Editiones Arnamagnæanæ. Series B - 01.06.1981, Side 136

122
Fornkvæði og vikivakakvœði
Digtet findes ogsá i nogle hándskrifter, men gár her forment-
lig tilbage til den trykte bog. Omkvædet citeres af Jón Ólafs-
son i hans ordbog, AM 433 fol., bd. II (under ‘dymmr’, “in can-
tilena quadam saltatoria”), IV (under ‘fagur’) og V (under
‘halla’) og er optaget derfra i ÍFkv1 II 225.
Linjerne “Dimt er j heimenvm Drotten minn” og “dagvr
fagvr prider vorulld (sic) alla” er skrevet med en uovet hánd fra
17. árh. i AM 399 4to, bl. 27r margin.
Ekki vildi hún Hallgerður hárið ljá,
þar lá Gunnars lífið á,
það var á örvaþingi,
betur unni Brynhildur Hringi.
Dette omkvæd som stammer fra fornkvæði nr. 49 (I 13-15),
anvendes i et digt, “Mig bað hreytir mundar fýrs”, Lbs. 2131
4to, 204-6 (overskrift: Eitt gamalt kvæði um ill kvenna dæmi).
- Parret Brynhildr og Hringr omtales i Hrings saga ok
Tryggva, se LMIR V, s. ix x og 233-8, og i ríma-cyklusen
Geðraunir, trykt i Rímnasafn II.
Eg var mig á Upplöndum lengi,
mér gaf aldrei byrinn á braut,
það hlaut eg af henni.
Omkvæd til et ellers tabt fornkvæði, IV 122.
Optaget (i formen “Eg var mig á útlöndum” osv.) i et viki-
vakakvæði, “Þegar eg hugsun þeirri um hjartað renni”, af sr.
Ólafur Jónsson á Söndum (1560-1627) og findes i hans digt-
samling (bl.a. Ny kgl. sml. 139b 4to, 57v), men tillige i en
række andre hándskrifter; sidste linje har i nogle (Lbs. 2157
8vo, 469; ÍB 376 4to, 212, m.m.) formen “þrey(i)r mín lund,
og það hlaut eg af henni”. Jfr. BÞorst., íslenzk Þjóðlög 317-
18.
Leika dýr í skógi ....
Gull ber það undir sínum bógi.
Omkvæd i fornkvæði nr. 15 (V 85). Findes ogsá som om-