma til að hjálpa við að predika, húsvitja eða útbýta smáritum,
annar lofar mánaðar tíma, hinn þriðji, sem á annríkt heima fyrir,
einum eöa fleiri aögum. IJm tíma báru slík "samskot" svo góðan
b &
fáein augnablik út úr stofunni og
greip hann bókina og faldi hana undir
aftur að vörmu spori og þegar þeir
aðalsmaðurinn á brott meö bókina.