Austurglugginn - 17.11.2005, Blaðsíða 8

8
AUSTUR • GLUGGINN
Fimmtudagur 17. nóvember
Spurning
vikunnar
Hefur Molinn lækkað vöruverð
á svæðinu?
Spurt á Reyðarfirði
Ellen Sæmundsdóttir
Ég mundi ekki segja að
Molinn sem slíkur hafi lækkað
vöruverðið, það hefur Krónan
frekar gert
Arnfríður Wíum
Já það finnst mér og úrvalið
er meira
Ingibjörg Halldórsdóttir
Já það held ég, allavega
matvöruverð eftir að Krónan
kom hér
Dóra Gróa Katrínardóttir
Já, ja, ja, til dæmis
morgunkornið og fiskinn og
matvöru að einhverju leyti
Aðalheiður Vilbergsdóttir
Hann hefur allavega aukið
vöruval og Krónan hefur
staðið sig þokkalega í
verðum, sérstaklega matvöru,
annars pæli ég aldrei í
verðum
„Bútapest á Breiðdalsvík"
var núna þá, var þetta ekki sérlega
öruggt. Við vorum einu sinni í
Zimbabwe og daginn eftir að við
fórum þaðan var skollið á stríð þar
sem verið var að drepa hvítt fólk.
Svertingamir vom eitthvað á móti
hvíta fólkinu, því þeim fannst við
vera búin að ná öllu, búin að kaupa
allt af þeim eins og þeir væm bara
eitthvað drasl.
Eg var 11 ára þegar ég bjó í
Namibíu en ég hafði komið þangað
áður, þegar ég var átta eða níu ára.
Amma mín og afi bjuggu þar því afi
fékk svo gott starf á sjónum þar. Svo
ákvað mamma að fara þangað og
læra í eitt ár að verða kennari þannig
ég fór í skóla.
Lífið í Namibíu var fínt. Umhverfið
þar er allt öðruvísi. Þar eru töluð yfir
30 tungumál en aðalmálið er Af-
ricaans, sem er mjög líkt hollensku.
Svo var hlýtt þar og gott að vera. Afi
var á sjónum en amma kenndi
afríkskum konum að sauma.
íslenskar konur mega ekki fá vinnu í
Namibíu svo hún var bara siálfboða-
liði.”
En þó Hera segi best að búa á
Djúpavogi þá er staðurinn því miður
ekki fúllkominn.
„Það er mjög lítið hægt að gera
héma. Félagslífið er ömurlegt, við
höfúm ekkert húsnæði eða þannig.
Það er bara hægt að horfa á vídeó og
borða nammi.
I Namibíu fórum við á fílsbak og
klöppuðum tjítum.”
Hera Líf er í 9. bekk grunnskólans á
Djúpavogi og á þar einn og hálfan
vetur eftir. En síðan bíður heims-
frægðin. „Ég stefni að því að verða
fræg. Ég ætla að reyna að fara í
Hollywood. Ég ætla að vera svona
fríkuð eins og Silvía Nótt. Maður
verður að gera eitthvað við lífið.
Heimurinn getur ekki án mín verið
því ég er einstök manneskja sem
sumirgetaekkilifaðán!” GG/RSR
Bútasaumsnámskeið var
haldið á Hótel Bláfelli á
Breiðdalsvík á dögunum,
þangað mættu 23 konur af
öllu Austurlandi og saum-
uðu saman heila helgi.
Námskeiðið gekk undir
nafninu „Bútapest á Breið-
dalsvík”, með skírskotun til
ákveðinnar borgar úti í
Evrópu sem konumar gætu
vel hugsað sér að heim-
sækja.
Leiðbeinendur á námskeið-
inu voru Anna Guðný
Gunnarsdóttir og móðir
hennar Guðný Valgerður
Ingvarsdóttir frá Steinholti.
Þær komu akandi í vitlausu
veðri af Suðurlandinu, frá
Bót.is sem er búta-
saumsverslun á Selfossi.
Þær voru ekki einu
mæðgumar á námskeiðinu,
bútasaumur virðist ganga
nokkuð í ættir, því þrennar
aðrar mæðgur vom einnig
þama við sauma. Búta-
saumur nýtur æ meiri
vinsælda um allt land og
víða á landinu eru starfandi
óformlegir bútasaums-
klúbbar og er Austurland
þar engin undantekning.
Margar þeirra austfirsku
kvenna sem sóttu „Bútapest
á Breiðdalsvík” starfa í
svona óformlegum félags-
skap hér eystra, meðal ann-
ars á Djúpavogi, Stöðvar-
firði, Fjarðabyggð og verið
er að reyna að endurvekja
starfið á Egilsstöðum.
SigAð
Myndir Þóra Sólveig Jónsdóttir
Djúpivogur öruggasti
staðurinn
Hera Líf Liljudóttir heimshornaflakkari
„Mér fannst ekki mikið óöryggi þegar ég bjó i Namibíu þegar ég bjó þar, en ef ég hugsa núna um hvernig þetta var, þá var
þetta ekki sérlega öruggt." Mynd: RSR
Hera Líf Liljudóttir er fjórtán ára
gömul, búsett á Djúpavogi en hefúr
komið víða við á sinni stuttu ævi.
„Ég bjó í Ölfúsinu og Hveragerði og
Noregi. Síðan bjó ég í Namibíu í bæ
sem heitir Ludevids. Ég er búin að
búa sex ári á Djúpavogi, flutti hing-
að árið 1999 en síðan átti ég heima
eitt sumar í Vesmannaeyjum. Ég hef
samt lengst af búið hér. Ég held að
það sé best að eiga heima hér á
Djúpavogi. Þetta er minnsti og
öruggasti staðurinn sem ég hef búið
á,” segir Hera og rifjar upp árin í
Namibíu.
„Mér fannst ekki mikið óöryggi
þegar ég bjó í Namibiu þegar ég bjó
þar, en ef ég hugsa um hvemig þetta
Það er líka gaman á bútasaumsnámskeiðum á kvötdin. Halla Einarsdóttir sagði ,,saumastofubrandara" og konurnar á námskeiðinu
lágu i krampahlátri, frá vinstri sér i Jóninu Guðnadóttur, Þórhildur Björnsdóttur, Guðrúnu Auði Björnsdóttur, Láru Rikharðsdóttur,
Önnu Heiðu Gunnarsdóttur, Ingunni Þráinsdóttur, sem snýr baki i myndavélina, og sögumanninn Höllu Einarsdóttur.
Saumavélarnar snerust alla helgina, hér sitja þær Halla Einars-
dóttir og Anna Ólafsdóttir að saumum en Anna Guðný Gunn-
arsdóttir aðstoðar og segir til.
Sigrún Sæmundsdóttir og Anna Heiða Gunnarsdóttir frá Reyðar-
firði saumuðu af kappi, borðstofudúka i þetta skiptið.