Viljinn - 01.12.1942, Síða 5

— 5 -
frá sér blaðið og eg settist í "þungu skapi við gluggan hjá
honum.
•'Sjáðu, nú er byrjað að Irsreikia götuljósin. Og nú er
gluggatjöldunum hleypt niður í húsi stórkaupmannsins. Kú
á víst að fara að kveikja á jólatránu/þar. En hvað þér er
kalt á hcndunum, barn, og þ»ó er heitt hérna £ stofunni,"
Eg hristi höfuðið. en gat engu orði upp komið. Hvað
hafði eg gert? Dregið foreldra mína á txáínr tálar og svikið
fátæka stúlku um gjöf, sem hún átti að fá, - litla stúlku,
sem ekkert hafði sér til skemmtunar. Eg sem átti mörg leik-
föng, tímdi ekki að gefa henni eitt af þeim. Nú fysrt sá
eg ljóslega, hvað eg hafði gert, - núna meðan pabbi minn
hélt í höndina á.mér og eg hlustaði á rólegu, mildu röddina.
Hvert orð féll sem glóandi kol á höfuð mér. Hann var að
hrósa mér fyrir góðverk, cem eg hefði gert, þegar eg var
nýbúin að gera mig seka í sviksamlegu athæfi.
Eg gat ómogulega þolað þetta, Sg losaði höndina hægt
úr hlýja handtakinu hans og ætlaði að færa Slínu brúðuna.
Þá opnaði mamma vængjahurðina á milli stofanna og ljóshafið
streymdi inn til okkar. Jólatréð blasti við okkur í allri
sinni dýrð, fegurra en nokkru sinni éður, og efst á því
hékk Ijómandi fögur brúða.
"Komið þið nú inn," sagði mamma og brosti glaðlega til
okkar. "Þetta er það fegursta jólatré, sem við höfum nokk-
urn tíma haft." Pabbi tók í aðra höndina á mér og mamma í
hina og ætluðu að leiða mig inn í stofuna, en eg sleit mig
af þeim og faldi mig úti í horni,, Eg gat ekki komið fram
fyrir jólatréð, þessa ástgjöf foreldra minna, með synd é
sarnviskunni.
"Hvað gengur að barninu?" spurði faðir minn óttasleg-
inn. "Hún er víst eitthvað lasin." Og mamma kom til mín
og dró mig gætilega út úr fylgsni mínu. "Komdu nú inn í
Ijósið og lofaðu mér að sjé þig," mælti hún.
"Nei'ekki í Ijósið, ekki í Ijósið!" hrópaði eg.
"Komdu," sagði pabbi alvarlegur. "Segðu okkur nú
hreinskilnislega, hvað að þér gengur. Ertu veik, eða hef-
urðu gert eitthvað rangt? Ef svo er, þá segðu okkur það
áður en þú kemur inn að jólatrénu. Þú veist, að því þykir
aðeins vænt um góðu börnin." (Frh. á bls. 9)
Y I L J I N K