Norræn jól : ársrit Norræna félagsins - 01.12.1990, Blaðsíða 17

að verða sæmilega tal- og skriffær-
ar á sænsku. Sennilega varð okkur
þó notadrýgst sú lífsreynsla að
þurfa að spjara okkur fjarri vernd-
uðu umhverfi foreldra og vina og
var það okkur auðvitað gleðiefni að
geta í litlu endurgoldið þá vinsemd
og hlýju sem við nutum hjá kenn-
urum og skólafélögum með því að
taka á móti hópi þeirra hérna
heima eftir öll þessi ár.“
Sesselja segist líta á heimsóknina
í sumar og þá umfjöllun sem hún
hlaut í „Vástervikstidningen" sem
dálítið endurgjald, þótt seint sé,
fyrir þá fyrirgreiðslu sem þær stöll-
ur nutu á sínurn tíma í Svíþjóð.
Ástæðulaust er að fara mörgum
orðum um greinarnar í „Váster-
vikstidningen"; þær eru rnjög í
sama dúr og aðrar slíkar þar sem
lýst er ferð til „sögueyjarinnar"
með eldfjöll sín, auðnir og jökla og
önnur náttúruundur þar sem lotn-
ingarfullur Svíi mundar myndavél-
ina sína við Heklurætur og skilur
nú næmari skilningi en áður þessi
orð sinnar eigin tungu: „Du kan
dra át Heklafjáll.“ Ekki gleymast
heldur íslenskir vegir, goðafræðin,
fornritin og varðveisla menningar-
arfsins og ekki Hallgrímskirkja eða
bænhúsið á Núpstað þar sem einn
settist við orgelið, en aðrir tóku
undir vísnasönginn, sálmana og
„Du gamla, du fria“. Með drottn-
ingu eldfjallanna í baksýn lét allur
hópurinn mynda sig, en einnig
þegar hann brá sér í heitt bað í
Landmannalaugum, snæddi þar
hádegisverð undir berum himni og
við mörg önnur tækifæri. Blaða-
maðurinn lét m.a. mynda sig á rnilli
Sesselju og Sigurlaugar sem tóku af
miklurn myndarskap á móti hópn-
um í heimahúsum ásamt eigin-
mönnum sínum fyrsta kvöldið,
ferðuðust með gestunum, voru
potturinn og pannan í öllu sem
gert var og skipulögðu móttökurn-
ar og ferðalögin ásamt íslensku
ferðaþjónustufólki með þeirn ár-
angri að Gamleby-hópurinn var í
sjöunda himni.
í kveðjuhófmu létu gestirnir í
ljós hrifningu sína og þakklæti,
þeirra á meðal hjónina Anita og
Rune Elmehed sem leikið hafði á
orgelið á Núpstað. Nú lék hann
undir fyrir konu sína þegar hún las
upp í kveðjuskyni nýortan „Óð til
Islands" sem birtur er á sænsku í
rammanum sem þessum orðum
fylgir.
Ode till Island
Island, min kartas vita isöga
hur har du icke förcindrats under ármiljoner.
Narjag besteg dig bredde du ut din gröna matta.
Du har med ditt heta hjarta velat visa
hur det sprangde darinne.
Med överdadig kraft utgöt du dig sjdlv
och ditt hjarteblod stelnade i strömmar
nar du mötte den hárda nordanvinden.
Icke hade du val tankt att jag,
lilla manniskovarelse skulle betagas av din skönhet
och smeka dig med mina hander.
Men du förmádde verkligen visa mig
att du med din urkraft
kunde betvinga mig jordevarelse
att alska dig.
Se, med varme andas du
och smalter istacket till strömmar
av livgivande vatten
och jag kan se hur dina röda fjallglimtuvor lyser
dar du ar som mörkast.
Val har ocksá dina anglar strött ut sitt dun
förvandlat till vitt strandglim
och sagt att ocksá jag vill pryda din mörka hjassa.
Jag har sett att ditt leende slutar icke.
Du drager till dig allt mer av jordens vaxtlighet
att brukas och förvaltas.
Nar jag lamnar dig
vill jag tacka för allt du gav mig
av storslagen skönhet
och hoppas att barn och barnbarn
en gáng i framtiden
skall möta samma oförstörda land som jag.
ANITA ELMEHED
15