Svör við níðgreinum Sigurðar Á. Gunnarssonar í sorpblaðinu Víðir - jan. 1932, Side 1

Svör vid ni
ínuiti
Sig'urðar Á. Chumarssonar, i sorpblaöiuu „¥íðir“
Undanfarin ár heíir Sigurður Á. Gunn-
arsson haft þá iðju, að breiða út illmæli
og róg um mig undirritaðan. Þó hefir
hann brostið einurð og manndóm til þess
að koma opinberlega fram með þetta
baknag sitt og nart, heldur hefir hann
gert það með hálfgerðri leynd en verið
með hvíslingar um hitt og þetta er hann
hefir talið miður fara í fari mínu, og í
því sambandi hefir Sigurður spunnið
upp allskonar lygasögur um mig sem
hann síðan hefir fengið snata sína til að
útbreiða. — Það var ekki fyr en í jóla-
blaði Víðis s. 1. ár að hann kom opin-
berlega fram með þessa iilmælgi sína.
— Við þessari fyrstu níðgrein Sigurðar
fekk eg þó að komast að með svargrein
í Víði, þar sem eg með hógværð en í
fullri alvöru rakti málavexti og hrakti
allar lygar Sigurðar og sannaði eg þar
mál mitt með staðfestum réttarskjölum.
En Sigurður lét ekki þar með staðar
numið, heldur beið hann með útgáfu
Víðisblaðs þess er mín grein birtist í
þar til hann var búinn að semja nýja
níðgrein um mig, sem birti3t í því sama
blaði og niðurlag greinarinnar í þar
næsta blaði. Jafnhliða og grein Sigurð-
ar lýkur, birtir Víðir athugaserad svo-
hljóðandi: „Umræðum um þetta mál er
lokið hér í blaðinu“ og hefir Sigurður
Scheving afgreiðslumaður Víðis, sagt
mér, að Sigurður Gunnarsson hafii sjálf-
ur satnið þessa athugasemd og látið hana
fylgja grein sinni í blaðið. Þar sem Sig-
urður Gunnarsson reynir í áminnstum
greinum að stela af mér bæði æru og
mannorði með lygauppspuna sínum, en
hann hinsvegar hefir fyrirbyggt það að
eg kæmi að vörnum í Víði, hefi eg
neyðst til að gefa þetta svar mitt út
sérprentað og tel eg réttara að taka hér
upp svargrein mína sem eg fekk birta
í blaðinu fyrir tilstilli meðstjórnenda
Sigurðar:
Svar til Sigurðar A. Gunnarssonar.
pað verður ekki talið ástæðulaust, þó að
ég taki til athugunar jólahugvekju Sigurð-
ar Gunnarssonar í jólahlaði Víðis 24. f. m.
undir fyrirsögninni: „Rógburður — Ofsókn,
Carlson notaður" að því er umrædd grein
snertir mig sérstaklega. Stundum er mikið
hefir þótt við liggja eins og t. d. fyrir
kosningar, liefir sú aðferð verið viðhöfð, að
útbýta blöðum ókeypis, samanber auglýs-
ingu í Víði 19. f. m. þar sem tilkynnt var
að Víði yrði útbýtt og blaðið yrði sent í
hvert einasta heimili í bænum. Mönnum
þurfti því ekki að koma það á óvart, þótt
eitthvað nýstárlegt yrði birt í jólablaðinu,
enda varð líka sú raunin á. Hinsvegar
mun Sigurður Gunnarsson einn eiga þakk-
irnar fyrir þessa jólaútbýtingu blaðsins,
eftir því sem meðritnefndarmenn hans, þeir
Kolka læknir og Hjálmur Konráðsson hafa
tjáð mér, enda er þetta í fullu samræmi
við hugsanagang og innræti Sigurðar
Gunnarssonar, að láta þetta frá sér fara á
jólunum, handa bæjarbúum til að lesa.
Áður en ég vík nánar að þessari jóla-
hugvekju Sigurðar Gunnarssonar ætla ég
lítilsháttar að skýra frá viðskiptum hans
og Carlson í sambandi við þetta fræga
bílmál þeirra, þar sem Sigurði er svo tíð-
rætt um þessi viðskipti þeirra og ber ósann-
ar sakir á mig í þvi sambandi.
Saga þessa bílmáls er í stuttu máli sú,
að Carlson keypti Buich bíl af General
Motor fyrir milligöngu Sigurðar Gunnars-
sonar og Sigurjóns Jónssonar, sem komu
þar fram sem undirumboðsmenn aðalum-
boðsmanna seljanda bílsins, firmans Jó-
hann Ólafsson & Co. Reykjavík. — Bíllinn
mun hafa kostað ca. 8400,00 krónur. pessa
upphæð greiddi Carlson við móttöku bíls-
ins 1. maí 1930, að fráskildum d. kr. 2976,00
er áttu að greiðast með jöfnum mánaðar-
afborgunum og samþykkti Carlson tólf
víxla fyrir upphæð þessari, hvern að upp-
hæð d. kr. 248,00, er féllu í gjalddaga fyrsta
hvers mánaðar á tímabilinu frá 1. júni
1930 til 1. maí 1931. Víxlana sem féllu 1.
júní, júlí, ágúst og september greiddi Carl-
son á réttum gjalddögum, en víxilinn, sem
féll 1. október 1930 gat Carlson ekki greitt
að fullu á gjalddaganum, heldur borgaði
hann upp í hann tæpan helming upphæð-
arinnar, ög var víxillinn svo afsagður fyrir
eftirstöðvunum og sendur ti! Jóhanns Ól-
afssonar & Co. Reykjavík. pann 8. október
1930, eða fimm dögum eftir að víxillinn var
afsagður flutti Sigurjón Jónsson, Carlson
þau skilaboð, að yrði hann ekki búinn að
greiða eftirstöðvar víxilsins um hádegi þa
samdægurs yrði maður sendur frá Reykja-
vík með Botníu, sem liingað átti að fara
þá um kvöldið, til þess að taka af lionum
bílinn vegna vanskila. pegar hér var kom-
ið, kom Carlson til mín og tjáði mér þessi
vandræði sín. þar sem ég var í fleiri skipti
búinn áð hjálpa honum til þess að standa í
skilum með bílaafborganirnar, sem hann
liafði ekki getað endurgreitt, varð það að
samkomulagi, að ég lánaði honum peninga
til viðbótar þannig, að hann fékk samtals
kr. 1500,00 og veðsetti hann mér þá sam-
tímis bílinn með öðrum veðrétti næst á
eftir skuldinni til General Motor, sem hann
kvað hvíla á bílnum með fyrsta veðrétti.
Afrit Carlsons af bilkaupasamninginum
sagði hann mér að Stefán Árnason hefði
farið með til Reykjavíkur og lægi það hjá
Gústaf Sveinssyni lögfræðingi í Reykjavík.
Mér var því ókunnugt þó öðru sé nú haldið
fram um innihald og ákvæði umrædds
samnings. Sama dag og Carlson veðsetti
mér bílinn eða daginn eftir frétti Sigurður
Gunnarsson um veðsetninguna og kallaði
hann þá Carlson t.il sín og gerðu þeir pór-
hallur Gunnlaugsson og Sigurður, eftir
sögusögn Carlsons, ítrekaðar tilraunir bæði
með illu og góðu til þess að fá hann til
þess að undirskrifa skjal þar seni hann
átti að veðsetja þeirn bílinn með sama veð-
rétti og hann var búinn að veðsetja mér
liann. Skjal þetta sýndi Carlson mér þar
sem þeir létu honum í té afrit af því og er
plagg þetta ennþá til. Hinsvegar segir
Carlson þá hafa hafnað þriðja veðrétti í
bílnum, sem hann bauð þeim, en veðið
taldi hann þá vilja fá til tryggingar víxli,
er þeir voru ábyrgðarmenn á fyrir hann.
Siðan bar ekki fleiri til tíðinda í þessu
hilmóli fvr en 1. nóvember 1930. pá fær
Carlson tilkynningu frá bæjarfógeta um að
mæta í fógetarétti þá samdægurs, vegna
bílsins. — par s.em ég taldi mig eiga hags-
muna að gæta vegna veðréttar míns í bíln-
um, þá mætti ég með Carlson í réttinum.
í réttinum voru þeir mættir Stefán Áma-
son og Sigurður Gunnarsson og leggja þeir
fram í rétinum umboð til handa Sigurði
Gunnarssyni frá Jóhann Ólafsson & Co.
dagsett 23. október 1930 ásamt víxlinum á
Carlson, sem féll 1. október s. á. I umboði
þessu er Sigurði falið að taka bílinn af
Carlson vegna vanskila á umræddum víxli,
og lögðu þeir einnig fram beiðni til bæjar-
fógetans þess éfnis, þar sem þeir einnig
töldu Carlson óleyfilégt að veðsetja bílinn.
— Eftirstöðvarnar af víxli þessum hafði
Carlson greitt Sigurjóni Jónssyni bílstjóra
8. október 193,0, ásamt 2 kr. í símsendingar-
kostnað á peningunum til Reykjavíkur,
hann var þannig húinn að greiða víxilinn
ósamt símsendingarkostnaði á peningunum
15 dögum áður en umboðið til handa Sig-
urði Gunnarssyni er gefið út. — í réttinum
lagði ég fram kvittun fyrir greiðslu víxils-
ins frá Sigurjóni Jónssyni dagsetta 8. októ-
ber 1930 og sannaði þannig í réttinum, að
um enga vangreiðslu var að ræða af hálfu
Carlsons og mótmælti því, að bíllinn yrði
af honum tekinn af þessum ástæðum. Sig-
urður og Stefón töldu veðsetninguna mér
tíl handa brot á samninginum um bílinn
og kröfðust þess, að bíllinn yrði af Carlson
tekinn. Ég mótmælti þessu og skýrði rétt-
inum í því samhandi frá tilraunum Sig-
urðar Gunnarssonar til þess að fá veð í
bílnum sér til handa. Jafnframt bauðst ég
til þess að borga út þá strax í réttinum allt
sem Carlson átti ógreitt í bílnum til Gen-
eral Motor firmanu að skað-lausu. Eftir að
ég hafði boðið fram fulla greiðslu, viku
þeir Sigurður og Stefán úr réttinum augna-
blik, sennilega til þess að bera ráð sín
saman og að því búnu neituðu þeir þessu
boði mínu og úrskurðaði fógeti að afhend-
ing á bílnum til þeirra skyldi fara fram.
Fógetaréttarúrskurði þessum var skotið til
Hæstaréttar, og feldi Hæstiréttur hann úr
gildi eins og mörgum hér mun vera kunn-
ugt.
Til frekari skýringar skal það fram tekið,
að í Reykjavíkurferð minni í desember
1930 hitti ég stórkaupmann Jóhann Ólafs-
son að máli og barst þetta bílmál þá í tal,
og í því sambandi er ég undraðist fram-
komu þeirra og aðfarir viðvíkjandi Carl-
son, þar sem þeir höfðu gefið út umboð til
þess að taka af lionum bílinn vegna van-
skila eftir að hann hafði greitt allt, sem i
gjalddaga var fallið. Jóhann sagði mér þó,
að sér væri það algjörlega ókunnugt að
þessi upphæð væri greidd og hann hefði
enga tilkynningu fengið um það frá um-
boðsmönnum sínum hér og viðvíkjandi því
atriði að boðin var fram full greiðsla, þá
vitanlega ætluðust þeir aldrei til þess að
fá meira en fulla greiðslu, og hefðu gengið
að þvi ef það hefði verið borið undir þá.
pað sem hér er tekið fram er flest byggt
á staðreyndum og réttarskjölum.
Af framangreindum ummælum Jóhanns
Ólafssonar geta menn séð hvort Sigurður
Gunnarsson hefir ekki misnotað umboð
sitt, og hverjum það er að kenna hvernig
þessum málum er komið.
Ég hefi nú rakið sögu þessa bílmáls í
stórum dráttum, svo langt sem ég hefi haft
kynni af því, og mun ég nú víkja að að-
dróttunum og ásökunum Sigurðar Gunn-
arssonar, í minn garð. — Kærurnar og of-
sóknirnar sem hann talar um á hendur
hæjarfógetanum og Stefáni Árnasyni telur
hann vera runnar, að því er skilið verður,
frá mér og Helga Beneditkssyni, en á sjálf-
stæðisfundinum svokallaða 19. des. er mér
sagt, að Kolka læknir hafi haldið því fram,
að þetta væri að tilhlutun Jónasar dóms-
mólaráöherra, en bæjarfógetinn hafi á