Editiones Arnamagnæanæ. Series B - 01.06.1981, Side 144

130
Fornkvœði og vikivakakvœði
I bd. IV, s. 8-10 er der trykt strofer som findes i Guðmundur
Ólafssons ordbog og muligvis kunde stamme fra fomkvæði
(jfr. IV xii-xiii). Imidlertid kendes fem af dem som omkvæd i
vikivakakvæði, og disse har efter al sandsynlighed været G.Ó’s
kilde:
Fagurt er á firði.
Omkvæd i et digt, “Einn veit eg þann aldingarð” eller “Af
einum veit eg aldingarð”, Lbs. 193 8vo; Lbs. 736 8vo, 67r;
Lbs. 956 8vo; Lbs. 2221b 8vo. For “lystugt er” stár “þó er
(enn) fegra”.
Stuttir eru morgnar.
Omkvæd i tre digte: 1. “Flaustrið Austra frá vill gá”, AM
149 8vo, 10, trykt ÍGSVÞ III 230. - 2. “Brjótur ýta (lœs\
ríta?) blíður bað”, AM 723a 4to; Lbs. 956 8vo; trykt ÍGSVÞ
III 240. - 3. “Óma róma alur skal”, Lbs. 956 8vo.
Þá mundeg hlaðsól.
Omkvæd i to digte: 1. “Flæðarhest á flæðarvör”, Lbs. 736 8vo,
88v; Lbs. 2366 8vo, 152; trykt KD II 137-8. - 2. “Hljótt skal
hlunna dýri”, Lbs. 1211 8vo (for “Þá” stár “Hýr”). - Findes
ogsá i en þula i Lbs. 587 4to, trykt KD II 295.
Stendur hún ein í skógi.
Omkvæd i et digt, “Að einum skógi að mig bar”, JS 267
8vo, 175 (begynder “Stóð í þyrnirunni”).
Það var undir eikilund.
Omkvæd i et digt, “Illa spillist Gínars gjald”, Lbs. 1211 8vo,
forste digt; omkvædet har her formen “Muna muntu staðinn
þann við stóðum, það var undir eikilund ung að við eiðana
sómm”. Jfr. et svensk viseomkvæd, “In inunder ekelund sá
grönan” (Geijer-Afzelius I 309) og den færoske ramse, “Uppi
i eini eikilund” (Antiquarisk Tidsskr. 1849-51, s. 310).