Iðja - 15.03.1938, Blaðsíða 3

3
Ð J A
1. ai g.
H A P P______D__ R_E T T_____I__ D___
Paö var joladagsVrvölcl,
Hg var svo anægöur raeö sjalf-
ann mig.elns og 'g 'alloaf, Þegar
ieg er buinn aö bo: ða mig voi sadd-
an af goöura mat, Og Þac hafði -eg
einmit-tgert syikalaust nunat En
Það,sera j.ok ho onæaju raína epn meir
var Það,aö ,eg hefð:i tekio.raer ær~
legan snaps a efti:;, Nu láyeg mak-
indalega uppi i _rairura r.ykeypta
ottoman... með storefl i.s vindil i
munninum og dáðist aö öilum^hinura
fögru hnsgögnum.sei bg var nybuinn
aö kaupa fyrir bi iltinn part af
hessura 5° Þusundum. sera .eg, vann -i
happdrættinu við siðasta dratt ,
Ottomaninn, svona lika ^ljómandi
mjukann og Þægilegann, fjora djupa
og dunmjuka stola;Þetta dyra skrif-
borö, Þenna.a stora bókaskao fullan
a£ allskcnar íslenzkúm og erlendum
bokum og raeö g'lerhurðum fyrir ,
Þetta yandaða .utvanpstæki, sem
gerði mer mögulegt aö hiusta a
allann hoiminra. og retta dasamlega
fallega reykborö, sera inaður gat
freistast til aö sitja við allan
daginn^og^reykt sig 1 fot,
x J|U, ,3g gat ekki ^nnað en^ver-
i§ anægöur Þegar iég puaði |Ut ur
m,er Þykkum reyk jarmekki, -og ] eit
yfir öll Þessi guóæfi ram, ja - ja
mig vantaöi nu eiginl.ega ekkert
neraa fallega konu til Þesa að vera
alsæll og hafa yfýrleitt.alIt, sem
einn maður getur .oskað^ser. Jæja,
henni hlyt ieg að na bráöura, Eezt
að gera sér ekkort kugarangur út
af hennioSvo efnuðum nanni „verður^
aldrei skctaskulá tur Þvi a.ð na
ser ii fallega konu, En helö.ur ætl-
aði eg að veröa konrlaus en aó haf-
a harja ekki faiiega.
Eg ætti annars að hringja i
hann Kalla,^- K'alli^ er kunn.i.ngi
minn síöan eg vann 1 'nappdrættinu.
Við gætum >a alltaf fengið okkur
eina bokkuog spilað, Því ekki var
nu Því ,að ,f agjya að ra.aöur kæmist a
kaffihús a sjaifann joladaginruhvað
auðugur s.era maður var, ,Ég labbaði
að smanum' og hri.ngdi ,ii;g halfhrökk
við Þegar yridislega fögur kvenrödd
svaraöi- ,:Halloi:, Pað er Þa svona
.ast^tt^hja. Kalla hugsaði .ég. EkkjL
næ eg i hann 1 kvöld* Ja ma ieg
t^la við hnnn Kel Xa?- - Ka, Kalla?
Her er eninn KalE I tii, ^Hver
skrattipn, Ha,f öi :eg Þa hrihgt- i vit~
laust númer, E,r. Það dugði ekki • a§
s^eppa Þessarl fcgru kvennró^d ur
s.imanum undir eins, - Hvaðá numer
ey Þett'e með y,Iey.fi? Hún nefndi
numerið. En s.a ijomandi hreimur d
röddinni, Eigandi Þer, sarar raddar
varð eg að kynraot hvað sem Það
kost^ði. Ef^t'iviil var haiúingjan
að retta mer Þarna upp 1 hendunv
ar konura, sera eg var ao enda viö
að hugsa um aö mig vantaði.
~Ja en fyrirgefið Þcr fröke.n-
ja, hvað attí^eg .svo sem að segja,
her komst eg 1 h: einustu vandræði.
- Hver er Þetta með leyfi? fagði
hin hreimfagra rond,Ég sagði henni
nafn raitt gjg spu.röi við hverja ég
talaði. Ég heit'i.Eriða og Þekki
yður elckerti Ö, FriðaÍÞað var ein-
mitt nafn.iðjSera sner Þótti falle.gra
en öli ónnur 3rvenraanr-nöfn* E^en hvað
iatti eg nú aö segja neira?Mer vafð-
ist tuhga um tonnD -yi-ltu tala við
raig augnabiik? --(fat eg Þo ^oksins
Þvæl.t iut |úr uer, hpeö er mer samav
sagöi Þ Cwó .i’ómf'agra„Friða, -Hvað
ertu £ömu.l?áipaði.c; t ég„tl 1 að seg j-
a. Hkiftir Þaö nckkru m'ali.?Vay svar-
ið.Böl vaður kjauf.- aö -byr ja á Þvi
að spyrja ura aldurinn., „Þaö er lika
Þessi f j anda.no ovani á stelpum,
aö vilja aldrei eegja : ■ Þæl- eru
gamlar0 En ao dugði Þo ekki
að gef ast upp» - Ma eg ge.ta? -
Ja, - Jæja,kannske Þe11a iagiot, en
nu var um að gera aö vera naskur,
en umí ram^all t ekki pf har 18 ara-
er ekki rett? Neir 1.9,Hepp-
inn,hug3aci bg að ve.ra Þo fyrir noð-
an.En eitthvao varp ég aö ■ vita meir-
a um Þcssu dr&umad:.s mina,Hvernig
he.fi r Þú iitt hár ? - L jbs t. -hjós.---
hær ö hc-.i ö L ég allbat' húgsaö mériáyi-
an mxn ættf að verat Þanrdg heldu
spurningarnar afrara hjn rnér,,Frtu
hé? ~,y meöallagi, G-rönn? -Já, Nu
for mer aö ganga bstu.r aö' fa tunguna
til að túlka hugðanir minar.og nú
var alreg bétt að standa á greiðum
svcr um. Sf ti.r örskararaa stuud var ég
búinn að f a svo ijós.p, og f agra hug-
mynd. um Þcssa. s túlka,. að eg var ai.
veg viss ilt. aö ar. hennar raynrtu auð-
æfi min vc-r.ða raór^txi ^byrði.
•Eg skyröi .aer.ax nu f r r\ olla.n auð-
æfumum og sömuieiöis nvað yæri
Þa ð .. ena. s om :r. i g \ an t a ð 1 a V i ð he 1 d -
um afram,, að ræóa saman dg eftir
tvær rarinútcr vorum v.lö „harótr.úlof-
uðuð„ ?arna .1 gegnam siraann,'
uilg hellti yfir hana kynstr-
unum öllum. a.f astarorÓura cg Þegar
hinn islenski asta.-' jr-forði rninn
Þraút, stiklaby og a allskonar
erlendura- tungumalura, Það skildi
hun reyndar ekki, en Þaö var alveg
sama, Hún bar a hio •••'"_&agðí eitt-
hvað fyhdiöj svo að ég með alla
mina alvöru^varð að'hiægjc llka,
Að lckura ákvaðuin við að hun sky.ldi
koraa til . cín alkomin Þriðja kvöl.d
jola La átti cg a.ö hafa"v. ■."\ c
ana og p.res o 11j. ao gci ca okkur,
Þvi aö a.1.11. jviídi óg hafa e. .hre.lnum
.grundvellí„Ég vildi auðvttað.áð hun
lcæmi • og ioX aöi mér g.6 sjá sig
fyrst., E:.i Það sagðist húr. ekki geta ,
let óg Þaö. Þa gott, Ijeita,
„iangt fr\an( a nótt vakti og við
eintorco.r ásterhuglc 1C inga-" 'g ’J ang-
ir, sem lif .ið sjalít , fundust raer
Fraifih* bis', 10.